Een indrukwekkend relaas Bart. Bij het lezen voel ik de emoties gewoon opkomen. En zo lastig het dilemma waarin de mensen daar leven. Graag in vrede, maar met duidelijk wel krachtvertoon om zelf niet het onderspit te gaan derven.
Dank voor dit aangrijpende verslag. Het raakt gevoelige snaren, vooral aan de ene kant de vernietiging die heeft plaatsgevonden maar toch weer de hoop en wil voor herbouw en opbouw en aan de andere kant de kwalijke rol van Netanyahu. Zo jammer dat dit soort verhalen niet in de msm worden verteld. Ik had het graag gekopieerd op LinkedIn waar in het zicht van 4 mei ik allerlei antisemitische drek over me heen krijg, maar respecteer jouw copyright natuurlijk. Tenzij je me uiteraard toestemming geeft. Nogmaals dank en kijk uit naar je volgende verslagen van je reis door Israël.
Hi Tjeerd, dank. Als je het wilt delen, kun je best een paar alinea's uitlichten, maar dan daarbij wel graag met een link doorverwijzen naar het hele artikel.
Ik ben het totaal niet eens met ''de kwalijke rol van Netanyahu''. Die man probeert z'n uiterste best te doen de hostages vrij te krijgen en Hamas te verslaan. Hij zit in een spagaat. Blijkbaar vindt 'the left' in Israel Netanyahu een grotere vijand dan Hamas. The left is zeer kwalijk bezig. Niet Netanyahu!
Sluit mij aan bij de eerdere commentaren. Zeer indrukwekkend stuk over gruwel en hoop. Grote bewondering voor de veerkracht van de Israeli. Zie uit naar je vervolg. Bedankt, Bart.
BTW: jouw stuk zou toch heel goed als “double spread”-reportage in de Telegraaf kunnen? Gemiste kans van de krant, lijkt mij.
Indrukwekkend verslag Bart. Maar nav de opmerking van Tjeerd Nijhuis over ''de kwalijke rol van Netanyanu'' die hij klaarblijkelijk uit jouw verhaal destilleerde - ik ook trouwens - wil ik toch even opmerken dat dit één kant van het verhaal is. Ik volg andere bronnen. Mainly the right moet ik zeggen en die denken echt veel positiever over Netanyahu. Zij zijn juist minder blij met de mindset of 'the left'. In zijn podcast van een paar dagen geleden
vertelde Gadi Taub, history professor, het volgende:
Er worden sinds 7 okt veel alternative memorial ceremonies gehouden waar palestijnen en joden samenkomen om te rouwen. Een overlevende van de aanslag op 7 okt vertelde tijdens zo'n ceremonie dat zijn grootmoeder afgeslacht was door de terroristen. Hijzelf was door de terroristen in zijn heup geschoten. Toen de rescue force hem bevrijdde uit de shelter zag hij buiten 7 geblinddoekte terroristen, 1 dood. Wat hij voelde was : compassie met de terroristen. Ja sorry hoor. Dan heb je ze niet goed op een rijtje staan. Dat samen gedenken is de dood in de pot. Zo denkt Netanyahu in ieder geval niet. Hij weet wat voor vlees hij in de kuip heeft. Helaas heeft een groot deel van Israel ' the leftists' dat niet goed door.
Dank voor deze reactie. Even toch de reden waarom ik Netanyahu een kwalijke rol toeschuif. Voor 7 oktober 2023 was hij bezig met allerlei machinaties mbt het justitiële
systeem in Israël. Ook had hij (en heeft nog steeds) allerlei rechtszaken tegen zich lopen ivm corruptie en machtsmisbruik. Vele berichten door binnenlandse en buitenlandse veiligheidsdiensten over de voorbereiding van een inval Hamas op Israël heeft hij genegeerd of niet serieus genomen. Allerlei militair en veiligheidspersoneel heeft inmiddels zijn of haar verantwoordelijkheid genomen en heeft ontslag genomen. Zo niet Netanyahu. Er lopen inmiddels meerdere onderzoeken waarbij ook de rol van Netanyahu onderzocht gaan worden. Laten we zien wat daarvan de uitkomsten zullen zijn.
Alles wat je hier schrijft klopt van geen kant. Inderdaad wil Netanyahu (en anderen) het justitiële systeem hervormen. En dat is niet voor z'n tijd. Ze hebben zich de rol aangemeten van regering. De regering is ondergeschikt geraakt aan de rechterlijke macht. Links wil Netanyahu wippen en dus niet meewerken aan de hervorming van de justitiële macht (die trouwens volledig links georiënteerd is). Links gooit alles in de strijd om Netanyahu weg te krijgen. Slepen hem voor het gerecht voor zaken die nergens over gaan. Zelfs tijdens oorlogstijd moet Netanyahu op komen draven. Terwijl hij wel andere dingen aan zijn hoofd heeft.
En het toppunt is nog wel het verraad van Ronen Bar, the chief of Shin Beth die nota bene durft te beweren dat Netanyahu de inval op 7 oktober genegeerd heeft. Hoe durft-ie! Ronen Bar was degene die de soldaten niet opgetrommeld heeft terwijl hij wèl de informatie had over de aanval. Hij heeft ook Netanyahu niet geïnformeerd! Pas veel te laat! Netanyahu wil hem weg hebben. En terecht. Hij heeft hem zijn ontslag aangezegd. De man wil echter niet zonder slag en stoot gaan. En heeft gezegd dat hij pas op 15 juni wil vertrekken. Netanyahu wilde hem al in april jl. weg hebben. Ronen Bar heeft zijn zaak nu voorgelegd aan het hooggerechtshof. Als chief of Staff van Shin Beth valt hij onder het regeringshoofd. Niet onder een rechter. Het loopt echt de spuigaten uit in Israel tussen links en rechts.
Het interne gedeelte van de Israëlische politiek (en hooggerechtshof) is een ingewikkelde aangelegenheid, waaraan ik me niet te veel zal branden omdat ik het simpelweg ook niet weet. Maar wat ik ter plekke uit vele kelen heb gehoord, van de kibboets in het zuiden tot in de settlements van de West Bank, is dat velen de motieven van Netanyahu ernstig wantrouwen.
Zowel de vredesduiven als de Hamashaters (twee groepen waartussen uiteraard overlap mogelijk is), verwijten Netanyahu cynisme, eigenbelang en een gebrek aan oplossingen. Bronnen die op enige afstand van de Israëlische samenleving staan, maken zich zelfs grote zorgen over de interne stabiliteit van het land.
Hoewel ik zelf niet de indruk heb dat Bibi /tegen/ het Israëlische belang opereert, heb ik wel sterker dan voorheen het gevoel gekregen dat hij ook niet de weg /voorwaarts/ is voor het land. Mede omdat het rekken van de strijd hem helpt bij het vooruitschuiven van onderzoeken en daaruit voortvloeiende rechtszaken.
Dank je wel voor een echte boots on ground journalistieke reportage! Waardeer je input en de stukken die je schrijft enorm.
Diepe zucht. Dank Bart.
Een indrukwekkend relaas Bart. Bij het lezen voel ik de emoties gewoon opkomen. En zo lastig het dilemma waarin de mensen daar leven. Graag in vrede, maar met duidelijk wel krachtvertoon om zelf niet het onderspit te gaan derven.
Beste Bart,
Dank voor dit aangrijpende verslag. Het raakt gevoelige snaren, vooral aan de ene kant de vernietiging die heeft plaatsgevonden maar toch weer de hoop en wil voor herbouw en opbouw en aan de andere kant de kwalijke rol van Netanyahu. Zo jammer dat dit soort verhalen niet in de msm worden verteld. Ik had het graag gekopieerd op LinkedIn waar in het zicht van 4 mei ik allerlei antisemitische drek over me heen krijg, maar respecteer jouw copyright natuurlijk. Tenzij je me uiteraard toestemming geeft. Nogmaals dank en kijk uit naar je volgende verslagen van je reis door Israël.
Hi Tjeerd, dank. Als je het wilt delen, kun je best een paar alinea's uitlichten, maar dan daarbij wel graag met een link doorverwijzen naar het hele artikel.
Ik ben het totaal niet eens met ''de kwalijke rol van Netanyahu''. Die man probeert z'n uiterste best te doen de hostages vrij te krijgen en Hamas te verslaan. Hij zit in een spagaat. Blijkbaar vindt 'the left' in Israel Netanyahu een grotere vijand dan Hamas. The left is zeer kwalijk bezig. Niet Netanyahu!
Dank voor een ècht objectief verhaal. Ik zie uit naar de hele reeks om nog beter een mening te kunnen vormen over het conflict.
Veel dank daarvoor Bart!!
Waardevol verslag van een trip langs buitengewoon dramatische plekken.
Als je gewoon beschrijft wat je zag en hoorde, wordt het vanzelf bijzonder - dit voor de collega-journalisten...
Mooi geschreven, maar heftig om te lezen. Maakt me weemoedig, boos etc.
..en dan de reacties hier in NL.. bah!
Indrukwekkende verhalen, Bart. Heel veel dank.
Sluit mij aan bij de eerdere commentaren. Zeer indrukwekkend stuk over gruwel en hoop. Grote bewondering voor de veerkracht van de Israeli. Zie uit naar je vervolg. Bedankt, Bart.
BTW: jouw stuk zou toch heel goed als “double spread”-reportage in de Telegraaf kunnen? Gemiste kans van de krant, lijkt mij.
Dank Bart verhelderende omschrijving van het gebied.
Indrukwekkend verslag Bart. Maar nav de opmerking van Tjeerd Nijhuis over ''de kwalijke rol van Netanyanu'' die hij klaarblijkelijk uit jouw verhaal destilleerde - ik ook trouwens - wil ik toch even opmerken dat dit één kant van het verhaal is. Ik volg andere bronnen. Mainly the right moet ik zeggen en die denken echt veel positiever over Netanyahu. Zij zijn juist minder blij met de mindset of 'the left'. In zijn podcast van een paar dagen geleden
https://www.youtube.com/live/gHNc22yhiJ4
vertelde Gadi Taub, history professor, het volgende:
Er worden sinds 7 okt veel alternative memorial ceremonies gehouden waar palestijnen en joden samenkomen om te rouwen. Een overlevende van de aanslag op 7 okt vertelde tijdens zo'n ceremonie dat zijn grootmoeder afgeslacht was door de terroristen. Hijzelf was door de terroristen in zijn heup geschoten. Toen de rescue force hem bevrijdde uit de shelter zag hij buiten 7 geblinddoekte terroristen, 1 dood. Wat hij voelde was : compassie met de terroristen. Ja sorry hoor. Dan heb je ze niet goed op een rijtje staan. Dat samen gedenken is de dood in de pot. Zo denkt Netanyahu in ieder geval niet. Hij weet wat voor vlees hij in de kuip heeft. Helaas heeft een groot deel van Israel ' the leftists' dat niet goed door.
Beste Lirios,
Dank voor deze reactie. Even toch de reden waarom ik Netanyahu een kwalijke rol toeschuif. Voor 7 oktober 2023 was hij bezig met allerlei machinaties mbt het justitiële
systeem in Israël. Ook had hij (en heeft nog steeds) allerlei rechtszaken tegen zich lopen ivm corruptie en machtsmisbruik. Vele berichten door binnenlandse en buitenlandse veiligheidsdiensten over de voorbereiding van een inval Hamas op Israël heeft hij genegeerd of niet serieus genomen. Allerlei militair en veiligheidspersoneel heeft inmiddels zijn of haar verantwoordelijkheid genomen en heeft ontslag genomen. Zo niet Netanyahu. Er lopen inmiddels meerdere onderzoeken waarbij ook de rol van Netanyahu onderzocht gaan worden. Laten we zien wat daarvan de uitkomsten zullen zijn.
Alles wat je hier schrijft klopt van geen kant. Inderdaad wil Netanyahu (en anderen) het justitiële systeem hervormen. En dat is niet voor z'n tijd. Ze hebben zich de rol aangemeten van regering. De regering is ondergeschikt geraakt aan de rechterlijke macht. Links wil Netanyahu wippen en dus niet meewerken aan de hervorming van de justitiële macht (die trouwens volledig links georiënteerd is). Links gooit alles in de strijd om Netanyahu weg te krijgen. Slepen hem voor het gerecht voor zaken die nergens over gaan. Zelfs tijdens oorlogstijd moet Netanyahu op komen draven. Terwijl hij wel andere dingen aan zijn hoofd heeft.
En het toppunt is nog wel het verraad van Ronen Bar, the chief of Shin Beth die nota bene durft te beweren dat Netanyahu de inval op 7 oktober genegeerd heeft. Hoe durft-ie! Ronen Bar was degene die de soldaten niet opgetrommeld heeft terwijl hij wèl de informatie had over de aanval. Hij heeft ook Netanyahu niet geïnformeerd! Pas veel te laat! Netanyahu wil hem weg hebben. En terecht. Hij heeft hem zijn ontslag aangezegd. De man wil echter niet zonder slag en stoot gaan. En heeft gezegd dat hij pas op 15 juni wil vertrekken. Netanyahu wilde hem al in april jl. weg hebben. Ronen Bar heeft zijn zaak nu voorgelegd aan het hooggerechtshof. Als chief of Staff van Shin Beth valt hij onder het regeringshoofd. Niet onder een rechter. Het loopt echt de spuigaten uit in Israel tussen links en rechts.
Het interne gedeelte van de Israëlische politiek (en hooggerechtshof) is een ingewikkelde aangelegenheid, waaraan ik me niet te veel zal branden omdat ik het simpelweg ook niet weet. Maar wat ik ter plekke uit vele kelen heb gehoord, van de kibboets in het zuiden tot in de settlements van de West Bank, is dat velen de motieven van Netanyahu ernstig wantrouwen.
Zowel de vredesduiven als de Hamashaters (twee groepen waartussen uiteraard overlap mogelijk is), verwijten Netanyahu cynisme, eigenbelang en een gebrek aan oplossingen. Bronnen die op enige afstand van de Israëlische samenleving staan, maken zich zelfs grote zorgen over de interne stabiliteit van het land.
Hoewel ik zelf niet de indruk heb dat Bibi /tegen/ het Israëlische belang opereert, heb ik wel sterker dan voorheen het gevoel gekregen dat hij ook niet de weg /voorwaarts/ is voor het land. Mede omdat het rekken van de strijd hem helpt bij het vooruitschuiven van onderzoeken en daaruit voortvloeiende rechtszaken.
Hartelijk dank voor dit boeiende en indrukwekkende verslag.