Al een tijdje, maar vooral sinds de uitzending van #BOOS, duiken overal waar de stichting Christenen voor Israël bijeenkomsten houdt luidruchtige, dwingende en intimiderende salafistische moslims op. Deze Ummah voor Gaza zegt op te komen voor de Palestijnse zaak maar hun protesten worden steeds grimmiger tegen voornamelijk christenen.Deze week was Barneveld aan de beurt, waar bezoekers van een CVI-bijeenkomst op intimiderende wijze gedwongen werden over een besmeurde Israëlische vlag te lopen, toegeschreeuwd door agressieve en in Hamas-achtige uitdossingen geklede en gemaskerde #Booslims. En de Barneveldwachters? Die stonden zich tegoed te doen aan door de salafisten uitgedeelde snacks.
Voor wie de beelden nog niet gezien heeft, op deze wijze werden bezoekers aan een bijeenkomst voor de Jeruzalemdag “onthaald” door hun ideologische opponenten.
Ummah voor Gaza (met betrokkenheid van salafistische prediker Fouad el Bouch, strijdnaam Abou Hafs, die in 2019 nog verdacht van ronselen en fondsenwerving voor Islamitische Staat en hier te zien is tijdens een recente preek voor Gaza), reist tegenwoordig de hele Bijbelriem op en neer om Christenen voor Israël te stalken. Van Zoutelande tot Nijkerk: op Google Maps ziet deze kerkenroute van de koranverheerlijkers er bijna koddig uit.
Maar echt gezellig is het niet. In Zoutelande werd op 15 april een bijeenkomst binnenshuis verstoord. In Zaltbommel werd de auto van dominee Oscar Lohuis aangevallen en achtervolgd. Een lezing van Lohuis was ook in Lelystad al eens belaagd, waarbij kerkgangers - voor hun eigen veiligheid - tijdelijk gegijzeld werden in hun gebedshuis. In Katwijk kwam het tot een treffen met de lokale bevolking, die geen processie van agressieve Pallie-profeten in hun enclave tolereerden.
Op 21 mei in Nijkerk, bij een CVI-bijeenkomst in een pand waar ook een bruiloft aan de gang was, zei de politie dat demonstranten “de garantie hebben gegeven dat zij geen fysiek geweld willen gebruiken” maar dat mensen “zeker geen oogcontact” moesten maken bij het naar buiten gaan.
De agent in het filmpje (via Esther Voet) spreekt over demonstranten alsof het wilde beesten zijn, die hun dierlijke impulsen niet onder controle zouden hebben in de aanblik van hun prooi. Wellicht dat hij er daarom voor kiest om als een soort safari-leider een zaal beschaafde burgers te instrueren hoe zij zich dienen te gedragen om de kudde boosbeesten niet te verstoren. Maar op deze manier handhaaft hij niet de uitdager (en in zekere zin: agressor), hij coöpteert het onschuldige publiek om de orde te bewaren.
Deëscaleren is het motief en hoewel dat vanuit het oogpunt der publieke orde begrijpelijk en zelfs eerbaar is, baart de manier waarop dat gebeurt wel zorgen. Laat de politie, door steeds de bezoekers van vreedzame CVI-bijeenkomsten medeverantwoordelijk te houden voor een rustig verloop in plaats van de altoos agressiever wordende demonstranten buiten te beteugelen, hiermee niet doorschemeren dat ze geen veldoverwicht meer denken te hebben over een meute #booslims?
(De grap is een beetje dat we bij GS al vele jaren geleden over booslims spraken als het over boze beroepsmoslims en heetgebakerde haatbaarden gaat - het enige verschil is dat er sinds de #BOOS-uitzending over CVI een hashtag voor moet - red.)
De beelden uit Barneveld laten duidelijk zien dat demonstreren voor Gaza steeds meer plaats maakt voor intimidatie van andersdenkenden. De briesende salafisten stonden, net als bij hun eerdere acties, niet in Barneveld om in dialoog of discussie te gaan. De ongeveer honderd man (en alleen maar man, er zijn geen vrouwen welkom bij deze demo’s) sterke groep voerde, als uitdagende macht, een morele test uit. Ze proeven de nieren van een opponent en nemen hem de maat. Het feit dat al deze taferelen zich in sterk christelijke contreien afspelen, versterkt die suggestie.
We zien op de beelden geen protest voor de Palestijnen maar veel meer een conflictueuze uitlokking van christenen. Christenen vóór Israël, dus twee vliegen in een klap voor het derde en laatste abrahamistischegeloof. Dat manifesteert zich in de manier waarop de salafisten met ‘bebloede’ poppen zwaaien. Dat doen ze niet bepaald op een invoelende manier die het leed in Gaza zou kunnen benadrukken maar juist lomp en agressief, alsof het wapens zijn. Zoals Hamas de Palestijnse burgerbevolking ook als wapen inzet tegen (het beeld van) Israël.
Ook de smalende wijze waarop de intimiderende meute van zo’n honderd man met een ‘uitnodigend’ gebaar de bezoekers van de CVI-bijeenkomst over een besmeurde Israëlische vlag lieten lopen, om hen daarna in minachting uit te lachen om een gedwongen onderdanigheid, toont veel meer een denigrerend doel van de demonstratie, dan een pleit voor het welzijn van de Palestijnen in Gaza.
Zoals wel vaker, wist ook ditmaal de Iraanse Nederlander Shermin Amiri deze benauwende beelden scherp in historische context te duiden:
‘De afgelopen tijd valt me iets op. De toon van protest is aan het schuiven. Wat begon als solidariteit en politieke betrokkenheid, verandert op sommige plekken in morele confrontatie. Vlaggen worden niet alleen verbrand, maar strategisch neergelegd — niet als protest, maar als test.
Zo ook in Barneveld, waar een Israëlische vlag op de grond werd gelegd op het enige pad naar binnen bij een bijeenkomst van Christenen voor Israël. Bezoekers konden er niet omheen. Er was geen ruimte voor aarzeling, geen alternatief gebaar. Alleen meelopen of zichtbaar weigeren.
Die scène bracht me terug naar Iran. Ook daar lagen vlaggen op de grond. Niet los, maar geschilderd op de stoep voor de schoolpoort. Elke ochtend liep ik eroverheen, niet omdat ik wilde, maar omdat het moest. Je leerde al jong: gehoorzaam met je voeten. Het gebaar was al van je afgenomen vóór je erover kon nadenken.
Wat daar staatsdwang was, zie ik hier terug in activistische vorm. De structuur is dezelfde: het lichaam van de ander gebruiken om jouw woede zichtbaar te maken. Geen dialoog, maar insluiting. Geen ruimte voor verschil, maar een opgelegd script. Dit gaat niet over Israël of Palestina. Dit gaat over hoe snel vrijheid wordt gereduceerd tot partijschap, en protest tot morele druk.
Het demonstratierecht is een fundament van de democratische rechtsstaat. Juist daarom vraagt het om discipline, reflectie en respect voor de grenzen van de ander. Wie demonstreren verwart met domineren, maakt van vrijheid een wapen.’
Wat hij hierboven beschrijft, borrelde ook al in mijn onderbuik. Daaraan wil ik toevoegen dat de pro-Palestijnse c.q. anti-Israëlische protesten (ook van niet-moslims) steeds meer de toon en smaak van massavorming krijgen. Er is zich een vorm van collectieve hysterie aan het ontwikkelen die doet denken aan de emotionele excessen van #MeToo, George Floyd/BLM, corona, klimaatpaniek en aanverwante verschijnselen waarin sociale onrust en morele druk zich vermengen en een dwingend corset vormen dat retoriek, argumentatie en context de adem beneemt - totdat mensen alleen nog het lege ‘Niet In Mijn Naam’ kunnen prevelen.
Barneveldwachters snacken met de salafisten
Dat salafisten en andere beroepsmoslims op lepe wijze in dat gat (om niet te zeggen: die civiele kwetsbaarheid) duiken, openbaart zich in de wijze waarop ze het door seculieren heilig verklaarde demonstratierecht omarmen en weaponizen voor hun eigen doelen: ‘Wij mogen hier staan, wij mogen hier zijn, ook wij hebben vrijheid van meningsuiting en demonstratierecht’. En dat is waar. Ze houden daarbij stug vol ‘vreedzaam’ te zijn (en roepen daar in hun uitingen ook plechtig toe op), maar de praktijk toonde al herhaaldelijk aan dat er van vreedzaamheid steeds minder sprake is. De ondertoon van hun social posts (en comments) versterkt dat gevoel.
Ze rekken domweg de grenzen steeds verder op, terwijl handhavers toekijken. Dat werd in Barneveld op zeer bedroevende wijze onderstreept. Niet alleen stak de politie geen vinger uit om te voorkomen dat bezoekers aan het CVI-evenement gedwongen werden de vlag van Israël te vertrappelen. Op beelden die Ummah voor Gaza zelf gedeeld heeft, is te zien hoe een moslimdemonstrant snacks uitdeelt aan agenten, die deze aannemen en opeten. Dat is deze video, rond seconde dertig:
De serveerder lijkt met een grote grijns te signaleren dat zijn opzet geslaagd is: de Barneveldwachters zijn gezwicht voor het trucje en hebben zich culinair onderworpen aan Ummah voor Gaza. Waar de politie in Nijkerk het CVI-publiek coöpteerde, hebben de moslims hier de politie voor hun karretje gespannen.
Na afloop van de bijeenkomst vlogen alsnog stenen en flessen over en weer omdat demonstranten slaags raakten met tegendemonstranten. Geinig smoesje van de Protest Alliance Watch (PAW), het eigen, gemaskerde weerkorps van de #booslims: ‘die bierflessen, dat waren wij niet, want moslims drinken geen alcohol’.
Hieraan kun je ook aflezen hoe het wij/zij-narratief online wordt doorgetrokken: de vreedzame, goedwillende en bovendien vrome (want alcoholvrije) voorgangers van de Ummah zijn wreed belaagd door de woeste kruisvaarders van de christelijke horden. Het is allemaal onderdeel van een rollenspel dat relatief kleinschalig in de publieke ruimte wordt opgevoerd, maar weids verder rimpelt in de digitale sferen.
Steeds zegt de lokale driehoek achteraf alle geweld af te keuren. Zo ook in Barneveld. En, om een persberichtje van CVI te citeren, “de volgende dag lezen we overal: ‘Demonstratie liep uit de hand.’ Alsof dit een ongelukkige samenloop van omstandigheden was.” En dat was het inderdaad echt niet. Het is een patroon, en er is een escalatieladder.
Maar in Barneveld stond de politie baklava te bunkeren en heeft CDA-burgemeester Jacco van der Tak (type-Henri Bontenbal) aangifte gedaan van bedreigingen aan zijn adres - alsof hij het doelwit van deze demonstratie was. Het tekent zowel de onwil om in te grijpen als de inmiddels oh zo bekende bestuurlijke gemakzucht om de media strategisch naar een zijspoor van de situatie te geleiden, naar een schijnwerkelijkheid waar woordvoerders het verder stilletjes afhandelen.
De respons van de Barneveldse driehoek toont boven alles een bedroevende naïviteit over met wat voor volk je hier te maken hebt. Nederland is volgende week, volgend jaar of begin volgend decennium echt nog geen shariastaat, maar salafisten (en aanverwante beroepsmoslims) zullen het seculiere recht geen seconde langer toepassen dan dat ze het nodig hebben om hun eigen, niet-seculiere en diep-religieuze agenda te verwezenlijken. Nogmaals: zelfs bij hun eigen protesten zijn al geen vrouwen welkom. Islamitisch recht is niet onze vriend.
Twee jaar cel voor strafbare dwang
Natuurlijk werd er vlijtig nagebabbeld over de kwestie, bijvoorbeeld op de radio bij Tijs van den Brink. Daar mocht ene Abdullah van Ummah voor Gaza met louter zijn voornaam (dus een beetje gemaskerd) aan een gesprek deelnemen, waarin naast burgemeester Van der Tak ook ChristenUnie-cheffin Mirjam Bikker inspraak gaf.
De burgemeester heeft louter gemeenplaatsen paraat, over demonstratierecht en veiligheid. Van der Tak coöpteert (daar is ie weer ja) CVI door te beweren dat “mijn beeld (!) is dat zij echt hebben gezien dat wij hebben geprobeerd het op een goede manier te laten verlopen.” Let op het retorische trucje: zijnbeeld, dus niet hun eigen woorden. En: “Intimideren is geen juridische term”.
Bikker gaat daar - gelukkig - tegenin (en de ChristenUnie heeft ook Kamervragen gesteld). Zij noemt de situatie onder meer “provocerend en intimiderend”, en ze vraagt zich af of de wettelijke grens is overschreden. Maar de EO heeft een hoogleraar in Groningen gebeld en die zegt dat het “wel mag, wat meneer Abdullah deed”, aldus Van den Brink.
Nou ben ik geen hoogleraar maar het demonstratierecht geeft echt geen handvatten om anderen te dwingen tot gedrag dat zij niet vrijwillig willen vertonen. Zoals daar zijn: het onder lichte dwang en luide intimidatie moeten lopen over een opzettelijk besmeurde vlag en symbool van een land dat hen aan het hart gaat.
Of keer het eens om tot een praktijkvoorbeeld: leg een besmeurde Palestijnse vlag voor een moskee en zet er een haag Katwijkers omheen, moet u eens zien hoe snel de moslims oververhitten en/of de politie ingrijpt.
Artikel 285b van het wetboek van strafrecht zegt voorts over belaging:
“Hij die opzettelijk en wederrechtelijk stelselmatig inbreuk maakt op de persoonlijke levenssfeer van een ander met het oogmerk deze te dwingen iets te doen, niet te doen of te dulden, wordt gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of een geldboete van de vierde categorie.”
Dat volgt op artikel 284 over strafbare dwang:
“Hij die een ander, met geweld of een andere feitelijkheid of met bedreiging met geweld of feitelijkheid, dwingt iets te doen, niet te doen of te dulden, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of een geldboete van de vierde categorie.”
Over die artikelen kunnen hoogleraren vast urenlang soebatten, en advocaten ongetwijfeld ook. Maar de kern van de zaak is dat de ‘demonstraties’ tegen (deelenmers van) bijeenkomsten van Christenen voor Israël het recht steeds verder oprekken in hun richting terwijl de politie er bij staat te kijken (of snacken) en burgemeesters hun gebruikelijke oneliners paraat hebben om de schuld af te wentelen of uit te smeren, om het Heilige Demonstratierecht in stand te houden voor lieden die er zichtbaar misbruik van maken en aan anderen hun dwang opleggen.
Wanordelijkheid kun je stoppen
Misschien kunnen de politie, meneer Van der Tak (toch steeds inhouden om er niet heel flauw ‘laffe’ tussen te zetten - red.) en de hoogleraar van de EO even terugbladeren naar september 2020? Burgemeester Ahmed Marcouch, van het iets verderop van Barneveld gelegen Arnhem, verbood toen (christelijke) demonstraties in een straal van 500 meter rond een abortuskliniek. Voor jurisprudentie leunde hij op een vonnis over demonstraties bij een kliniek in Heemstede, die volgens een rechter in Haarlem tot “wanordelijkheid” hebben geleid. Het kan dus wel.
Na Zoutelande, Zaltbommel, Katwijk, Lelystad, Nijkerk en nu weer Barneveld zou je toch moeten kunnen constateren dat de ook demonstraties van Ummah voor Gaza met een zekere mate van wanordelijkheid gepaard gaan, en daarom juridisch op 500 meter van ieder CVI-evenement gezet kunnen worden. Dat zal in het geval van de kleinere dorpen die Christenen voor Israël aandoet misschien betekenen dat de #booslims in een weiland buiten de bebouwde kom terechtkomen. Soit. Mogen ze daar lekker tegen de koeien en schapen gaan klagen dat zij onder het demonstratierecht in een openluchtgevangenis moeten leven.
Zolang ze de schapen verder maar met rust laten.
Wie de goddeloze maar uiterst islamkritische missie van Nijmans Nieuwsbriefje wil steunen, moedig ik graag aan om paid subscriber te worden. Of doe een duit in mijn eigen snackfonds:
Hondje. Ook al haram (en geen zorg over die kraag, dat is omdat ze niet aan een herstellend wondje aan haar poot mag likken)
Naschrift. Wilde vandaag eigenlijk m’n bezoek aan de West Bank verder uitwerken, waarin CVI en de berichtgeving van #BOOS ook een rol speelt. Maar Barneveld hield het gemoed goed bezig. Het past onderhand wel allemaal in één serie, met hier wateerdere artikelen:
Deze discussie over wel/niet bidden in uniform begon met dit artikel op NN over een biddende agent tijdens een iftar in Amsterdam. VVD-minister Van Weel beslist de discussie met een typische polder-oplossing: nietsdoen en laten begaan. Een beetje zoals snacken tijdens een escalerende demonstratie, zeg maar.
Zo’n politieoptreden, of het ontbreken daarvan, nee alléén deze foto al, schaadt het vertrouwen in de rechtsstaat meer dan welke politieke kritiek op rechterlijke uitspraken dan ook. Net als de honderden beelden van agenten bij de iftars ieder jaar. Deëscaleren is één ding, je op voorhand overgeven en uitleveren is een ander uiterste
Bij het lezen voel ik woede. Mensen die ons niets gunnen gebruiken onze regels om hun opvattingen op te dringen. Niets gunnen in de zin dat ze zelf de ruimhartigheid van onze regels niet hebben. Zij slaan er wel meteen op los als hun lange tenen beroerd zijn. We zullen toch echt serieus moeten discussiëren over demonstratierecht, dat is wat mij betreft alleen tegen de overheid. Laat je medeburgers met rust, wat nu gebeurt is een soort eenzijdige burgeroorlog waarbij de mensen met de meeste agressie en uithoudingsvermogen winnen. Vergeet niet, het waren uiteindelijk de knokploegen die Hitler aan de macht hielpen omdat de brave burgerij niet tegen geweld opgewassen is. Dat zou het bestuur moeten doen, maar dat is voornamelijk laf.
Zo’n politieoptreden, of het ontbreken daarvan, nee alléén deze foto al, schaadt het vertrouwen in de rechtsstaat meer dan welke politieke kritiek op rechterlijke uitspraken dan ook. Net als de honderden beelden van agenten bij de iftars ieder jaar. Deëscaleren is één ding, je op voorhand overgeven en uitleveren is een ander uiterste
Bij het lezen voel ik woede. Mensen die ons niets gunnen gebruiken onze regels om hun opvattingen op te dringen. Niets gunnen in de zin dat ze zelf de ruimhartigheid van onze regels niet hebben. Zij slaan er wel meteen op los als hun lange tenen beroerd zijn. We zullen toch echt serieus moeten discussiëren over demonstratierecht, dat is wat mij betreft alleen tegen de overheid. Laat je medeburgers met rust, wat nu gebeurt is een soort eenzijdige burgeroorlog waarbij de mensen met de meeste agressie en uithoudingsvermogen winnen. Vergeet niet, het waren uiteindelijk de knokploegen die Hitler aan de macht hielpen omdat de brave burgerij niet tegen geweld opgewassen is. Dat zou het bestuur moeten doen, maar dat is voornamelijk laf.