Moedeloos van het vicieuze migratiebeleid

De hoge prijs van lankmoedigheid

Weinig zaken wekken zoveel verbijstering als het Nederlandse asielbeleid. De onmacht om onderscheid te maken tussen nooddruftige vluchtelingen of ruftende opportunisten is bijzonder ergerlijk, en ondermijnend bovendien.

Jarenlang al moeten we aanhoren en lezen hoe vol de opvanglocaties zitten en hoeveel achterstallige aanvragen er liggen. Zodra er twee mensen op een stoel moeten slapen in Ter Apel, rukt half Hilversum uit voor een tranentrekkende talkshow op locatie (met die pijnlijk hilarische beeldregie als eeuwige herinnering), om berouwvol kond te doen van onze tekortkomingen als gastvrij volk en bereidwillige natie. Wanneer gemeenten hun opvangcapaciteit niet willen vergroten, staat tout goedertierend Nederland achter hun voorganger Eric van der Burg met de morele gesel, plus een dwangwet om solidariteit mee af te dwingen.

Maar tegen de toch helaas talrijke migranten die misbruik maken van de Nederlandse gastvrijheid, goede bedoelingen en faciliteiten, durven we nog geen stem te ve…