Zwarte Piet, Witte Ruis, losse schroeven en een foto van mijn hond - Nijmans Nieuwsbriefje - Editie #3

Dec 03, 2021

RIP Arie Ribbens, die de lange Brabantse nachten verruild heeft voor de eeuwige rust. Marietje zal voortaan zichzelf van achter bij de schouders moeten pakken. Bovendien verdrong hij op zijn analoge leeftijd toch maar mooi #SpotifyWrapped nog uit de trending topics. Weg met de malaise!

HOERA, HET IS SINTERKLAASWEEKEND!

Het is het weekend van Sinterklaas en het komt niet alleen door corona dat je er weinig over hoort. De goedheiligman is verdrongen tussen Black Friday - dat binnen een paar jaar is uitgegroeid van 1 koopjesdag tot een soort tiendaagse online shopping spree - en kerstmis. En Zwarte Piet is al helemaal morsdood. Je zag het van ver aankomen, het duurde alsnog een aantal jaar, maar het is "ze" gelukt.

Hoewel het ongemak over de vermeende karikatuur wel eens naar boven kwam, is Zwarte Piet pas echt onder de - kortstondig op de A7 geblokkeerde - bus gegooid toen Koewinsie, Airfryer & Akwasi zich (versterkt door diverse randstadmedia) in de strijd wierpen en wilde racismeverwijten ging uiten tegen ongeveer heel Nederland. Toen het Lawaaierige Klagen begon, zo rond 2013, was meer dan negentig procent van Nederland nog pro-Zwarte Piet.

Nog steeds is meer dan de helft van de Nederlanders niet tégen Zwarte Piet, maar de peilingscijfers zijn gedaald tot een kleine zestig procent. Sommige afhakers gooien de gesel over de eigen rug ("Ik zie nu pas mijn eigen racisme! Hoe kon ik zo blind zijn! Schaam! Schaam!"), maar dat zijn wat mij betreft de gelatinepuddinkjes van de groepsdruk. De meeste mensen hebben simpelweg de pepernoot er bij neer gegooid omdat het een strontchagrijnige toestand van een traditioneel kinderfeest maakte.

Plus: omdat de kinderen het allemaal best vinden, zolang ze maar snoep en cadeaus krijgen. Kan hun het schelen hoe zo'n pofmouwdrager geschminkt of geroetveegd is. Daarnaast: Door iedereen voor 'racist' uit te maken hebben daadwerkelijke racisten (en Arnold Karskens) Zwarte Piet gekaapt en is de rest - noem het een zuchtende meerderheid - moedeloos afgehaakt. Ikzelf ook. Lang vol gehouden, maar na de Pegida-pieten en de "rap"-rijmpjes van Ongehoord Nederland werd de heuvel me simpelweg te hoog om op te willen sterven.

Ik zal Zwarte Piet nooit "racistisch" vinden (want de intentie is niet racistisch). Verandering is verder prima. Maar dit is at gunpoint afgedwongen. Het blijft absurd dat een vrolijke kindervriend die snoep en cadeaus uitdeelt tot symbool van het vermeende (maar zwaar overdreven) racisme van een hele samenleving is gemaakt, door een klein groepje drammers, media en zeker ook (linkse, altijd weer linkse) politici. Onder het mom van de postmoderne saamhorigheid moet alles kapot, vooral de traditionele saamhorigheid...

Laura Bromet 🍀 on Twitter: "Laat je nooit aanleunen dat iets kansloos is. Ik heb zelf ook een andere kijk gekregen op zwarte Piet. Heel goed gedaan, gefeliciteerd aan iedereen die doorzette. We zijn er nog niet, maar dat komt." — twitter.com

ACH MENS GA TOCH KOKEN

Intermezzo. Lezersmail aan GeenStijl

Mötley Crüe, Oasis en andere witte ruis

De hele week trending: #SpotifyWrapped. Je eigen jaarlijstje van 2021, gebundeld door de streamingdienst. Ik was lang van de cd's (ik heb nog steeds een wisselaar in m'n auto), draai nog wel eens elpees, maar het meeste komt uit Spotify. Wát daar bij mij uit komt, is wel nog steeds uit de tijd van cd & lp. Niet zonder ongepaste trots kan ik melden dat mijn Wrapped vermeldde dat ik bij de 0,5 procent hoor die het meest naar Oasis luisteren. Dat is, als Spotify niet zomaar wat bullshit invult in die wraps.

Toch kan ik zo'n door een algoritme uitgescheiden statistiekje niet bekijken zonder me af te vragen waarom ik ineens weer zo veel Oasis luister. Ze waren het eerste 'echte' concert waar ik ooit heen ging (Brabanthallen, Den Bosch, 1996, ik vond het matig maar m'n beste vriend wilde niet alleen). Alles wat ik altijd luister is ~~wit~~ blanke boomerrock: Pink Floyd, Creedence, The Doors. Soms een beetje witter (Elton John, Billy Joel), soms een beetje alter (Velvet Underground, The Smiths), soms een beetje soft (Dave Matthews Band), soms een beetje week (Counting Crows). Maar afgelopen jaar ineens héél veel Oasis. Ik vrees dat ik de jaren '90 mis?

Kudt. Zo oud ben ik dus. Ik begin boomergedrag te vertonen. Vroeger was alles beter te mijmeren. Terug te verlangen naar de muziek uit mijn jeugd. Als ik mezelf spaar, zeg ik: ik mis de losbandigheid, de puberale anarchie, de alles kan en niks vraagt verantwoordelijkheid-mentaliteit die zowel bij mijn eigen tienerjaren als bij de jaren negentig hoort. Corona heeft mijn menopauze naar voren gehaald. Ik dacht dat ik een eeuwige post-puber was, met m'n toetsenbord en m'n blogje, en plotseling zit ik te midlifen? Ik heb goddomme "The Dirt" ook al twee keer gezien, besefte ik toen ik Mötley Crüe ook hoog in de Wrapped-charts terug zag komen. (Maar echt, kijk die biopic als je schaamteloze zorgeloosheid by proxy wilt voelen.)

Anyway. Het muzieklijstje voedde ook een andere gedachte. In een tijd dat corona iedereen aan huis kluistert en alle nice things gecanceld zijn terwijl een verlangen naar escapisme zich opdringt, is er een ontwikkeling waarin podcasts, long form videogesprekken en allerlei vormen van (sociale) multimedia zich steeds meer aan je opdringen. Wat we daar bij GS mee moeten, vragen we ons geregeld af. Tom Staal doet het traditionele online video-truukje (en dat doet die fijne vent overigens uitstekend). We deden wat verkiezingsdingen (ging best aardig) en Chips. Nootjes. Bier. was (c.q. is) leuk, maar éigenlijk te veel werk en te kostbaar voor een weblog dat weliswaar familiar to millions is, maar wel door slechts een paar man en een paarden/kop van jut gemaakt wordt.

De gedachte die zich vormde, was: in de dik drie jaar dat we een zelfstandig uitgeverijtje zijn, hebben we een nieuwe winkel ingericht en van alles geprobeerd (met wisselende successen) en is het roze speedbootje niet alleen blijven drijven, maar ook snel en wendbaar gebleven. Maar voor mezelf mis ik tussen alle boekhouding, HR, de mitsen, de maren, het paarse broeken-werk en de Posten Onvoorzien gewoon het schrijven. GeenStijl is tekst en plaatjes, met hier een polemische sneer en daar een sarcastische grap, en af en toe een goed nieuw woord Dat Alles Zag & Zegt. Geen moeilijk gedoe met mUlTiMeDiA. Misschien dat daar dit Nieuwsbriefje ook uit geboren is. Gewoon ff uit je hoofd laten vallen wat er in zit. En een beetje Oasis: simpele boeren met een truukje, die af en toe naast hun eigen schoenen gaan lopen en dan een hotelkamer trashen - totdat iemand ze tot de orde roept. (Hoewel, dat is bij Oasis geloof ik nooit gebeurd en bij GS regelmatig - lol.)

En al het bovenstaande is dus allemaal getriggerd door een streamingdienst die tegenwoordig ook podcasts met video produceert en lyrics bij liedjes zet en allerhande overige multimedia doet, met algoritmes en jaarlijstjes en zo. Bij dezen, de mijne. Witter dan ditte wordt het niet. Alleen Arie Ribbens ontbreekt. RIP Arie Ribbens.

#SpotifyWrapped: Blankemannengeluiden! — open.spotify.com

Het is waarschijnlijk nog erger dan je al vermoedde

Mocht u nou denken, daar zit een schroefje los...

...dan klopt dat. Wellicht meegekregen via Twitter of Nieuwe Revu (want de tijdsgeest heeft ook mij ingehaald dus ik van het we-weblog dat altijd in stijlvol koninklijk meervoud schrijft, schrijf ook steeds meer in ik), maar mijn sleutelbeen is in september in duizend stukjes gefietst. En dat geneest helaas niet lekker. Er zit een stuk titanium met tien schroeven in, waarvan er twee langzaam los laten. Leuk voor het foto-album, minder voor de nachtrust of de dagbesteding. Die twee links komen langzaam omhoog en dat is behoorlijk niet de bedoeling. 'Je moet rustiger aan doen', zei de dokter, nadat ik net vijf weken vakantie had gehad. HOE DAN?

Over Paarse Broek gesproken...

Erg commercieel ben ik nooit geweest (deze nieuwsbrief is à priori gratis, geen dank), maar soms wordt er toch verwacht dat je als Directeur Groot Aandeelhouder jezelf van je sales- en stropdaskant laat zien. (Ik heb nul stropdassen. Erewoord). En dan zie je jezelf dus terug in dit soort interviewtjes, voor wie nog even wil grinniken:

[Interview] Bart Nijman (GeenStijl.nl): Wij scheiden zin van onzin, zonder braaf achter de overheid aan te lopen — nederlandsmedianieuws.nl Nederlands MediaNetwerk publiceert een serie interviews over special interest websites. Vandaag spreken wij Bart Nijman, eigenaar en redacteur bij GeenStijl.nl

Maar liever het ongemak van eigen verkoop....

..dan een opportunistische voorlieger namens andermans macht — revu.nl De ‘grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog’ is volgens Bart Nijman niet een gezondheidsprobleem van de samenleving. ‘Je ziet de uitgezakte, ingekakte zelfgenoegzaamheid van het deegrollerliberalisme waar de VVD tegenwoordig z’n zouteloze koekjes van bakt.’