Helaas. Geen Premier Geert

De democratie mist morele ambitie

Geert Wilders wordt geen premier en ik vind het jammer. Jammer dat we geen bordesfoto krijgen met de koning, waarop Wilders front and center staat te shinen met die reflecterende coup van ‘m. 

Jammer dat hij over zijn schaduw springt.

Jammer dat we niet een collectieve meltdown van het maatschappelijk middenveld mogen beleven als de eerste beelden binnendruppelen van premier Geert die met een opblaasklomp op zijn hoofd plechtig een paar Delftsblauwe KLM-huisjes op zijn bureau zet, en de boeken van Hans Jansen, Oriana Fallaci en Arendsoog op de plank erachter. En daarna bij zijn bode een broodje kroket bestelt, op een wit bolletje Zaanse mosterd en met een Nederlands vlaggetje er in.

De vieze nationalist.

Jammer omdat de greep van het zelfverklaarde midden op de democratie zo sterk is, dat de grootste partij voor het eerst in veertig jaar niet de minister-president zal leveren. Ondanks een overweldigende verkiezingswinst van de PVV, die signaleerde dat een kwart van de kiezers nu wel echt klaar is met de sociale experimenten van het doorgeslagen progressivisme.

Er glijden wetsvoorstellen door de Haagse stencilmachine waarin het woord ‘moeder’ vervangen dreigt te worden door Babylonisch gebazel over ‘mensen die baren’. Dan zijn bepaalde prioriteiten echt niet op orde.

Jammer dat de democratie zo dichtgetikt is, en onder een beperkt aantal bepalende groepen verdeeld geraakt, dat ieder afwijkend experiment dat slagingskans zou kunnen hebben niet zal worden toegestaan en nooit zal worden uitgevoerd.

Jammer, boven alles, dat het gedeelte van de bevolking dat doorgaans in de meest laatdunkende termen wordt geduid door degenen die de lakens uitdelen, hun bewijs geleverd krijgt dat ze nog altijd niet met genoeg zijn om ook een keertje te mogen vertellen hoe het volgens hen zou moeten.

Niet alleen dat, we zullen ook meemaken dat om het even welke ingewikkelde extraparlementaire vorm waarin we nu gekunsteld worden, deze mensen dagelijks herinnerd gaan worden aan hoe slecht ze eigenlijk zijn. Hoe heimelijk racistisch, hoe afwijzend over andersgeaarden en hoe onwillig jegens diversiteit.

De Nederlandse gezagsverhoudingen kenmerken zich immers door een pro-actieve morele onderdrukking van mensen die iets te letterlijk beschrijven wat ze met hun eigen ogen zien.

Dat het moeizaam samenleven is met mensen die je taal niet spreken, je cultuur niet delen en je kerk niet bezoeken.

Dat het lastig te begrijpen is waarom het gas wordt afgesloten maar de stroom in prijs stijgt en de capaciteit van het netwerk afneemt, dat op benzine rijden wordt verketterd zonder dat elektrische alternatieven betaalbaar zijn, of waarom een vakantievluchtje tot een schuldgevoel zou moeten dwingen.

Dat het ingewikkeld meebewegen is met de raaskallende retoriek die de mens in meer dan twee geslachten probeert te verdelen, die vervolgens willekeurige aanspreektitels van hun voornaamwoorden maken of erger: medisch onherstelbaar worden bewerkt door medici die beter zouden moeten weten.

Dat het moeilijk te verkroppen is dat sommige demonstranten een duidelijke voorkeursbehandeling genieten boven andere groepen critici van beleid.

Dat het tegen alles dat je ooit geleerd hebt ingaat hoe een volk dat een vreselijke terreurdaad moest ondergaan, wereldwijd vanuit marmeren gebouwen en in felverlichte studio’s beschuldigd wordt van genocide omdat ze zichzelf actief verdedigen tegen het kwaad dat hen naar het leven wil staan, en altijd zal blijven staan.

Geen moment denk ik dat premier Wilders zo’n tij zou kunnen keren. Dat premier Wilders ‘de problemen van de mensen in het land’ zou kunnen oplossen. Of dat premier Wilders zich staande kan houden in de vloedgolven van de globalisering, noch zich daarvoor achter de dijken terug kan trekken.

Wat ik wel denk, is dat de afstand tussen mensen die de werkelijkheid volgens een maakbare ideologie proberen te boetseren en de mensen die in de gevolgen van zo’n werkelijkheid moeten leven, veel te groot is geworden.

Lach me gerust uit, maar ik denk dat een premier Wilders dat gat iets kleiner zou kunnen maken. Gewoon, door de mensen die zonder grote ideologie maar met hun eigen ogen naar de wereld kijken, de aanblik van Geert Wilders in het Torentje te gunnen. Opdat ze zelf kunnen zien dat het ook nog steeds hún democratie is waarin ze leven.

.