VrijNNiBo. Schadenfrenske en Halsehahaha
Femke Halsema, hoedster der hoofdstedelijke paradijsvogels
Gekke gedachte eigenlijk, dat nog niet zo lang geleden gespeculeerd werd of Femke Halsema de premiersrol zou pakken als Frans Timmermans PvdA/GroenLinks de grootste zou maken. Want binnen een uur na de eerste exitpoll van verkiezingen waarin Timmermans maandenlang “wegloper!” riep naar Wilders, liep hij zelf weg van wat slechts de vierde partij werd.
De opnieuw gekrompen liefde van de kiezer voor het dwanghuwelijk tussen de PvdA en GroenLinks leidde tot verlies van de (door zichzelf en veel media) gedoodverfde volgende premierspartij. Je zou met enige Schadenfrenske kunnen zeggen dat hij daarmee definitief het licht uitdeed bij de Partij van de Arbeid. Timmermans als tragische maar ironische verpersoonlijking van wat reeds lang een narcistische partij van navelstaarders zonder politiek nut is geworden.
Daarmee blijft Femke Halsema dus ook gewoon burgemeester van Amsterdam maar ook zij heeft geen makkelijke week: een rapport over intern machtsmisbruik, grensoverschrijdend gedrag en het disfunctioneren van het Bureau Integriteit dat over het oplossen van zulke zaken moet waken, werd onder dwingende bemoeienis van Halsema in dezelfde lade weggestopt waar plaatsvervangend burgemeester Rutger Groot Wassink een onwelgevallig rapport over anti-homogeweld door allochtone jongeren probeerde te verbergen.
Een en ander leidt tot een stevig conflict dat de vraag oproept of er wel eens mensen zijn waar mevrouw Halsema níet mee ruziet. Maar ook los van de burgemeester met de lange tenen hangt er een mentaliteit van malaise rond de Stopera, het bestuurlijke hoofdkantoor van de landelijke linkse identiteitspolitiek.
Een verziekt bureaucratenkorps van 22.000 ambtenaren
In een geweldige reconstructie van De Telegraaf over de onverkwikkelijke gang van zaken van opzichtig machtsmisbruik en ontbrekende tegenmacht op de Stopera (smokkellinkje naar dit smikkelverhaal), staat in de context van deze affaire namelijk te lezen dat het ziekteverzuim onder het maar liefst 22.000 ambtenaren tellende Amsterdamse bureaucratenkorps is opgelopen tot bijna tien procent.
Landelijk ligt dat tussen de vijf (particuliere sector) en zes (openbaar bestuur) procent. Nou is het niet de bedoeling de draak te steken met mensen die met gegronde medische of mentale redenen met ziekteverzuim zijn maar omdat we het hier over Amsterdam hebben - Wokum, Havana aan de Amstel, stad van stinkende kraakpanden, het opstapelende straatvuil en de geur van permanente extreemlinkse verontwaardiging - dringt zich toch de gedachte op dat onder die tien procent bovengemiddelde ziekmelders best een een heleboel ambtelijke klaplopers zouden kunnen zitten die zich dwingend met de voornaamwoorden BIJ / 1 willen laten aanspreken en ook onder werktijd al aan chronische quiet quitting doen: met maximale larmoyantie een minimale inspanning leveren.
Het lijken me types die als diversiteitsinhuur een baan bezetten die ze überhaupt niet per se hoefden, laat staan verdienden, en zich direct ziek melden na een micro-agressie waarbij een collega per ongeluk niet een zakje glutenvrije vega-rooibos in hun theewater hing, maar gewone rooibos-thee uit een supermarkt die ook Israëlische dadels uit de gekoloniseerde Westbank verkoopt. Hoppa, direct met een burn-out op de bank het wereldleed op jezelf projecteren!
Tien procent ziekteverzuim in een stad die met dwingende ideologische linkerhand bestuurd wordt: deze karikatuur is je uitkomst wanneer je jezelf oplegt dat je van ieder denkbaar sociaal, ideologisch of cultureel paradijsvogeltje iemand in je organisatie moet hebben.
Paars-goud getoupeerde panseksuele naakttoerfietsers
Dat leidt tot absurde situaties natuurlijk. Neem bijvoorbeeld twee roomblanke maar paars-goud getoupeerde provinciale panseksuele naakttoerfietsers met tepelpiercings van 65 plus, die in Amsterdam wonen en die met de pronouns advocaatje/slagroom wensen te worden aangesproken (maar alleen tijdens het rikken op zondag maar zich de rest van de week voor het gemak en de lieve vrede liever laten aanspreken bij het gender zoals in hun officiële staatsdocument staat vermeld).
Nou ja: dan zal één van hen toch echt als senior herintreder aan de slag moeten, in schaal 14 op een ma/wo/do-deeltijdpositie op de Bijzondere Afdeling Progressief Seniorenbeleid & Vrije Seksualiteit voor Gemarginaliseerde Subculturen (Uitgesplitst per Stadsdeel), zodat de ene paars-goud getoupeerde provinciale panseksuele naakttoerfietser de andere soortgenoot bestuurlijk kan vertegenwoordigen op een manier die niet tot cultureel onbegrip, voornaamwoordelijke micro-agressies en onbedoelde confrontaties met thee uit genocidale bloedgrond leidt.
De Amsterdamse Ark van Nou, ach (de belastingbetaler hoest het wel weer op) heeft immers twee plaatsjes voor ieder denkbaar wokediertje dat tijdens Pride aan de dierenriem loopt!
De prijs van blindstarend visueel beperkt woke diversiteitsbeleid is dat je het ziekteverzuim al voor aanvang van de eerste werkdag in je calculaties en begrotingen opneemt. Het is een jostipost kostenpost die de belastingbetaler maar gewoon dient te accepteren als prijs voor de strijd van een inclusieve samenleving waarin extreemrechtse partijen (eerst de PVV, toen het kennelijk ook al extreemrechts geworden D66, althans als je de morele mediaan op BlueSky moet geloven) het Torentje voor de tweede maal onder Frans Timmermans’ neus vandaan hebben gestolen.
En zeg nou zelf, het is toch ook maar een kleine prijs om te betalen voor het schitterende schouwspel van een burgemeester van de hoofdstad, die ooit in een door haarzelf geschreven boek beloofde nooit ergens burgemeester te worden (“Ik ga niet de wachtkamer in van het politieke bestuur om na een paar jaar weer tevoorschijn te komen en een Senaatszetel te beklimmen of een burgemeestersketting om te hangen. Nee, het afscheid van de politiek is definitief”1), nu uit alle macht het bewijs levert van haar eigen gelijk dat het nooit een goed idee was om burgemeester te worden?
Want Hare Heiligverklaarde Hoogheid zwaait nu dus maar mooi de scepter over een organisatie die met tien procent ziekteverzuim misschien wel de meest onveilige werkomgeving van bestuurlijk Nederland is, een waarheid over burgemeester Femke Halsema, hoedster der hoofdstedelijke paradijsvogels en alle verziekte diertjes die onder haar moeten werken, die nooit naar buiten mag komen.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Femke_Halsema#Einde_Kamerlidmaatschap
Dit is een uit de losse pols getikt SubStukkie. Een soort Nieuwsbriefjes, maar dan net niet. Het zijn meer blogtopics van een recupererend redacteur van GeenStijl, met stijlvormpjes en hyperbolen en zo. U kunt uw notificaties voor de verschillende rubriekjes van Nijmans Nieuwsbriefje beheren via uw accountpagina. Via de Substack App gaat het nog makkelijker. Dank u voor uw aandacht voor deze kwestie en een prettig weekend, of zoals we dat tegenwoordig op inclusieve wijze ook graag mogen zeggen: shabbat shalom.
Schuddebuikend van het lachen 🤣 maar eigenlijk is het te triest voor woorden 😡
Je zou verwachten dat in een linkse voorbeeldstad als Amsterdam, de ambtenaren juist gezonder zijn en meer arbeidsvreugde hebben. Het is echter varmoedelijk als met het communisme, prachtige vergezichten, maar nare omgangsvormen en uiteindelijk verval.