En dan nu het weer

Hitte is het plan

Het Nationale Hitteplan is deze week de norm voor Nederland. Het kwik steeg tot boven de dertig graden, de bejaarden vallen van het dak en de Radler is niet aan te slepen. Alarmfase 1 voor de gezondheid en de goede smaak is van kracht. Ergens in de Algarve grimlacht een man in een nauwelijks geïsoleerde Portugese woning zonder airconditioning.

Met de vereende krachten van twee ventilatoren placht ik verzet te voeren tegen een loomheid die als dikke stroop door het brein kruipt, teneinde dit telegram met het weerbericht naar u door te kunnen seinen. Want de hittegolf die Europa teistert, stuwt de temperaturen ook hier op sommige plekken tot ver boven de veertig graden.

Records, zegt het nieuws, want gewone zomerhitte verkoopt niet meer.

Hier ten huize worden die levensbedreigende waarden niet bereikt want de nabijheid van de Atlantische Oceaan geeft ons een machtig wapen tegen de zon, die krachten tot 11 aangeeft op een schaal van 12. De wind, echter, zucht meestentijds slechts onder de tien kilometer per uur en heeft weinig in te brengen tegen temperaturen van 35, 36 graden. Blaast ie alsnog iets harder, dan is het een droge föhn.

Iedere bries voelt nochtans als een kleine bevrijding van aan de rug gesmolten kleding. Geen katoen zo luchtig geweven of het legt af tegen de afwezigheid van wind.

Dankbaarheid, meer dan ooit, bestaat voor het verworven privilege om te allen tijde in een zwembroek te kunnen werken. Een ventilator op de vloer houdt de warme lucht in beweging en een kleine fan op het bureau blaast de handen droog boven het toetsenbord maar kan niet voorkomen dat de onderarmen bezweet over het bureau glijden.

De iPhone moet driemaal daags worden opgeladen en is als een warm wafelijzer in je handen, traag als een slecht opgeschoonde oude computer. Om het laden te kunnen hervatten moet het toestel soms zelfs in de koelkast, waarbij je zou willen dat je er even naast kon gaan liggen.

Deze hitte neemt fysieke vormen aan en doet het alledaagse in hallucinaties veranderen. Tandpasta smelt traag uit de tube zodra je de dop er af draait, en drapeert zich op de wastafel als verf voor een Dalí. De warme kraan hoeft niet open tijdens het douchen want het water stroomt ook op z’n koudst nog altijd lauw uit de buizen.