Hanneke Groenteman, kanarie in de Hamastunnel
Oxfam Novib ronselt schuldgevoel jegens de verkeerde partij
Het is vandaag alweer een half jaar geleden dat de horreur van Hamas (nsfw) zich voltrok bij de burgerburen aan Israëlische zijde en nog altijd zijn talloze gijzelaars niet gevonden en terug thuis gebracht.
Op 7 oktober verklaarde Hamas eenzijdig de oorlog en die stopt pas als de laatste Israëlische gijzelaar, levend of dood, uit Gaza is bevrijd.
Sinds Hamas 1200 onschuldigen doodschoot, in brand stak, verminkte, verkrachtte en naar hun met internationale hulpgelden gefinancierde tunnels ontvoerde, is geen dag voorbijgegaan dat zogenaamde mensenrechtenorganisaties niet met de schuldvinger wezen naar… Israël.
Van de VN en hun kliek van Hamasmedeplichtigen bij UNRWA en de struisvogels van Amnesty (die vergeten zijn dat ze zelf tien jaar terug al een rapport schreven over hoe Hamas het Al-Shifa ziekenhuis als commandopost en martelkamer gebruikt) tot de Nederlandse staat-vervolgers van Pax en natuurlijk de Haïtiaanse hoerenlopers van Oxfam Novib.
Die laatste kwam deze week met een bedelvideootje vol bekende en onbekende BN’ers, die in canon een paar strofen quatsch over Israël oplepelen alsof ze willekeurige letters uit een grote pan Palestijnse vermicelli scheppen.
Terwijl de antisemitische incidenten zich blijven opstapelen in Nederland, krijgt zo’n club het voor elkaar om na maanden van welhaast institutioneel te noemen omkering van terroristische oorzaak en wedervergeldende gevolgen, een eindeloze stroom nepnieuws in de media en de vele valse beschuldigingen van “apartheid” en “genocide” en wat dies meer zij, nog meer gaslighting in de geschiedschrijving te schmieren - nota bene in ruil voor bedelgeld.
Natuurlijk zonder de gijzelaars te noemen. De groep krijgsgevangenen - vrouwen, kinderen, ouderen - van een moreel failliete ideologie zijn de vergetelheid van deze vertelling geworden, een omissie in de overlevering. Sowieso is het soms net of het geweld tegen onschuldige burgers in kibboetsen en op het Nova-festival nooit plaatsgevonden heeft, zo onredelijk veel aandacht is er voor het wrange maar volledig over zichzelf afgeroepen lot van Gazanen - van wie nog altijd driekwart achter de aanvallen van 7 oktober zegt te staan.
Dus terwijl Hanneke Groenteman en Kauthar Bouchallikht verzinsels delen over Nederlandse wapenleveranties aan Israël, worden vanuit Gaza nog steeds raketten op Israël afgevuurd. Hamas is nagenoeg uitgeroeid maar verwierp deze week wéér een voorstel tot staakt-het-vuren in ruil voor het vrijlaten van de gijzelaars, en is kennelijk van plan om tot de allerlaatste haatbaard te blijven strijden tegen ‘de joduh’. Met een beetje morele steun en centen dankzij de collecte-quatsch van Oxfam Novib, bondgenoot in barre tijden voor de Palestijnse doodseskaders.
Ja, daar krijg je vinnige, zwartgallige columns van. Mogelijk heeft u ‘m al gelezen via Mona Keijzer of dankzij de verontwaardigde reacties bij veel schijnheilige Hamaslovers. Dan hoeft u niet verder te lezen, maar denk in ieder geval vandaag even aan die ongelukkigen die al zes lange maanden in martelende gevangenschap van de benefietliefjes van Oxfam & Co worden gehouden. Bring them home now.
De vreemde verslaving aan slachtofferschap
Het is een half jaar geleden dat Hamas op beestachtige wijze huishield in Israëlische woonwijken en dat leek Oxfam Novib een uitstekend moment om een paar min of meer bekende Nederlanders te ronselen voor een inzamelingsactie om Hamas nog eens aan te moedigen.
We zien onder meer eendags songfestivalvlieg S10, een of andere non-binaire Pokémon, televisiemoeder van Khalid Kasem Hanneke Groenteman, dinges hoe heet ze die haar tieten ooit ‘Harries’ noemde en voormalig PvdA/GroenLinks-Kamerlid Kauthar, die haar kandidatuur introk nadat het officiële partijstandpunt na 7 oktober in haar ogen niet pro-Hamas genoeg was.
Allemaal figuranten die getraind zijn om zonder al te veel kennis van zaken een serieuze blik te acteren om in te spelen op valse sentimenten van een situatie. Want ook de Hamasminnende Gazanen hebben ‘dromen, hoop en ambities’, denkt midden-oostendeskundige S10. Wat Israël doet is ‘moreel en juridisch onacceptabel’, vindt internationaal strafjurist Hanneke Groenteman.
In een stemmig pikzwart decor (is het een tunnel?) staan ze met indringende blikken een plechtige vroomheid te veinzen terwijl ze zich scharen achter de moraal die haatgedreven religieuze massamoord mogelijk maakt. Onderwijl proberen ze de kijker het gevoel te geven dat eenieder die Israël steunt, zich daarmee in wezen achter de werkelijke dader, oorlogsmisdadiger en wetteloze macht schaart. Palestijnen kunnen immers nooit iets anders zijn dan slachtoffer. Ze mogen niet anders, van de welvarende westerlingen die hun armoede en achterstand nodig hebben om zichzelf te kunnen profileren als intens deugdzame, betrokken mensen-mensen.
Het resultaat is een misselijkmakende video die benadrukt wat we al een half jaar door de strot geramd krijgen: een omkering van oorzaak en gevolg propageren om de blaam van 7 oktober bij Israël te leggen, de gore gruwelen van Hamas naar de achtergrond te drukken en om de resterende burgergijzelaars, die al een half jaar onder erbarmelijke omstandigheden in stinkende rattentunnels onder Gaza worden vastgehouden, naar een collectieve vergetelheid te drukken.
Oxfam zal er vast een boel geld mee ophalen, het is immers ramadan en dan zijn zelfs institutionele jodenhaters vrijgevig genoeg om kuffar-clubs wat zakat toe te schuiven. Maar dit videootje zal geen enkel effect hebben op het conflict aldaar. Wel op de sfeer in Nederland, want het zijn campagnes zoals deze die ertoe leiden dat het aantal antisemitische incidenten oploopt. Oxfam bedelt met de ene hand om pecunia en punnikt met de andere het slachtofferschap waar Hamas zich in kan hullen, als een soort mantel der liefde voor lage verwachtingen.
Oxfam beroept zich op westerse waarden en principes, maar de enigen die aan die standaard wordt gehouden zijn Israël en hun bondgenoten. De wetteloze ideologie die Hamas drijft, wordt ontzien. Deze cultivering van slachtofferschap is een vorm van mentale terreur en wie erin tuint, degenereert zichzelf.
Deze column verscheen in Nieuwe Revu 15 - 2024
De totale desinteresse in het lot van de gijzelaars bij al deze clubs is echt verbijsterend. Als ze het al benoemen lijkt het eerder plichtmatig. Van mij krijgen ze in ieder geval geen cent meer.
Noem mij 10 islamitische staten, die met oog voor menselijke waardigheid en (min of meer)
rechtvaardige verdeling van welvaart, democratische beginselen, vrije meningsuiting en onafhankelijke rechtspraak worden bestuurd. Nee: noem mij er 9. Kom: 8 of 7. Jij je zin: 1. Het zal je niet lukken.