Je geslacht is geen keuzevak
Basale biologie verdwijnt uit het publieke curriculum
Niet echt een inleiding deze week, want dit cursiefje graaft een zijtunneltje in het konijnenhol van de genderdiscussie waar ik mezelf de afgelopen tijd meer in verdiept heb dan me lief is (wat lezers dezes al vaker gemerkt hebben). Filmpjes van mannen die zich als vrouwen voordoen, nemen al jaren hand over hand toe en hoewel je enerzijds kunt zeggen dat ze dat vroeger thuis voor de spiegel deden maar sociale media die rol hebben overgenomen (minder schaamte, meer likes), zie ik achter deze “zelf-identificatie” toch heel vaak de contouren van geestelijke disbalans.
Volgens mij moet je geestesnood en intrinsieke twijfel aan zelfbeeld niet op een platform zetten en vieren, daar moet je vragen bij stellen. Die mensen zijn geen slachtoffer van “ultraconservatieven”, of van “transfoben”, maar van hun eigen twijfels. En vragen daarover worden gehinderd omdat bedrijven, media, politici en zelfs universiteiten de definitie van “man” en “vrouw” aan het verbouwen zijn tot onherkenbare beschrijvingen, die vervolgens dus niet bevraagd mogen worden. Dus is het inmiddels niet moeilijk meer om dit soort filmpjes te monteren, met de ene na de andere suggestie van getroebleerde geesten in dameskleding.
Nuchter beschouwd gaat de wal dit schip wel keren. Maar niet uit zichzelf.
Onbegrijpelijke materie
Van alle aardse en onaardse zaken waarvan ik geen zak begrijp (zoals wiskunde A, opportunisme, of hoe tijd werkt in Interstellar ook al leggen ze dat duidelijk uit in de film, en mijn vrouw daarna nog zes keer), prijkt momenteel fier bovenaan: de transgenderideologie. Langzaam wordt de tragiek van deze gekte duidelijk, want ik ben me er toegewijd in aan het verdiepen.
Zo werkt dat in mijn brein. Toen ik zware onvoldoendes haalde voor Wiskunde A en mede daarop zakte, heb ik me met ongezonde toewijding tegen wat een onbedwingbare berg leek geworpen en die klim werd beloond. Niet dat ik alles begreep, maar de extra inspanning leidde tot een zesje bij de tweede poging eindexamens - waarna ik nooit meer een calculator aanraakte.
Fastforward naar de functie waartoe ik veroordeeld ben omdat mijn onbegrip van exacte vakken me beroofde van een carrière waarmee ik me had willen identificeren (architectuur of autotechniek): teksten kliederen over de samenleving, in cursiefjes zoals deze. Op internet en in het dagelijkse nieuws bedwing je geen bergen, daarin moet je afdalen in soms gevaarlijk benauwde konijnenholen om tot begrip van hypes, stromingen en overtuigingen te komen. Zoals de transgenderideologie.
Liberaal met een vleugje anarchie als ik graag denk te zijn, heb ik altijd gedacht: flikkers & potten, dikke prima. Man in vrouwenkleren, lekker zelf weten. En als jij écht voelt dat een snikkel je beter staat dan een vagijn - lekker laten aanmeten joh. You be you. Dus toen de HoLeBi-komjoenitie langzaam omgebouwd werd tot LHBT en vervolgens versnipperd raakte in een vermicelli van meer letters en tekens dan het Latijnse alfabet - nou ja, hun ding, niet het mijne. Dat mijn heteroseksuele normie-geaardheid thans “cis-gender white male” heet, ook in het Nederlands, is meer amusant dan ergernis.
Maar toch, met de toename van kinderseksualiserende gender-verkleedpartijtjes en stripperfilmpjes op Tik-Tok, de oproer op westerse universiteiten rond de ontkenning van basale biologie en het groeiende aantal mugshots van groen- en paarsharige, gezichtsgepiercte en -getatoeëerde activisten uit de “queer community”, begon het te knagen. Zijn al die mensen wel helemaal goed? Is genderdysforie wel zo’n veelvoorkomend fenomeen? Onderschatten we sociale media en sociale besmetting bij geestelijke gesteldheid niet? Zijn die mensen niet beter gediend met een psycholoog dan met pillen? En: waarom worden klachten en kritieken van klassieke gays en feministen zo agressief terzijde geschoven?
Als rechtgeaarde hetero zal ik waarschijnlijk nooit hoger dan een zesje scoren voor mijn begrip van transgenderideologie. Maar het lijkt me vooral belangrijk mensen te behoeden voor dit konijnenhol van genderwaanzin. En als je toch dat ‘vak’ kiest, weet dan: waarin je bent geslaagd, bepaalt niet wie je bent. Idem voor je geboortegeslacht. Zoek je weg van binnen voordat je hem van buiten uit laat snijden.
Deze column verscheen in Nieuwe Revu 27 - 2023
Tobias Update: Hij krijgt een nieuw huis!
Vlakbij ons, bij Nederlanders die op lekker veul eigen grond wonen, met honden en katten, en waar hij nooit alleen hoeft te zijn want daar is ie niet zo goed in. Nog een weekje bij ons, daarna naar een definitief thuis, zonder verre vliegreis. Voor het hele verhaal verwijs ik naar de hondenfluisteraar des huizes:
Abonnee worden zonder creditcard? Dat kan met iDeal via deze loophole.