"Ik ben noch jurist, noch filosoof", zeg je. Ik zou bijna denken dat je jokt. 😉 Dit filosofisch 'requisitoir' zou Speyerbach toch moeten doen besluiten een andere weg in te slaan.
Ik ga zaterdag zeker luisteren of ze je gelijk geeft.
Speyerbach denkt er tenminste over na (op een intelligente manier), Engeland is reeds verworden tot een Kalifaat Afvalputje, rijken verlaten doomsland, arme(re) mensen blijven boos achter, steeds meer protest tegen het kalifaat (civil war), Engeland is naar de kloten, maar niemand durft hierover te praten! Speyerbach wel, dapper!
Volgens mij wordt er best veel over gepraat? En erover nadenken is goed. Het is de rechtszaak waar ik een hard hoofd in heb, en daarom bij extensie voorspel dat haar vleugels zich kort spreiden in het medialandschap, maar bij het vallen van de avond is het weer voorbij. Om nog maar eens een parafrase van een zekere politieke Icarus in te zetten.
Andrea Speyerbach heeft een punt; jij - terecht - drie. Te vroeg pieken is ook hier een valkuil.
Denktank, rechtzaak over zo'n vaag-brede aanklacht: dat wordt een teleurstelling, al geef ik actie op deelgebieden - woningbouw, onderwijs, gezondheidszorg etc. - wel een kans, al zal het
veel tijd kosten. Ik kijk uit naar de podcast. Eigenlijk een heel ouderwets-democratische aanpak, waar je als kijker of luisteraar ook nog iets van opsteekt. Syp Wynia en Peter Siebelt mogen er vandaag, in Wynia's Week, ook zijn in hun even treurigstemmende als scherpe ontrafeling van het ngo-complex. Oftewel hoe een nauwelijks meer te ontwarren kongsi van o zo goede en nobele doelenclubs -officieel: non-gouvernementeel haha! - plus de Postcodeloterij en andere wijd-open subsidiekranen is doorgedrongen tot in de haarvaten van de ministeries, Brussel en ver daarbuiten en ons bestuur onwrikbaar een even ,,juiste'' als dure richting uitduwt. Moet mevrouw Speyerbach zeker interesseren!
Ik spreeks redelijk filosoofs( alles binnen het redelijke ) , vond haar essay niet alleen verhelderend maar ook 1 dat smaakt naar meer. De analyse in haar verhaal ben ik nog niet zo heel vaak tegengekomen. Enfin. Ter rechterzijde is de intellectuele armoede groot, ik verwelkom haar entree.
Prima stuk Bart, toch vind ik het knap van zo'n jonge dame om zich op deze manier in het debat te melden. Zouden meer jonge mensen moeten doen. Bepaalde punten( bijvoorbeeld haar standpunt over Bontebal) kan ik zeker onderschrijven.
Dit is een basisprincipe van de EU, Artikel 5 en betekent dat beslissingen genomen moeten worden op een zo laag mogelijk niveau. In de realiteit heeft Brussel echter een giga hoeveelheid beslissingsbevoegdheid naar zich toegetrokken die ook lokaal kan. Bijvoorbeeld de wolf.
Heb de podcast van Speyerbach bij Brussen in een ruk uitgekeken. Wat me intrigeerde was dat Speyerbach de tegenstelling scherp kon neerzetten tussen gevoel van niet vertegenwoordigd te worden (het ideaal) versus harde en duidelijke mensenrechten (de procedures). De rechten van een mens, een asielzoeker, demonstrant of activist zijn vaak behoorlijk helder gedefinieerd, terwijl het bijna onmogelijk lijkt de grieven van tante Sjaan, die zich steeds minder vertegenwoordigd voelt en steeds minder culturele eigenheid en sociale cohesie ervaart, juridisch te omschrijven. Laat staan te toetsen.
Voelen en ervaren zijn natuurlijk ook vage begrippen. Maar het recht kent wel meer vage begrippen. De bekendste zijn natuurlijk de 'redelijkheid en de billijkheid', maar ook 'de goede zeden', of zoals 'het in het maatschappelijke verkeer betaamt'. Het zou wellicht interessant zijn in zulke vage termen te gaan duiken, niet alleen wettekst, maar juist Kamerstukken, adviezen RvS, jurisprudentie en wat meer.
Niet om een rechtszaak te starten, maar om na te denken en te verkennen hoe moeilijk te definiëren begrippen worden getoetst en beoordeeld. Om de juridische component meer te betrekken in het debat. En misschien om de gevoelens van tante Sjaan deels te kunnen vertalen naar deugdelijke wetsvoorstellen. Proberen woorden te geven aan de wens van de democratische meerderheid, om deze beter te beschermen tegen de tirannie van de procedures. Het lijkt me een ietwat saaie maar wel verstandiger route dan op kruistocht gaan tegen de staat met freule Raisa.
Nog even over: "Nederland heeft woningen te weinig en aanvragers te over."
Het woningtekort zal worden beschouwd als een taak en zorg van politiek. Het feit dat er te weinig woningen te verdelen zijn zal geen grond kunnen zijn om een vluchteling of asielzoeker te weigeren. Eigenlijk ook wel begrijpelijk.
Hahaha, Mevrouw Speyerbach heeft natuurlijk wel een punt, maar daar blijft het dan wel bij. De publiciteit die zij genereert met een proces is voor rechts Nederland meegenomen. Deze procedure kan overigens maar op één manier aflopen en dat is een kansloze nederlaag. Ik zal niet eens inhoudelijk op de zaak ingaan, maar kijk alleen naar wie over de uitkomst moeten gaan beslissen. De rechterlijke macht is kneiterlinks en de uitspraak ligt al klaar. De argumenten en onderbouwing komen later wel. Mevrouw Speyerbach zou een veel grotere kans maken als zij een procedure zou aanspannen over het feit dat de Nederlandse cultuur negatieve effecten heeft op buitenlandse culturen die proberen hier vaste grond onder de voeten te krijgen. Ik denk dat bijvoorbeeld islamisten een ijzersterke zaak hebben als ik de kwaliteiten van de rechterlijke macht goed inschat. Als ik schrijf 'kwaliteiten' dan bedoel ik natuurlijk het ontbreken van.
Bart staat duidelijk met beide benen op de grond. Zijn analyse snijdt hout. Toen ik het gesprek van Speyerbach met Brussen zag, stopte ik na twintig minuten. Ik vond het zo zware kost dat ik er goed over wilde nadenken en eens rustig gaan zitten voor het vervolg. Ben nog niet aan toe gekomen. Zijnde jurist en werkzaam geweest in de keuken van de rechtsstaat, is het een onderwerp waarvan ik de ins en outs van ken. Allereerst, rechters moeten geen beslissingen nemen over beleid of die beleidsconsequenties hebben, dat te bepalen is aan de politiek. Wat Speyerbach in het stuk dat ik zag zei, vond ik juist een waarschuwing tegen de almacht van het apparaat. Je ziet dat het bestuur vastloopt door rechters die zich niet beperken tot het individuele geval.
Ik denk dat we het meer moeten zoeken in het blootleggen van de machtsstructuren en die structuren ontmantelen, de NGO’s. Iets wat Trump doet. De politiek dus.
Heel goed dat Bart zijn kalmte bewaart bij de verleidelijke woorden van een filosoof, ik vind ze ook verleidelijk.
De benadering vanuit een theoretisch filosofisch kader, dat was hoopvol. Hoop dan ook van harte dat haar oproep niet voor een run naar de rechter is, maar om concreter en gerichter te kunnen nadenken over haar eigen pertinente vraag over de 'verdringbaarheid' van de rechten van het collectief. Heel erg benieuwd naar de podcast!
Je kunt er over blijven mekkeren, maar je moet toegeven dat "links" het geduld heeft opgebracht om die 'lange mars door de instituties' te maken en daar succesvol in is gebleken.
Dat resulteert er in dat -ondanks druk vanuit de rechterflank of zelfs een 'extreem-rechts' kabinet (huh?)- altijd die links invloed zichtbaar en voelbaar blijft.
Als je daar wat aan wil doen zal je een gedegen plan moeten hebben en vooral veel geduld.. misschien wel generaties van geduld, om zelf de lange mars aan te vangen en te voltooien.
Tot die tijd heb je de keuze: Je kan de andere kant opkijken, zoals velen doen of je kan gefrustreerd raken en mede daardoor je koffers pakken en weg zijn uit dit land voordat het een door links aangemoedigd kalifaat wordt.
Het idee van Speyerbach -of hoe ze ook mag heten- is correct, goed en wat al niet meer, maar je hebt volkomen gelijk.. al heeft heel Nederland hetzelfde onderbuikgevoel (wat volkomen terecht is m.i.), zo lang de 'elite' (*) de dienst uitmaakt wordt je stelselmatig onderuit geschoffeld en is ieder korte termijn initiatief kansloos.
Als jij een wappie bent, ben ik het ook want ik ben het roerend met je eens.
Een goed idee verdient navolging, maar die navolging kan geen "komeet" zijn.
Des poedels kern: "Als je daar wat aan wil doen zal je een gedegen plan moeten hebben en vooral veel geduld.. misschien wel generaties van geduld, om zelf de lange mars aan te vangen en te voltooien."
De postmoderne kick van de instant gratificatie werkt niet. Een uitgestelde beloning, is waar je voor moet werken.
Al komen we daarmee op mijn eigen meest prangende piekering: hoeveel uitstel is er nog mogelijk, voordat de boel implodeert?
Hé, verdorie, Bart. Ik werd vandaag redelijk positief wakker en jij wakkert mijn defaitisme meteen weer aan met je artikel! Maar we houden maar goede moed omdat we niet anders kunnen!
Ergens in het opinielandschap, tussen de hordes complotdenkers, de nazi’s, de meelopers, de Jodenhaters, de gillende marxisten, enzovoorts, is er nog één dorpje dat dapper weerstand biedt tegen de gekte, waar rationeel wordt beschouwd, waar eerlijk wordt gedacht en waar de bestuurlijke krachten van het landschap kritisch in de gaten worden gehouden. En dat dorpje is jouw SubStack, Bart! Er zijn zó veel mensen die gematigd, beschouwend en genuanceerd zijn, maar wel kritisch, en die óók met lede ogen het hele systeem bekijken, maar niet vervallen in complotten of extremen. Ik hoop dat ze allemaal in jouw dorpje komen wonen! En je hoort ze misschien niet veel, want de meeste zijn geen schrijvers (ik ook niet). Maar jij wel, dus er is een bepaalde hoop op jou gevestigd (no pressure 😉).
In die analogie kan ik Speyerbach overigens ook wel begrijpen: Gezellig in het dorp samen rond het kampvuur het roerend met elkaar eens zitten zijn is leuk, maar verandert niets. Speyerbach heeft een bepaalde (jeugdige) veranderingsdrang en heeft haast om de ivoren torens te bestormen. Misschien moeten we als dorp haar niet teveel willen tegenhouden, maar haar met raad en daad bijstaan. Ik hoop dus dat ze niet die ‘komeet’ wordt die snel opbrandt of wordt gekaapt door de extremisten, maar dat ze werkelijk iets voor elkaar krijgt met de juiste steun.
Ik zou haar succes enorm toejuichen. Maar ik zie - zoals in veulsteveul worden uiteengezet - een paar beren op de weg. En dank voor de overdadige complimenten :)
Goed en genuanceerd stuk Bart. Aan de andere kant denk ik dat een steeds groter deel van de bevolking zich tegen de politiek keert, omdat zij ziet dat daar geen echte oplossing van te verwachten is.
Over dit onderwerp ondoordacht een rechtszaak beginnen is zo ongeveer de foutst mogelijk manier om te strijden tegen de omvolking en de arrogantie van de macht.
Het idee om een denktank op te zetten daarentegen is een heel verstandige.
Kort door de bocht geformuleerd zou die denktank moeten beginnen met nadenken over de vraag hoe de grondwet voor een Republiek der Lage Landen er uit zou moeten zien.
Zonder die absurde Nederlandse grondwet te ontdoen van haar communistische, globalistische en tribaal-monarchistische trekken komen we nergens.
"Ik ben noch jurist, noch filosoof", zeg je. Ik zou bijna denken dat je jokt. 😉 Dit filosofisch 'requisitoir' zou Speyerbach toch moeten doen besluiten een andere weg in te slaan.
Ik ga zaterdag zeker luisteren of ze je gelijk geeft.
Ik pieker ook steeds meer de laatste jaren, fijn dat jij het zo goed kan op kan typen. 👌🏻
Speyerbach denkt er tenminste over na (op een intelligente manier), Engeland is reeds verworden tot een Kalifaat Afvalputje, rijken verlaten doomsland, arme(re) mensen blijven boos achter, steeds meer protest tegen het kalifaat (civil war), Engeland is naar de kloten, maar niemand durft hierover te praten! Speyerbach wel, dapper!
Volgens mij wordt er best veel over gepraat? En erover nadenken is goed. Het is de rechtszaak waar ik een hard hoofd in heb, en daarom bij extensie voorspel dat haar vleugels zich kort spreiden in het medialandschap, maar bij het vallen van de avond is het weer voorbij. Om nog maar eens een parafrase van een zekere politieke Icarus in te zetten.
Andrea Speyerbach heeft een punt; jij - terecht - drie. Te vroeg pieken is ook hier een valkuil.
Denktank, rechtzaak over zo'n vaag-brede aanklacht: dat wordt een teleurstelling, al geef ik actie op deelgebieden - woningbouw, onderwijs, gezondheidszorg etc. - wel een kans, al zal het
veel tijd kosten. Ik kijk uit naar de podcast. Eigenlijk een heel ouderwets-democratische aanpak, waar je als kijker of luisteraar ook nog iets van opsteekt. Syp Wynia en Peter Siebelt mogen er vandaag, in Wynia's Week, ook zijn in hun even treurigstemmende als scherpe ontrafeling van het ngo-complex. Oftewel hoe een nauwelijks meer te ontwarren kongsi van o zo goede en nobele doelenclubs -officieel: non-gouvernementeel haha! - plus de Postcodeloterij en andere wijd-open subsidiekranen is doorgedrongen tot in de haarvaten van de ministeries, Brussel en ver daarbuiten en ons bestuur onwrikbaar een even ,,juiste'' als dure richting uitduwt. Moet mevrouw Speyerbach zeker interesseren!
.
Ik spreeks redelijk filosoofs( alles binnen het redelijke ) , vond haar essay niet alleen verhelderend maar ook 1 dat smaakt naar meer. De analyse in haar verhaal ben ik nog niet zo heel vaak tegengekomen. Enfin. Ter rechterzijde is de intellectuele armoede groot, ik verwelkom haar entree.
Prima stuk Bart, toch vind ik het knap van zo'n jonge dame om zich op deze manier in het debat te melden. Zouden meer jonge mensen moeten doen. Bepaalde punten( bijvoorbeeld haar standpunt over Bontebal) kan ik zeker onderschrijven.
Subsidiariteit ...
Dit is een basisprincipe van de EU, Artikel 5 en betekent dat beslissingen genomen moeten worden op een zo laag mogelijk niveau. In de realiteit heeft Brussel echter een giga hoeveelheid beslissingsbevoegdheid naar zich toegetrokken die ook lokaal kan. Bijvoorbeeld de wolf.
Heb de podcast van Speyerbach bij Brussen in een ruk uitgekeken. Wat me intrigeerde was dat Speyerbach de tegenstelling scherp kon neerzetten tussen gevoel van niet vertegenwoordigd te worden (het ideaal) versus harde en duidelijke mensenrechten (de procedures). De rechten van een mens, een asielzoeker, demonstrant of activist zijn vaak behoorlijk helder gedefinieerd, terwijl het bijna onmogelijk lijkt de grieven van tante Sjaan, die zich steeds minder vertegenwoordigd voelt en steeds minder culturele eigenheid en sociale cohesie ervaart, juridisch te omschrijven. Laat staan te toetsen.
Voelen en ervaren zijn natuurlijk ook vage begrippen. Maar het recht kent wel meer vage begrippen. De bekendste zijn natuurlijk de 'redelijkheid en de billijkheid', maar ook 'de goede zeden', of zoals 'het in het maatschappelijke verkeer betaamt'. Het zou wellicht interessant zijn in zulke vage termen te gaan duiken, niet alleen wettekst, maar juist Kamerstukken, adviezen RvS, jurisprudentie en wat meer.
Niet om een rechtszaak te starten, maar om na te denken en te verkennen hoe moeilijk te definiëren begrippen worden getoetst en beoordeeld. Om de juridische component meer te betrekken in het debat. En misschien om de gevoelens van tante Sjaan deels te kunnen vertalen naar deugdelijke wetsvoorstellen. Proberen woorden te geven aan de wens van de democratische meerderheid, om deze beter te beschermen tegen de tirannie van de procedures. Het lijkt me een ietwat saaie maar wel verstandiger route dan op kruistocht gaan tegen de staat met freule Raisa.
Nog even over: "Nederland heeft woningen te weinig en aanvragers te over."
Het woningtekort zal worden beschouwd als een taak en zorg van politiek. Het feit dat er te weinig woningen te verdelen zijn zal geen grond kunnen zijn om een vluchteling of asielzoeker te weigeren. Eigenlijk ook wel begrijpelijk.
Er is een balletje opgegooid...altijd positief.
Hahaha, Mevrouw Speyerbach heeft natuurlijk wel een punt, maar daar blijft het dan wel bij. De publiciteit die zij genereert met een proces is voor rechts Nederland meegenomen. Deze procedure kan overigens maar op één manier aflopen en dat is een kansloze nederlaag. Ik zal niet eens inhoudelijk op de zaak ingaan, maar kijk alleen naar wie over de uitkomst moeten gaan beslissen. De rechterlijke macht is kneiterlinks en de uitspraak ligt al klaar. De argumenten en onderbouwing komen later wel. Mevrouw Speyerbach zou een veel grotere kans maken als zij een procedure zou aanspannen over het feit dat de Nederlandse cultuur negatieve effecten heeft op buitenlandse culturen die proberen hier vaste grond onder de voeten te krijgen. Ik denk dat bijvoorbeeld islamisten een ijzersterke zaak hebben als ik de kwaliteiten van de rechterlijke macht goed inschat. Als ik schrijf 'kwaliteiten' dan bedoel ik natuurlijk het ontbreken van.
Bart staat duidelijk met beide benen op de grond. Zijn analyse snijdt hout. Toen ik het gesprek van Speyerbach met Brussen zag, stopte ik na twintig minuten. Ik vond het zo zware kost dat ik er goed over wilde nadenken en eens rustig gaan zitten voor het vervolg. Ben nog niet aan toe gekomen. Zijnde jurist en werkzaam geweest in de keuken van de rechtsstaat, is het een onderwerp waarvan ik de ins en outs van ken. Allereerst, rechters moeten geen beslissingen nemen over beleid of die beleidsconsequenties hebben, dat te bepalen is aan de politiek. Wat Speyerbach in het stuk dat ik zag zei, vond ik juist een waarschuwing tegen de almacht van het apparaat. Je ziet dat het bestuur vastloopt door rechters die zich niet beperken tot het individuele geval.
Ik denk dat we het meer moeten zoeken in het blootleggen van de machtsstructuren en die structuren ontmantelen, de NGO’s. Iets wat Trump doet. De politiek dus.
Heel goed dat Bart zijn kalmte bewaart bij de verleidelijke woorden van een filosoof, ik vind ze ook verleidelijk.
De benadering vanuit een theoretisch filosofisch kader, dat was hoopvol. Hoop dan ook van harte dat haar oproep niet voor een run naar de rechter is, maar om concreter en gerichter te kunnen nadenken over haar eigen pertinente vraag over de 'verdringbaarheid' van de rechten van het collectief. Heel erg benieuwd naar de podcast!
Je kunt er over blijven mekkeren, maar je moet toegeven dat "links" het geduld heeft opgebracht om die 'lange mars door de instituties' te maken en daar succesvol in is gebleken.
Dat resulteert er in dat -ondanks druk vanuit de rechterflank of zelfs een 'extreem-rechts' kabinet (huh?)- altijd die links invloed zichtbaar en voelbaar blijft.
Als je daar wat aan wil doen zal je een gedegen plan moeten hebben en vooral veel geduld.. misschien wel generaties van geduld, om zelf de lange mars aan te vangen en te voltooien.
Tot die tijd heb je de keuze: Je kan de andere kant opkijken, zoals velen doen of je kan gefrustreerd raken en mede daardoor je koffers pakken en weg zijn uit dit land voordat het een door links aangemoedigd kalifaat wordt.
Het idee van Speyerbach -of hoe ze ook mag heten- is correct, goed en wat al niet meer, maar je hebt volkomen gelijk.. al heeft heel Nederland hetzelfde onderbuikgevoel (wat volkomen terecht is m.i.), zo lang de 'elite' (*) de dienst uitmaakt wordt je stelselmatig onderuit geschoffeld en is ieder korte termijn initiatief kansloos.
(*) Ben ik volgens de politie nu ook een wappie?
Als jij een wappie bent, ben ik het ook want ik ben het roerend met je eens.
Een goed idee verdient navolging, maar die navolging kan geen "komeet" zijn.
Des poedels kern: "Als je daar wat aan wil doen zal je een gedegen plan moeten hebben en vooral veel geduld.. misschien wel generaties van geduld, om zelf de lange mars aan te vangen en te voltooien."
De postmoderne kick van de instant gratificatie werkt niet. Een uitgestelde beloning, is waar je voor moet werken.
Al komen we daarmee op mijn eigen meest prangende piekering: hoeveel uitstel is er nog mogelijk, voordat de boel implodeert?
Hé, verdorie, Bart. Ik werd vandaag redelijk positief wakker en jij wakkert mijn defaitisme meteen weer aan met je artikel! Maar we houden maar goede moed omdat we niet anders kunnen!
Ergens in het opinielandschap, tussen de hordes complotdenkers, de nazi’s, de meelopers, de Jodenhaters, de gillende marxisten, enzovoorts, is er nog één dorpje dat dapper weerstand biedt tegen de gekte, waar rationeel wordt beschouwd, waar eerlijk wordt gedacht en waar de bestuurlijke krachten van het landschap kritisch in de gaten worden gehouden. En dat dorpje is jouw SubStack, Bart! Er zijn zó veel mensen die gematigd, beschouwend en genuanceerd zijn, maar wel kritisch, en die óók met lede ogen het hele systeem bekijken, maar niet vervallen in complotten of extremen. Ik hoop dat ze allemaal in jouw dorpje komen wonen! En je hoort ze misschien niet veel, want de meeste zijn geen schrijvers (ik ook niet). Maar jij wel, dus er is een bepaalde hoop op jou gevestigd (no pressure 😉).
In die analogie kan ik Speyerbach overigens ook wel begrijpen: Gezellig in het dorp samen rond het kampvuur het roerend met elkaar eens zitten zijn is leuk, maar verandert niets. Speyerbach heeft een bepaalde (jeugdige) veranderingsdrang en heeft haast om de ivoren torens te bestormen. Misschien moeten we als dorp haar niet teveel willen tegenhouden, maar haar met raad en daad bijstaan. Ik hoop dus dat ze niet die ‘komeet’ wordt die snel opbrandt of wordt gekaapt door de extremisten, maar dat ze werkelijk iets voor elkaar krijgt met de juiste steun.
Ik zou haar succes enorm toejuichen. Maar ik zie - zoals in veulsteveul worden uiteengezet - een paar beren op de weg. En dank voor de overdadige complimenten :)
Goed en genuanceerd stuk Bart. Aan de andere kant denk ik dat een steeds groter deel van de bevolking zich tegen de politiek keert, omdat zij ziet dat daar geen echte oplossing van te verwachten is.
Eens. Dat blijkt ook wel uit de gretigheid van sommigen om deze Nieuwe Hoop te omarmen
Over dit onderwerp ondoordacht een rechtszaak beginnen is zo ongeveer de foutst mogelijk manier om te strijden tegen de omvolking en de arrogantie van de macht.
Het idee om een denktank op te zetten daarentegen is een heel verstandige.
Kort door de bocht geformuleerd zou die denktank moeten beginnen met nadenken over de vraag hoe de grondwet voor een Republiek der Lage Landen er uit zou moeten zien.
Zonder die absurde Nederlandse grondwet te ontdoen van haar communistische, globalistische en tribaal-monarchistische trekken komen we nergens.