Zelfs Nederland verdient onderhand geen eigen staat

CIDI-bekladding is voorportaal voor erger

Aug 07, 2025

Natuurlijk lukte het niet om het Gaza-debat aan te zetten om aan te horen hoe een zaaltje vol blaaskaken een bierkeldertje trachtte te maken van de ballenbak van de geopolitiek, waarin Neerlands’ meest navelstaarderige hysterici hun stempel willen drukken op gebeurtenissen in de echte wereld, door een eigen staat te eisen voor een sadistisch regime van islamofascisten.

Want dit debat is een vicieuze cirkel, een call and response van de huidige hysterie, met naargeestige echo’s uit het verleden. The Current Thing is nu, na klimaathysterie, BLM-knielen, #MeToo-meelopen en corona-panikeren, toch weer hetzelfde als het aloude oude ding: antisemitisme, aangemoedigd en gevoed door de constante herhaling van de eigen herhalingen in de eigen navelen, dat de Joden het weer eens hebben gedaan. Politiek Den Haag. Je tikt ertegen en het strekt de rechterarm.

Ongezien en zonder te kijken zie je dus het beeld onderhand wel voor je van de DENK’ers, D66’ers, Dassens en Dierenpartijdwazen die met een rapportje van een gecorrumpeerde NGO in de ene hand, een dreigend moraalwijsvingertje omhoog met de andere en een oorlog die algoritmisch vertekend, verdraaid en verbogen door hun social media-tijdlijnen trekt in hun broekzak, gezamenlijk ervoor pleiten dat de hellehonden van Hamas nu toch écht hun eigen heilstaat verdienen. Want Israël. Want Netanyahu. Want “genocide”.

En dat dan in ieder nieuw debat een halve octaaf hoger dan het vorige, zowel in volume als in verontwaardiging. Als morele relativering geluid kon maken, klonk het als de in de Volkskrant openlijk als het nieuwe dappere linkse geluid gevierde Kati Piri, die met een megafoon voor haar verbeten streepmuil pleit voor meer, meer, meer raketten op Tel Aviv, Ashkelon en Sderot. Want dan gaat ze dat regelen.

De Staatsomroep hielp alvast gewillig mee met een kaartje van landen die zo’n Palestijnse staat al erkend hebben, en beklaagde zich dat ‘we’ als Nederland zijnde achterlopen om een regime dat z’n eigen bevolking gretig als levend schild, kanonnenvoer en hongerprooi de dood injaagt, dezelfde kans op een democratie met rechtsstaat te gunnen als waarin de Europese Unie die gore jihadist Al-Jolani in het Syrische presidentiële paleis probeert te ondersteunen.

Het kantoor van CIDI werd tijdens het Gaza-debat beklad in Den Haag door menopauzemokkels in een zelfgebreide bivakmuts en een zwarte regenjas. Zelfs Kristallnachtje spelen krijgt iets drammende kleuter-achtigs in het Nederland van zijn eigen nadagen maar het zijn de Piri’s, Paternottes en Van Baarles die zulke mensen de moed inpraten om dergelijke laffe acties uit te voeren. En zoals Hamas paraat staat met een camera om een uitgemergelde gijzelaar te filmen die zijn eigen graf moet delven, zo hadden deze vermoedelijke Extinction Rebellion-angehauchten ook hun eigen fotograaf meegebracht. Trots op hun “verzet”.

Zodra fascisme, hoe relatief mild zo’n bekladding ook scoort op de escalatieladder, zich fier genoeg voelt om de eigen acties te filmen, weet je dat de schroom nu echt bijna volledig van de openlijke jodenhaat is afgekrabd. Derk Boswijk, de Kleine Kissinger van het CDA, heeft zich desondanks net op tijd bij de toog van de bierkelder gemeld om aan de verkeerde kant van de nabije toekomst zijn gifdrankje te bestellen: ook de christendemocraten willen nu Hamas de geboortepapieren van een eigen staat en stoeltje in de Verenigde Naties aanbieden.

Waarom viert het CDA dit verval van de weging van morele equivalentie? Is het verwrongen electoraal opportunisme? Of valt dit ook onder de pleidooien van Henri ‘Rolo’ Bontenbal om de politesse en de waardigheid terug in de politiek en de democratie te brengen? En zo ja, hoe waardig acht hij Hamas, precies?

Het wil er bij mij desondanks, en dit is waar ik mijn goede moed blijf vinden, nog altijd niet in dat een meerderheid van Nederland vóór de bestuurlijke zelfbeschikking van een terreurpostzegels kan zijn. Ook als Israël niet je kopje thee is qua land, volk of vertegenwoordiging, heeft De Gemiddelde Nederlander absoluut nog gezond verstand genoeg om tegen antisemitische, verkrachtende, kidnappende en koppensnellende islamitische terreur te zijn, en dat nimmer te willen belonen.

De politieke lat ligt echter lager dan de diepste Hamas-tunnel en zelfs op die peilloze diepte lukt het niemand met een volwassen verstand en een ministerspost om boven het genocidale gekrakeel uit te stijgen, door met bassende stem en op natuurlijk autoritaire wijze aan de boze bierkelder-breintjes te vertellen dat ze de moskee in kunnen met hun gejeremieer over een Palestijnse staat.

Gevolgd door de herhaalde verklaring dat Nederland een bondgenoot is van de enige democratie in het Midden-Oosten, dat zichzelf respecterende rechtsstaten niet buigen voor terreur en dat de laatste gijzelaars nu godnondeju per direct terug naar hun familie, vrienden en thuisland moeten worden overhandigd. En dat we daarna eerst eens gaan bekijken hoe een of ander welwillend emiraat die heilloze doodsstrook aan de Med in het gareel kan dwingen. Dát is waar Nederland staat, en de rest is ruis. Of erger - antisemitisme.

Want Israël strijdt tegen het smerigst denkbare sadisme en moet dat doen terwijl de hele wereld meekijkt of Israël zich zelf niet tot dat absolute helleniveau verlaagt. Dat doet Israël niet. Er zijn meer bommen gegooid dan doden gevallen, want Israël maakt fouten maar moordt niet blindelings en willekeurig, en toch wordt het land beticht van “genocide” door mensen die een oorlog louter turven in dodencijfers maar niet in waarden.

Israël voedt een vijandige bevolking dat door het eigen regime én de internationale hulporganisaties van voedsel verstoken wordt, en toch wordt het land beticht van uithongering. Israël heeft heldere en binnen het oorlogsrecht legitieme doelen om een existentiële vijand, die al twintig jaar met volstrekte willekeur raketten op burgerdoelen mikt, te verslaan en de gijzelaars te bevrijden. En toch wordt het land wereldwijd als oorlogshitser beschouwd, domweg omdat de hysterie van The Current Thing een historie ademt die niemand zou moeten willen herbeleven.

Maar ja. Zo’n minister hebben we dus niet. We zitten met Slapper Veldkamp opgescheept, nog tenminste drie maanden plus de daarop volgende formatie. In Israël noch in Gaza verandert ondertussen iets aan een afgrijselijke situatie voor alle onschuldigen. Maar in Nederland poetst het “fatsoen” de bruine laarzen. Omdat de rede zijn rode draad kwijt is.

Wanneer komt de berg in godsnaam weer naar Mozes?