Tijd om lid te worden van Ongehoord Nederland [Wel met disclaimer]
Meer dan ooit laat de NPO zich in de kaarten kijken als een gesloten bolwerk van netwerkcorruptie met een enorme navel
Woordje vooraf, want vandaag voel ik enige behoefte om de wekelijkse doorplaatsing van mijn cursiefje voor Nieuwe Revu van een kleine inleiding te voorzien. Ik ben namelijk lid geworden van omroep Ongehoord Nederland en hoewel ik dat weloverwogen gedaan heb, geeft het toch een licht gevoel van schaamte. Het is immers een tamelijk idioot omroepje dat véél te ver aan de andere kant van de boot is gaan hangen om een punt te maken over het pijnlijke gebrek aan pluriformiteit bij de publieke omroep.
Bovendien kijk ik zelden of nooit televisie, dus ook geen ON. Ooit voelde het als een professionele plicht om nieuws en actualiteiten op de treurbuis tot me te nemen, maar al lang geleden heb ik mezelf van dat corvee ontslagen. TV is te veel een eenrichtingsmedium, televisiemakers te vol van zichzelf en de gerechten die ze opdienen allemaal dezelfde lauwe prak met laffe saus, dag in dag uit dezelfde vlakke smaak die nooit eens lekker vult. Het is, zoals de demografie achter de kijkcijfers bewijst, niets anders dan bejaardenhuisvoedsel.
De groteske manier, echter, waarop vanuit de sterk gepolitiseerde NPO-top en middels dwingende (linkse) politieke beïnvloeding vanuit Den Haag geprobeerd wordt om een omroep te censureren, beknotten en beboeten terwijl die binnen de kaders van het publieke bestel aan alle voorwaarden voor toetreding voldeed, duwde me toch richting de lidmaatschapspagina van Ongehoord Nederland. Omdat de opzichtige pogingen om afwijkende narratieven in te perken, bijdragen aan het benauwende gevoel dat het Nederlandse media- en opiniedebat steeds meer wordt verstikt. Er moet echt meer vrijheid kunnen zijn, óók voor vreemde vogels, die best een beetje vals mogen fluiten soms. En dan mag het publiek zelf weten of ze dat mooi vinden klinken.
Het tegendeel is inmiddels waar, want het wordt van bovenaf steeds moeilijker gemaakt om jezelf buiten dichtgetimmerde narratieven te uiten en dat beperkt dus ook de mogelijkheid om een eigen opvatting te vormen over wat je ziet, hoort of leest. Of dat nou over migratie, de Europese Unie, corona of het klimaat gaat: de messen zijn geslepen om de namen van tegendenkers als melaatsen bij te kerven in de zachte wandjes van het sterk sociaal en ook steeds meer politiek gecontroleerde en gestuurde opiniegesticht.
Nou is Arnold Karskens al lang geen schim meer van de gevierde oorlogsverslaggever die hij ooit was, is Raisa Blommestijn vooral heel erg slachtoffer van zichzelf (en de onevenredige hoeveelheid likes die ze met haar platitudes en clichés binnenharkt), bevat de gastenklapper van ON net als bij alle andere omroepen alleen maar klapgasten voor hun eigen bühne en tot slot zorgt de opzichtige afwezigheid van humor voor een dodelijke ernst in de presentatie van hun onderwerpen, waarin alleen sarcasme of ironie de smaak van fake news en complotdenken nog een beetje in een rekkelijk perspectief zouden kunnen zetten.
Maar: moet het dan maar helemaal weg? Hoeveel mensen zijn niet op dagelijkse basis gepikeerd over de (prekerige) toon, (zelfingenomen) vorm en (onwrikbare) wereldbeelden van het Journaal, Nieuwsuur, Buitenhof en de dagelijkse talkshows, omdat ze zich er niet in herkennen, een te weinig kritische of juist veel te selectief kritische houding ontwaren, of zich simpelweg betuttelend toegesproken voelen? Gezamenlijk houden het Mediapark en hun politieke geldschieters de illusie in stand dat ze binnen de “journalistieke codes” (een set ongeschreven, niet-bindende afspraken die de onderlinge orde altijd aanroept zodra iemand buiten de orde geplaatst moet worden) een breed en louter op feiten gestoeld wereldbeeld hebben. Ze prediken open debat en grote persvrijheid, maar zodra een klein uitdagertje met een afwijkend geluid hun gezamenlijke rust verstoort, weten ze niet hoe snel ze hun eigen systemen, instanties en commissietjes in het geweer moeten brengen om zo’n dwarsligger zo snel mogelijk tegen de muur te zetten. Maar als twee oliedomme presentatrices van Op1 beweren dat Israël een “apartheidsstaat” is, weigert de Ombudsman om nader onderzoek te doen, of oorvijgen uit te delen.
Vanwege die dubbele maat zijn ze gezien, door steeds meer mensen dan degenen die het al langer gezien hadden. Al eerder schreef ik voor Revu: “Een roep om inperking van afwijkende opvattingen zegt meer over de afzender, dan over het doelwit.” Schaamteloos zelfcitaat natuurlijk, of een luie herhaling om hetzelfde punt te maken. Maar in deze follow-up voelde ik ineens een grote drang tot een kleine daad van verzet. Dus nu ben ik lid van Ongehoord Nederland. Tragisch, wel. Het gaat me dan ook helemaal niet om ON, maar om het belang van een level playing field. Daarover gesproken, hoort iemand eigenlijk ooit iets van Omroep Zwart, van geweldsprediker, laptopdief en racismecomplotdenker Akwasi?
Revu-column na de tweet
De groeiende noodzaak voor buitenbeentjes
Ongehoord Nederland draagt een doornenkrans en dreigt nu echt ieder moment gekruisigd te worden. Omdat Raisa wel eens ‘neger’ zei, Thierry en Wybren rare wereldbeelden hebben en Filip de Winter een keer uit mocht praten. NPO en (links) Den Haag willen hun bastion bewaken tegen afwijkende geluiden en hebben besloten dat Ongehoord Nieuws ‘te veel desinformatie’ bevat terwijl presentatoren hun gasten te weinig weerwoord geven.
Een hilarische boemerangvormige beschuldiging is dat. Hoe vaak hoor je klimaatactivisten niet onweersproken aan “correcte” talkshowtafels vertellen dat mens en planeet op uitsterven staan zonder dat ze daar bewijs voor hoeven aanleveren? Hoeveel fragmenten zijn er niet te vinden van “experts” die na iedere islamitische aanslag bezweren dat het religieuze bloedvergieten niets met de islam te maken heeft?
Waarom moeten we ongezien geloven wat de keurige NOS zijn kijkers over ‘het klimaat’ vertelt? Waarom is bij ieder actualiteitenprogramma de Europese Unie een voldongen feit, en geen technocratische organisatie die vanwege zijn ondemocratische karakter veel meer serieuze journalistieke kritiek verdient? Hoezo heeft niemand bij Nieuwsuur ooit erkend dat de jarenlange van nepnieuwsmachine CNN gekopieerde reportages over de vermeende “Russian collusion” van Trump allemaal propagandistische leugens zijn gebleken?
Dan zwijg ik nog over de omroeppolitiek achter de schermen, waar voorheen PvdA en thans D66 dikke vingers in de pap hebben, dankzij de baantjeskabelbaan die tussen Den Haag en Hilversum gespannen is. Al jarenlang dobberen stinkende verhalen over netwerkcorruptie en nepotisme in het moeras van het Mediapark.
Als ik mag kiezen, heb ik veel liever een kleine omroep erbij waar - net als bij alle andere omroepen - ook wel eens onzin verkondigd wordt, dan een gesloten bolwerk waar een bekrompen wereldbeeld van gelijkgeschakelde meningen geen enkele vrije ruimte meer laat voor afwijkende individuele opvattingen die, getuige het feit dat ON! voldoende leden heeft om in het bestel te mogen, wel degelijk de interesse hebben van een volkscontingent aan kijkers.
Nog mooier zou zijn om de publieke omroep in zijn geheel op te blazen. Niet alleen omdat het een miljard euro per jaar bespaart, of omdat de NPO matig getalenteerde mensen te hoog beloont voor hun collectieve capaciteit om naar de policor pijpen van de macht te dansen, maar vooral omdat een staatsomroep nooit een zuiver journalistiek product kan zijn wanneer het te bang is om de hand die het voedt te bijten. De overtrokken reacties op Ongehoord Nederland en de groeiende roep om de omroep te censureren (aangejaagd door politici, de gotspe!), onderstreept alleen maar hoezeer afwijkende geluiden het gesloten systeemdenken van Hilversum bedreigt en verstoort.
Tel daarbij op dat bijna alle kranten in handen van twee (Belgische) uitgevers zijn en de noodzaak voor een buitenbeentje wordt alleen maar groter. Misschien moest ik maar eens lid worden van ON.
Deze column verscheen in Nieuwe Revu 8 - 2023
Help me om dit Nieuwsbriefje te laten groeien. Nu het eerste jaar geen 50, maar slechts 37,50 euro! Gebruik deze knop:
Eenmalig doneren voor wie nergens aan vast wil zitten, gebruik deze knop:
Eerder over Ongehoord Nederland:
Ongehond On-Nederland
