Het gaat bij de NPO al meer dan een week over de NPO want de NPO moet bezuinigen en dat vindt de NPO vreselijk. Maar wat de NPO nog erger vindt, is kritiek op de NPO. Dus wat denkt u dat we vandaag doen? Ja poeslief zijn voor die arme schapen bij de NPO natuurlijk!
We zijn ook poeslief voor plattelandsjongeren want die zijn kennelijk nogal achtergesteld en onderontwikkeld (als je de NPO mag geloven tenminste) en we zijn zowaar een keertje níet zo poeslief voor elkaar want Maaike en ik hebben enige onenigheid over de inzet van kinderen in een satirisch stukje van het ooit zeer befaamde maar thans toch ook wat beduimelde studentenblaadje Propria Cures.
De Nijman & Charante Podcast bestaat zonder subsidie, ontvangt geen advertentiegelden en bestaat volledig in vrijheid dankzij onze kijkers en luisteraars. Wilt u ons in de lucht houden? Abonneren kan via deze pagina en doneren aan deze podcast doet u via deze link. Uw steun wordt zeer gewaardeerd, want van de staatskas hoeven wij het niet te hebben!
Bronnen & Verwijzingen
Maaike prikte op X de onzin over de vermeende hetze van Mona Keijzer tegen de NPO al door (draadje hier), we bespreken de Rutgers-campagne tegen plattelandsjongeren en de berichtgeving van de NOS daarover, we citeren ruimschoots uit een tweet van Mienke de Wilde (erkend plattelandsjonkvrouwe) en vermaken ons kort met het fopconcept ‘Ombudsman in de media’ naar aanleiding van de Wijers-rectificatie in NRC en dit volstrekt eenzijdige smoezenboekje in de Volkskrant. En: we verschillen zowaar eens van mening over een stukje in Propria Cures, waarvan een (op dit moment in Nederland verwijderde) tweet tot breed uiteenlopende reacties leidde.
Bonus Service: de Lex Luisterversie in .mp3
Nijman & Charante zijn behalve te bekijken en beluisteren op Substack ook te vinden in Spotify, bij Apple Podcasts, als RSS-feed en als u zou willen abonneren op ons kanaal op YouTube, zouden we u helemaal erkentelijk zijn. Maar onlangs mailde een luisteraar met de naam Lex dat hij graag een .mp3-versie van de podcast zou willen. Dus daar probeer ik voortaan aan te denken, heb ik hem beloofd:
