Voornemen voor 2024: minder mainstream

X is doodverklaard, lang leve X!

Het lijkt er op dat ik nét op tijd aan een eigen Nieuwsbrief-bedrijf begonnen ben, want het EINDE VAN X is nakende.

Althans, aldus de mainstream die elkaar weer eens lekker napraat. KRO-NCRV legde met veel misbaar het eigen account het zwijgen op vanwege plaatsvervangende verontwaardiging over tweets aan het adres van Akwasi. Aansluitend ging Eric Smit (een soort Sander Schimmelpenninck qua online agressie tegen mensen die anders denken, maar dan ouder en langer) ook met veel misbaar voor de zoveelste keer weg - een bericht dat door zijn arme FTM-redactie met angst en beven aanschouwd zal zijn, want Eric moet zich altijd alsnog ergens afreageren. Akwasi zelf beweerde ook te stoppen met X. En de wereld draaide gewoon door.

Nou kan ik hier wel uitgebreid ingaan op de opvallende discrepantie tussen hoe de MSM met Akwasi omgaan (omarmen, knuffelen, mee laten doen aan televisiespelletjes en vooral niet vragen wanneer zijn eigen aartsluie Omroep Zwart eindelijk eens AAN HET WERK GAAT, van onze belastingcenten waar hij tonnen van opstrijkt) en hoe het bredere publiek hem ziet (als een opruier, een onruststoker, een geweldsoproeper en een tweedehands huidskleurverkoper) en dat je daarom drie dagen lang zijn naam in de trending-lijstjes van Twitter ziet staan met niet al te aardige reacties. Maar liever zoom ik iets uit, weg van die vervelende weggooier uit Weesp en zijn Helper Whiteys, naar een ander fenomeen.

Al langer en steeds vaker zie je dat mainstream media de reactiemogelijkheid onder hun tweets uitzetten. NPO Radio 1 doet het regelmatig, Trouw heel vaak, NRC soms. De gemene deler is een klassiek verschijnsel: ze willen allemaal louter eenrichtingsverkeer, zowel de platforms als veel van hun medewerkers. Zij doen het zenden, u bent de (bij voorkeur zeer dankbare, nederige) ontvanger en terug praten is echt uit den boze. Ook na ongeveer drie decennia publiek internet en vijftien, twintig jaar sociale media hebben ze die knop nog niet omgezet en geaccepteerd dat hun almacht is gebroken. Ze snappen nog altijd niet dat hun werk door individuele burgers en nieuwsconsumenten kan, mag en steeds vaker móet worden uitgedaagd.

Betalend lid worden? Dat kan met iDeal:

Los doneren? Nou graag! Klik op de knop voor alle opties:

Maar neen. Zo ging ook de NOS opeens ‘dreigen’ te stoppen met X. Lekker opportuun, want die liggen - net als veel andere media - al maanden onder vuur vanwege hun beroerde Israël-berichtgeving. Dat ze wel op Tik-Tok (Chinese spyware die kinderbreintjes frituurt) en Facebook (over drek in de comments gesproken) blijven, maakt des te scherper zichtbaar dat oudemedialen zich vooral op Twitter geen raad weten met (vaak zeer inhoudelijke en terechte) kritische reacties. Dus gaan ze zoeken naar de meest onfrisse oprispingen, zoals bepaalde onderbuik-uitingen tegen Akwasi door mensen die niet zo vlot van de toetsenbordriem gesneden zijn, bombarderen ze die rafelrandjes tot de norm van het gehele platform en klagen ze zich daarmee achterwaarts een weg naar de uitgang. Als het publiek niet dankbaar is voor de belangwekkende journalistiek van de Staatsomroep, dan moet het publiek het maar lekker zonder de NOS uitzoeken. Prima. Ook dan draait de wereld gewoon door.

RTL Nieuws sprong natuurlijk eveneens metéén op die carnavalswagen met een stukje waarin een “expert” aan het woord komt die letterlijk erkent dat ze sinds de overname door Elon Musk nooit meer op Twitter is geweest, maar wel zeker weet dat het allemaal veel erger is geworden daar. Nou ja, daar lachen Twitteraars dan RTL weer over uit en het wachten is tot ook zij hun conclusies trekken dat ze beter hun reactiemogelijkheid kunnen uitzetten, of dat ze het platform verlaten, met veel misbaar in publieke statements die door andere media worden overgenomen in de hoop dat het nu echt eens een keertje klaar is met dat vermaledijde vrije woord op internet.

Bron: RTL Nieuws - gewoon met linkje natuurlijk

Goed. Even nog voor de (vele) nieuwe lezers van Nijmans Nieuwsbriefje: welkom, nogmaals, blij dat u er bent. De MSM waren al stervende, kennelijk zijn sociale media nu dus ook doodverklaard maar gelukkig zit de nieuwsbrief-business enorm in de lift. Althans, in ieder geval wel in de mijne. Mocht u deze mail in de spambox aantreffen, dan is dat niet wegens racisme en drek maar gewoon omdat uw mailbox aan iets te strakke content-moderatie doet. Gaarne afzender dezes als veilig markeren.

Onderstaand leest u mijn column voor Nieuwe Revu van deze week. Die plaats ik hier wekelijks door, zoals de veteranen van dit muurkrantje al weten. Ze hebben mij maar ook deze onderneming mede door 2023 gesleept: het zorgde voor consistentie. Want ik ben aan het experimenteren en ik doe ook maar wat. Feedback is welkom, ik ben immers KRO-NCRV, de NOS of Trouw niet dus u weet me te vinden. Delen op sociale media wordt bovendien sterk aangemoedigd want sociale media zijn te gek en ik wil natuurlijk op een mooie dag wel een broodloon uit deze briefjes halen.

Wat die Revu-columns betreft, die voorzie ik altijd van een inleiding zoals bovenstaand, een soort ‘wat er vooraf ging aan de totstandkoming van deze column’, maar deze week is meteen een soort spagaat: het cursiefje van vórige week sluit eigenlijk beter aan op de actualiteit van déze week. Maar ja, het nadeel van dodebomenblaadjes is dat je met ingedikte eindejaarsdeadlines zit en je dus je stukkies wat eerder moet aanleveren. Daarmee verliezen ze ook wat nieuwswaarde en daarom gaat onderstaande column over de clichés van goede voornemens. Desalniettemin neem ik de gelegenheid te baat om die van vorige week nogmaals in deze editie te plakken, want mijn voorspelling voor 2024 begint in de eerste week van het jaar al vorm te krijgen:

De voorspelling begint dus voorspoedig maar dat betekent niet dat goede voornemens ook vorm zullen krijgen en houden. Zoals gezegd is mijn voornemen voor 2024 om Nijmans Nieuwsbriefje uit te breiden tot een unaniem belachelijk groot succes, gemaakt door iemand die altijd al probeerde om zo min mogelijk artificieel te zijn in z’n al dan niet intelligentie uitingen, niet bang is voor reacties, comments of kritiek maar die wel eerst even wat gezonder en fitter moet worden. En dat werpt dan toch de vraag op:

Wie gelooft nog in goede voornemens?

New Year, New Me. Dry January. Dit jaar gaan we het helemaal anders doen. Misschien niet 1 januari meteen naar de fitness geweest, maar anders toch wel 2 januari of uiterlijk de eerste maandag na de kerstvakantie. Het oude jaar bij het grofvuil, het nieuwe wordt tien kilo lichter. Letterlijk.

De to do-apps zijn afgestoft, opgeschoond en opnieuw ingeruimd. Dat ene klusproject staat bovenaan en zodra het weer het toelaat, nemen we de tuin ook onder handen. Minder Thuisbezorgd, vaker samen koken. Alles wordt anders, dit keer echt.

Is er iemand die dat nog gelooft?

De wens tot verandering vereist weinig voornemens, die zijn makkelijk gemaakt. Ze vereisen ook niet veel daadkracht of moed - iets doen is makkelijker dan je denkt. Doorzettingsvermogen, dat heb je nodig. Helaas is doorzettingsvermogen bij een veranderingswens vergelijkbaar met de waarheid in een oorlog: het eerste slachtoffer.

Mensen zijn wie ze zijn en hoe ze zijn en hoe ouder je wordt, hoe dieper dat er in slijt. Als je jong, flexibel en onwetend bent dan stuiter je als een rubber bal door de kroegen, woonkamers en bedrijfskantines van het leven maar op den duur droogt dat rubber een beetje uit. Als je ouder wordt, ga je steeds meer in jezelf hangen, als het ware. Een ritme wordt een patroon, patronen worden de norm, de norm geeft de maat der dingen aan en op den duur dans je constant op hetzelfde wijsje. Iedereen wordt zijn eigen evergreen: ergens schijnt dat paradijs bij de dashboardverlichting nog wel, maar Parijs blijft voor eeuwig ver weg.

En als je al daarheen gaat, neem je alsnog altijd jezelf mee. Met al je gewoontes, gebruiken, patronen en - jawel, ook dat - je jongbelegen papagrappen.

Nou en? Is dat erg? Waarom dan? Omdat er duizenden nietsnutten bestaan zijn die één keer in hun volwassen leven een andere weg namen, alsnog op een dood spoor terecht kwamen en daarom maar verandermanager, lifestylecoach of loopbaanbegeleider zijn geworden van wie je dagelijks de wervingsposts op LinkedIn, motivatiespreuken op Instagram of Google Ads voorbij ziet komen omdat ze jouw verlangen om patronen te doorbreken willen veranderen in poen door in te spelen op een gevoel dat rond 1 januari altijd bij velen zo sterk is: ‘Dit jaar wordt alles anders’?

Het is bijna half januari en iedereen doet allang alweer de hele tijd wat ie altijd al deed. De aandoenlijke aaibaarheid van onze soort zit erin dat we altijd graag aan ánderen onze vernieuwingsdrang willen bewijzen maar geef toe: lekker dichtbij je eigen basis blijven is toch veel comfortabeler? Verandering is al een constante. Die hoef je niet te forceren, want je neemt niet alleen jezelf mee - voor je ’t weet kom je jezelf keihard tegen.

Deze column verscheen in Nieuwe Revu 2 van 2024

Die vermoeide kop, die moet frisser in 2024