Het lijkt er op dat Dick Zijp het alleenrecht heeft op ingezonden opinie over Yohay Sponder in de Volkskrant. Reacties daarop van anderen komen niet door de ballotage. Is Lofti el Hamidi soms van NRC naar de krant van Klok verhuisd?
Fopwetenschapper Zijp mocht vorige week vrijuit (maar leugenachtig) suggereren dat de chronisch gecancelde pro-Israëlische Joodse cabaretier Sponder de draak steekt met uitgehongerde Gazanen, en tevens pleiten voor het weigeren van platforms aan een Jood met de verkeerde mening.
Aspirant comedian Edo Blaauw stuurde een reactie in, die vervolgens door de krant geweigerd werd. Dus verscheen dat stukje alhier op NN. Deze week werd ik benaderd door Harry Walstra, schrijver/journalist, die eveneens een stukje had ingeleverd bij de krant die zich dagelijks vult met columns waarin een aanstaande herhaling van de jaren ‘30 tot vervelens toe over de ontbijttafels van het abonneebestand wordt uitgeroepen. Alleen gaat het dan niet over Joden, maar over Wilders, Trump en Musk.
Derhalve kwam ook Walstra, die het wel over Joden wilde hebben, niet door de progressieve ballotage van het opiniekatern. Dus ook zijn inbreng mag dan in mijn digitale boekenkast. Want op NN zijn de oude Joden nog steeds de nieuwe Joden, en die hebben minder te vrezen van Wilders en Trump dan van ‘s lands culturele sector…
Sponder heeft inmiddels wel onderdak, ‘onder de rook van Amsterdam’ - maar dus niet in de hoofdstad, en dat blijft tragisch en pijnlijk maar bovenal een bewijs van de lafheid van de ‘inclusieve’ cultuursector.
De gitzwarte slagschaduw van wegkijkend links over Joods Amsterdam
In 2015 schreef ik voor de Volkskant in een opinieartikel ‘Laten we niet langer wereldkampioen wegkijken zijn’ over de explosieve groei van Jodenhaat in Amsterdam en wegkijkende, veelal linkse, politici. In hetzelfde jaar kwam mijn boek uit ‘We proberen weer gewoon te doen… Voetballen in oorlogstijd’. Daarin is te lezen: ‘Het is buitengewoon triest dat in de stad van Anne Frank Joodse mensen anno 2015 niet veilig met een keppeltje op over straat kunnen.’
Maar hoe is de situatie nu, tien jaar later in dezelfde stad in een wereld die inmiddels nog meer gepolariseerd is?
De beelden zijn afschuwelijk en gaan de wereld over. In de nacht van 7 op 8 november 2024 vindt in de binnenstad van Amsterdam een klopjacht plaats op Joodse mensen met doodsangst in de ogen en met door de paniek veroorzaakte rubberen benen. Veelal verplaatsen de achtervolgers zich op scooters om aan deze jacht deel te nemen. Op het moment dat de jankende hyena’s hun prooi te pakken hebben wordt deze tegen de grond geslagen waarna soms óók nog op volle kracht op het hoofd wordt ingeschopt.
Op 11 november 2024 informeert Henk Spaan in de Hard Gras podcast ginnegappend bij een collega of hij nog last heeft gehad van scootertjes met dubbele bemanning. Gelukkig kunnen hij en alle andere aanwezige podcastleden die vraag met nee beantwoorden want geen van allen is van Joodse afkomst. Spaan is op dreef en informeert quasi bezorgd of iemand misschien last heeft van scooterachtervolgingswaanzin.
Een dag later geeft Karin Amatmoekrim in een NRC-column haar opinie weer over de gebeurtenissen in de Amsterdamse nacht en schrijft eufemistisch over ‘een pak slaag’ én ‘of dat terecht is, daarover mogen de meningen verschillen’.Mooi dat dit mag. Naar mijn mening is niet elke in de Amsterdamse binnenstad rondwandelende Maccabi Tel Aviv-fan een hardcore hooligan en daarmee een legitiem doelwit.
Twee maanden later is het voor de Joodse stand-up comedian Yohay Sponder vanwege veiligheidszorgen, die overigens onbekend zijn bij de politie en de gemeente, onmogelijk op te treden in theater Boom Chicago, in de schaduw van het Anne Frank Huis. Hij wordt doorverwezen naar ‘een Joods zaaltje’. Maar Joodse zaaltjes voor een Jiddisch artiest doen wel heel erg terugdenken aan de jaren dertig in Nazi-Duitsland.
Het moet toch mogelijk zijn om elders in de culturele hoofdstad van het land onderdak te vinden? Dat lukt niet.
In een beklemmend interview in De Telegraaf spreekt de hoofdpersoon van alle commotie zijn afgrijzen uit over het niet kunnen optreden met zijn show in Amsterdam. De kop boven het verhaal ‘Daar buig je toch het hoofd niet voor?’ is veelzeggend, evenals zijn uitspraak ’Ik maak grappen over alles en iedereen, ik spaar niemand.’
Dat kan dan wel zijn, denken ze bij Theater Bellevue, maar Sponder komt er vanwege zijn volgens hen dubieuze uitspraken en ontbrekend moreel kompas niet in. Daar waar de directie van Boom Chicago nog schermt met een grote veiligheidsdreiging als reden van annulering, maakt de leiding van theater Bellevue duidelijk dat Sponders uitspraken in hun theater niet gewenscht zijn. ‘De Kulturkammer van het Bellevue’, schampert links/rechts opiniemaker Eddy Terstall (want PvdA-lid en Telegraaf-columnist).
Esther Voet, onder andere hoofdredacteur van het Nieuw Israëlitisch Weekblad, schrijft dat onze progressieve cabaretiers zich nu angstvallig stilhouden, terwijl zij doorgaans zo weinig moeite hebben om een link te leggen met de duistere jaren dertig.
Aangezien de meeste weldenkende en o zo betrokken vaak ‘linkse’ cabaretiers tegenwoordig niet meer op X zitten, besluit ik deze grappenmakers via hun Bluesky-account te vragen of het cancellen (ja dat mag ik stellen, Mart) van de Joodse collega door Amsterdamse theaters hen aan het hart gaat.
Hierop blijft het stil.
Eenmaal komt er in indirecte zin antwoord, doordat ik geblokkeerd word. Maar dat geeft niks en is je goed recht, Diederik…
Als ik de hoop bijna heb opgegeven, komt er tóch nog een reactie van Peter Pannekoek. Op zijn Bluesky-account schrijft hij: ‘Ik kreeg vandaag de vraag wat ik van de Yohay Sponder zaak vind. Het nieuws was een beetje langs me heen gegaan, maar het is natuurlijk kwalijk dat hij nu niet kan optreden.’
Hulde Peter! Maar met deze ene uiting zullen Joodse artiesten het moeten doen.
Essentieel is hier volgens mij de geweldige angst voor ontmaskering bij het anti-Israëlkamp. Sponder maakt geen grappen over Palestijnen. Hij laat zien hoe belachelijk en absurd de aannames zijn van genocide, uithongering, kindermoorden, etc. Als het werkelijk alleen maar bloedsprookjes zijn, zou blijken dat het linkse establishment volstrekt niet deugt. Dat mag nooit bekend worden, onder geen beding. Daarom al die censuur.
Essentieel is hier volgens mij de geweldige angst voor ontmaskering bij het anti-Israëlkamp. Sponder maakt geen grappen over Palestijnen. Hij laat zien hoe belachelijk en absurd de aannames zijn van genocide, uithongering, kindermoorden, etc. Als het werkelijk alleen maar bloedsprookjes zijn, zou blijken dat het linkse establishment volstrekt niet deugt. Dat mag nooit bekend worden, onder geen beding. Daarom al die censuur.
Die reactie van Claudia en Peter zeggen genoeg.. Ze hadden het niet gezien. Hoezo niet? Alle media van lnks tot rechts hebben hierover geschreven..