Yuval Raphael wint Europese Songfestival-harten (en alle publiekspunten)
Sliep uit, staatsmedia
Toch even de Eurovisie-beelden hierboven. Voor de Songfestival-boeken en inzake de Algehele Staat van Het Land (en Europa). Ondanks de aanhoudende haatcampagnes in pers, politiek en onder het academische professorengilde, bewezen de publieksstemmen zaterdagavond dat Israël meer steun geniet dan we worden geacht te geloven: Yuval Raphael won met overmacht de publieksstem bij het Songfestival.
Dat lukte haar voorganger Eden Golan ook bijna in 2024. Die werd tweede bij de publieke stemmenverdeling en eindigde vijfde in de hysterische camp-competitie. Yuval Raphael werd zaterdagavond eerste bij het publiek en tweede overall achter Oostenrijk, dat de meest campy diplomatieke dans won.
Ook van de Nederlandse kijker kreeg Israël de volle twaalf punten (tegen vijf van de vakjury), voor een lied dat bovendien prima het aanhoren waard is. Hier het verschil tussen publieke stemmen en de ‘vakjury’ - de kloof had bijna niet breder kunnen zijn.
Verplichte nuance: het was dus de zangeres Yuval die deze punten won, niet haar land als geheel. Maar geruststellend is het desalniettemin dat het Europese Songfestivalpubliek wél het onderscheid weet te maken tussen een joodse zangeres die een gruwelijke terreuraanslag overleefde, en haar land dat daarom in oorlog raakte met de maniakale buren in Gaza.
Tijdens de repetities werd door Yuval heen geschreeuwd en tijdens haar live-optreden op zaterdagavond probeerden twee mannen het podium te bestormen. Daar had ze allemaal op geoefend, want dat is dus nodig wanneer een Jodin die een terreuraanslag overleefde, door zich onder de lijken van haar vrienden te verstoppen, een liedje wil zingen om haar weerbaarheid aan de wereld te tonen.
Het leidde (uiteraard, kunnen we tegenwoordig helaas constateren) tot headlines als bovenstaande in NRC, die om te beginnen wat vragen oproepen over de betekenis van het woord “controversieel”. Vond NSB Hamasblad het controversieel dat Yuval de slachting van 7 oktober heeft overleefd? Is het controversieel dat ze haar hoop zingend aan de wereld laat horen? Dat ze haar trauma verwerkt met muziek? Wat is de ‘controverse’ van een joodse zangeres die een pogrom overleefde, precies?
Dat het handelen van Israël door velen als controversieel wordt gezien, maakt deze deelnemer toch nog geen controversiële dame? Het is precies deze vermenging tussen de staat Israël, de regering van Israël, de inwoners van Israël en ook niet-Israëlische Joden elders in de wereld, die het woord “controversieel” zo’n vies smaakje geven. Hieronder Yuvals eigen “controversiële” verhaal over 7 oktober.
Ook de ‘duiding’ van DPG zat er - blijkens de publieksscore voor Yuval - behoorlijk naast: kijkers hadden helemaal geen ongemakkelijk gevoel bij deze zangeres en voelden ook geen dilemma. Ze beoordeelden haar, met overweldigende cijfers, als winnaar. Hoopvol, want het bewijst dat het publiek het verschil begrijpt tussen de overlevende van een pogrom en de geopolitieke storm die Hamas daarmee ontketend heeft. En dat de liefde voor westerse vrijheid wint van de haat en rancune die de vijanden van onze vrijheid drijft.
Twee artikelen over mijn eigen bezoek aan de 7 oktober-gebieden:
Een DPG-headline:
Het zogenaamde ‘ongemakkelijke gevoel‘:
Dit was een Substukkie. Notificaties per onderdeel van Nijmans Nieuwsbriefje aan- of uitzetten, kan via uw accountpagina.
De zwijgende meerderheid heeft gesproken.
Uiteraard gillen de palliegekkies nu om het hardst dat de televoting gestolen werd door:
- Zionisten die wel 25 keer voor hetzelfde land én voor 'de Joduh' hebben gestemd.
- IDF die een telefoonpanel heeft ingezet om in alle landen in te breken in telefoniesystemen en 'hun' boodschap uit te dragen.
Ondertussen hoor ik tijdens 'het nieuws' het ene na het andere bericht over palliegekkies die de orde staan te verstoren in Amsterdam, want CIDI mag niet en vanmiddag in Den Haag 'de rode lijn' gaan vormen.
Daaroverheen een bericht over 20 doden na een luchtaanval, waarvan de meeste kinderen.
De bron voor dat laatste bericht wisselt van de ene naar de andere media; de een spreekt over 'hulpverleners', de andere over een ministerie (zijn die er nog in Gaza?) en de volgende spreekt over een onbekende NGO.
Je zou bijna denken dat het vermelden van kinderen ene publicitaire waarde heeft!
Gek genoeg hoor je die palliegekkies nooit uitspreken dat het een schande is dat Hamas zich onder, tussen en naast burgers verbergt. Als je het dan hebt over oorlogsmisdaden..
De selectieve verontwaardiging is misselijkmakend!
Vanuit mijn raam (ik woon naast Den Haag CS) heb ik het afgelopen uur veel mensen in het rood uit treinen en trams zien stappen. Ook veel rood op het fietspad.
Het kwartje is inmiddels gevallen: ze zijn op weg naar het Malieveld. Gaza. Rood is de dresscode. Er wordt een rode lijn getrokken.
Ze zullen wel extra pissed zijn door het signaal wat er gisteravond te horen was. En ik ben er zo blij mee. En ontroerd. Nagenieten!