Femke Halsema belooft geen stilte op 4 mei

Een spontaan oprispend stukje

Halsema herhaalt dat de demo bij het Holocaustmuseum ‘spontaan is ontstaan’, linkse raadsleden beklagen zich over hoe het voor de oproerkraaiers gevoeld moet hebben, en Dodenherdenking kon wel eens heel druk worden.

Onderaan dit briefje vindt u m’n Nieuwe Revu-cursiefje van deze week. Was eigenlijk van plan ‘m een keer niet te verzenden, want de afgelopen weken heb ik al aardig wat Nieuwsbriefjes getikt over de schreeuwende foto’s van stokdove Halsema, de politiemensen bij Hans of de castratie door ‘car marches’ en ik wil u niet altoos vermoeien met variaties op hetzelfde thema.

Echter, de vertoning van hedenmiddag in de Stopera, waarbij een (nota bene joodse) inspreker “from the river to the sea” blaat en dat een “roep om rechtvaardigheid” noemt, of de fracties van DENK en GroenLinks die van mening zijn dat juist de demonstranten van 10 maart werden gestigmatiseerd en onheus zijn bejegend - jongens, jongens wat een vertoning weer.

Ook de manier waarop de blik naar voren is geworpen, richting 4 mei, stemt niet rustig. De burgemeester gaat er alvast van uit dat er “heel erg veel verschillende mensen op de Dam aanwezig zullen zijn", en dat het natuurlijk onmogelijk is om mensen stil te laten zijn. Letterlijk: “We kunnen voorwaarden stellen aan demonstraties maar de voorwaarde dat mensen niet mogen spreken, zal bij geen enkele rechter stand houden.” AT5 heeft video.

Demonstranten aan de neus herkennen?

Nee, je kan mensen gelukkig niet muilkorven in Nederland, noch dwingen om te zwijgen op 4 mei. Maar de suggestie dat er overlegd zal (en kan) worden met “demonstratie-organisaties” over de invulling van 4 mei, suggereert een soort voorsortering op een verstoring, of op z’n minst een iets te gewillige acceptatie van die gedachte. Halsema benadrukte natuurlijk het belang van “waardigheid en respect” voor de twee minuten stilte, maar ze zei ook dat “je niet aan mensen hun neus kunt zien wie er demonstrant zijn”.

Dat doet terugdenken aan hoe een aantal zwarte Nederlanders in 2015, na eerst keurig de 2 minuten stilte in acht genomen te hebben, tijdens het Wilhelmus hun rug naar de ceremonie op de Dam keerde uit protest tegen het nooit benoemen van zwarte Nederlandse bondgenoten en het belang van Aruba en Curacao in de strijd tegen de nazi’s. Daarna liepen ze weg. Dat protest voltrok in totale stilte en tóch werden ze op voorhand in de smiezen gehouden en bij hun aftocht aangehouden. Als je het niet aan de neus ziet, dan kennelijk wel aan de kleur? (De video van en over dat protest, hier.)

Ook de Damschreeuwer kwam er in 2010 niet licht vanaf. Hoewel hij natuurlijk nodeloze paniek veroorzaakte met zijn kreet, is 16 maanden cel een behoorlijke straf, naar Nederlandse maatstaven. Bovendien werd hij in latere jaren nog enkele keren preventief vast gezet tijdens de Dodenherdenking.

Natuurlijk wil ik niet suggereren dat je Sabine Scharwachter, de “Hamas is mijn broeder”-roeper van 10 maart of de anti-zionistische rivierzee-roeper die vanmiddag inspreker was in de Stopera preventief vast zou moeten zetten op 4 mei. Wel smaakt het verbale voorspel van Halsema naar een vergoelijking vooraf van wat in het vrij recente verleden van andere demonstranten of eenlingen niet klakkeloos gepikt werd. Wordt 4 mei ook weer een debat achteraf, met een gemeenteraad waarin de linkse partijen het vooral heel erg zullen vinden dat degenen die een voor veel mensen zwaarwegend en plechtig moment verstoren, een slecht imago krijgen in de publieke opinie? En hoe zullen ze ditmaal Geert Wilders de schuld geven?

En waarom, zo besluit ook het onderstaande Revu-stukje, moeten de joden steeds de prijs voor andermans rancune betalen?

Vanmiddag had het debacle van 10 maart in ieder geval geen gevolgen: “Halsema had het tijdens het debat in de Stopera niet moeilijk. Ze werd naast door de coalitiepartijen ook gesteund door een aantal linkse oppositiepartijen, zoals Denk en de SP”, constateert AT5.

Het gevaar van morele ambitie

Deze inbreng van PvdA’er Kati Piri op dinsdag 12 maart, om de subsidie aan UNRWA te hervatten, liep met een sisser af: de Kamer stemde haar motie daarover weg.

Wanneer u dit leest is het, gemeten in internettijd, al weer lichtjaren geleden dat de opening van het Nederlandse Holocaustmuseum uitliep op een beschamende antisemitische schreeuwpartij, aangemoedigd door PvdA/GroenLinks, gedoogd door burgemeester Halsema van diezelfde club en bijgewoond door extreemlinkse engnekken, islamitische intriganten en nuttige idioten.

’s Anderendaags werd Hans Teeuwen thuis bezocht door een half dozijn leden van de lokale hermandad, die zich een dag eerder nog kenmerkten door lankmoedigheid jegens de dreigende meute, omdat Teeuwen in een satirisch filmpje de burgemeester persifleerde en haar liet erkennen dat je soms wat eieren en joodse harten moet breken om een diverse omelet te kunnen bakken. In beeld was een luchtdrukpistool te zien - een verwijzing naar het wapen waarmee Halsema’s zoon enkele jaren eerder tijdens een inbraakpoging was gepakt.

Iemand had Hans bij de politie verklikt, de agenten volgden slechts het stugge protocol, dat geen vriend is van het boerenverstand: de suggestie werd gewekt dat de witzemacher een toontje lager moest trollen. Een dag daarna kreeg hij zijn ‘wapen’ terug.

Huisbezoek van humorpolitie voor Hans Teeuwen na satire op Femke Halsema

De karavaan was inmiddels grotendeels verder getrokken, langs Rutger Bregman die een ‘school voor morele ambitie’ opent. De hogepriester van het postmoderne progressivisme gaat gelijkgestemden uit de hogere echelons van de ivoren inteelt voor veel geld vertellen hoe slecht ze eigenlijk zijn, als mens.

Popelend om de voorhoede te vormen over het linkse dwaalspoor waarop het menselijk geweten gecorrumpeerd wordt om alleen de eigen slechtheid nog te zien, zullen ze eindexamen in eigenheiligheid doen door andere mensen te vertellen dat die om de verkeerde redenen de verkeerde carrière nastreven, om de verkeerde spullen te kunnen kopen.

Daarna kwam het bericht dat Geert Wilders geen premier wordt, omdat de andere drie formerende partijen het niet aandurven. Waarmee is bevestigd: de partijen durven elkaar niet te vertrouwen. Er komt een extraparlementaire kabinetsvorm die niemand echt begrijpt, de samenstellers incluis, en dat zal gepaard gaan met een verwaterd regeerakkoord, of hoofdlijnenpakket, of losse stapel pamfletten waarop drie partijen hun eigen alinea’s naast het bierviltje van de PVV leggen.

De zondag van de schande in Amsterdam lijkt zo alweer een eeuwigheid geleden. Kati Piri, het PvdA-Kamerlid dat de verklaring deelde waarmee de opening van het Holocaustmuseum werd gepolitiseerd, stond enkele dagen later in de Tweede Kamer te fulmineren dat het kabinet nu zo snel mogelijk de subsidiebetalingen aan het zwaar gecorrumpeerde UNRWA moet hervatten. De VN-organisatie die als crowdfund voor Hamas de hulpgelden witwast en zelfs wat pogrom-plegers leverde op 7 oktober, moet haar werk voort kunnen zetten, vindt de PvdA.

Is het wegkijken van gevaarlijk antisemitisme niets anders dan een eindhalte van de culturele zelfhaat die door links gepropageerd wordt en zo ja, waarom moeten joden altijd de prijs voor andermans rancune betalen?

Deze column verscheen in Nieuwe Revu 12 - 2024