Tranen, maar mooi en noodzakelijk verhaal. Dank daarvoor. En wat heb je toch onvoorstelbare aso's met hun ongepaste vragen op totaal verkeerde momenten...
Geweld, verdriet en hoop... en verbittering, die zelfs ik, relatief veilig in NL, voel. Dank je wel voor je neutrale berichtgeving uit eigen ervaring en ter plekke. Iets waar bij de MSM wel nood aan is.
Erg goed weer, Bart. Opschrijven wat je observeert, gelardeerd met de broodnodige feiten waarbij de politieke partijtrekkerij en soortgelijke opinies afwezig zijn - waar vindt je dat nog?
Weer een mooi verhaal, Bart. Het is jammer dat we deze verhalen niet breder in de media te lezen krijgen.
Die foto van de ouderen bij de bushalte kende ik niet. Ik ken alleen de foto’s van nadat ze vermoord zijn. Het eerste beeld wat ik op die gitzwarte zag. Ik vind het pijnlijk om te constateren hoeveel mensen in ons land (en daar buiten) bereid zijn om de gebeurtenissen op deze dag te minimaliseren en/of te vergeten. Een tijd terug beweerde een inmiddels oud-collega van mij dat Israël ‘zomaar’ Gaza binnenviel. Toen ik vroeg ‘zomaar?’ liep hij rood aan. Ze weten het wel hoor. Er zijn inmiddels mensen waar ik helemaal niets meer van doen wil hebben. Mijn vertrouwen in de medemens is onomkeerbaar geschaad. Wat een verraad.
Moszkowicz tegen Derksen: '... de oorlog begon niet met Israëlische tanks die Gaza binnenreden, maar met de slachting door Hamas op 7 Oktober..' of woorden van gelijke strekking. Zegt het helemaal!
Verdomme Bart, ik zit hier met een dikke strot en veel 'stof' in mijn ogen. Jouw schrijfstijl maakt dat ik de de stem van Amit kan horen en zijn emoties kan voelen. Ik denk dat voor jou zelf je missie wel geslaagd te noemen valt. Vooral het menselijke aspect hierin. Niet het Politieke. En je weet dit op een integere wijze over te brengen. Dank daarvoor.
Dankjewel voor je stuk, Bart. Het verhaal van Amit is indrukwekkend en tegelijkertijd schrijnend, zoals zovelen die we horen van Israëlische slachtoffers.
Zelf was ik in november in Kfar Aza. Ik heb daar met eigen ogen gezien en gehoord hoe verschrikkelijk het moet zijn geweest. Eén verhaal raakte me bijzonder: een vrouw vertelde dat ze met haar kleindochters meer dan een dag in de saferoom heeft gezeten. Ze moest de deur barricaderen terwijl terroristen probeerden binnen te dringen. Diezelfde dag verloor ze haar zoon, die de kibboets probeerde te beschermen.
Wat jij schrijft over het uitzicht op Gaza herkende ik meteen. Toen ik daar zelf stond, viel het mij ook op hoeveel er eigenlijk nog overeind staat, iets wat totaal niet strookt met het beeld dat veel media schetsen.
Er zouden meer van dit soort artikelen moeten zijn. Ze verdienen het om breed gedeeld te worden, zeker in deze tijd van groeiende Jodenhaat. Nogmaals dank voor je artikel!
De video over de skyline van Gaza stad is verhelderend, ik heb het stuk in 1 x uitgelezen Bart en zit met tranen in de ogen.
Dank je voor je moeite en je zeer verduidelijkte manier van schrijven.
Bedankt voor dit mooie verhaal Bart. Kippenvel.
Tranen, maar mooi en noodzakelijk verhaal. Dank daarvoor. En wat heb je toch onvoorstelbare aso's met hun ongepaste vragen op totaal verkeerde momenten...
Niet persé aso's, eerder onnadenkend en bevooroordeeld op basis van informatie van 'zg 'kwaliteitsmedia'
Geweld, verdriet en hoop... en verbittering, die zelfs ik, relatief veilig in NL, voel. Dank je wel voor je neutrale berichtgeving uit eigen ervaring en ter plekke. Iets waar bij de MSM wel nood aan is.
Indrukwekkend. Ik ben er stil van.
Dank, Bart.
Dank je wel Bart. Wat een verhaal. Zit met tranen in mijn ogen. Ben blij met je verslaggeving over het land waar ik het meest van hou.
Ook ik bedank je voor dit je voor dit verhaal, tranen ook bij mij. Indrukwekkend en ontroerend,
De weerbaarheid van Israël geeft hoop.
Erg goed weer, Bart. Opschrijven wat je observeert, gelardeerd met de broodnodige feiten waarbij de politieke partijtrekkerij en soortgelijke opinies afwezig zijn - waar vindt je dat nog?
Weer een mooi verhaal, Bart. Het is jammer dat we deze verhalen niet breder in de media te lezen krijgen.
Die foto van de ouderen bij de bushalte kende ik niet. Ik ken alleen de foto’s van nadat ze vermoord zijn. Het eerste beeld wat ik op die gitzwarte zag. Ik vind het pijnlijk om te constateren hoeveel mensen in ons land (en daar buiten) bereid zijn om de gebeurtenissen op deze dag te minimaliseren en/of te vergeten. Een tijd terug beweerde een inmiddels oud-collega van mij dat Israël ‘zomaar’ Gaza binnenviel. Toen ik vroeg ‘zomaar?’ liep hij rood aan. Ze weten het wel hoor. Er zijn inmiddels mensen waar ik helemaal niets meer van doen wil hebben. Mijn vertrouwen in de medemens is onomkeerbaar geschaad. Wat een verraad.
Moszkowicz tegen Derksen: '... de oorlog begon niet met Israëlische tanks die Gaza binnenreden, maar met de slachting door Hamas op 7 Oktober..' of woorden van gelijke strekking. Zegt het helemaal!
Verdomme Bart, ik zit hier met een dikke strot en veel 'stof' in mijn ogen. Jouw schrijfstijl maakt dat ik de de stem van Amit kan horen en zijn emoties kan voelen. Ik denk dat voor jou zelf je missie wel geslaagd te noemen valt. Vooral het menselijke aspect hierin. Niet het Politieke. En je weet dit op een integere wijze over te brengen. Dank daarvoor.
Dankjewel voor je stuk, Bart. Het verhaal van Amit is indrukwekkend en tegelijkertijd schrijnend, zoals zovelen die we horen van Israëlische slachtoffers.
Zelf was ik in november in Kfar Aza. Ik heb daar met eigen ogen gezien en gehoord hoe verschrikkelijk het moet zijn geweest. Eén verhaal raakte me bijzonder: een vrouw vertelde dat ze met haar kleindochters meer dan een dag in de saferoom heeft gezeten. Ze moest de deur barricaderen terwijl terroristen probeerden binnen te dringen. Diezelfde dag verloor ze haar zoon, die de kibboets probeerde te beschermen.
Wat jij schrijft over het uitzicht op Gaza herkende ik meteen. Toen ik daar zelf stond, viel het mij ook op hoeveel er eigenlijk nog overeind staat, iets wat totaal niet strookt met het beeld dat veel media schetsen.
Er zouden meer van dit soort artikelen moeten zijn. Ze verdienen het om breed gedeeld te worden, zeker in deze tijd van groeiende Jodenhaat. Nogmaals dank voor je artikel!
Dank je wel voor dit indrukwekkende verslag.