Een licht ontvlambaar boek

Korans verbranden, een ongemakkelijke vrijheid

Hoe onredelijk is een boekverbranding? Redelijker of onredelijker dan een verbod op een boekverbranding? Zou je liever het recht hebben om een boek te verbranden en dat vervolgens nooit doen, of zou je willen dat iemand die een boek verbrandt daarvoor gestraft kan worden?

Deze discussie stond centraal in een Kamerdebat vorige week en ongeveer iedereen in dat debat was van mening dat boeken verbranden een domme bezigheid is, waarmee niets wordt bereikt. Maar het is te makkelijk om vanuit die premisse een verbod in te stellen, en dat is gelukkig ook niet gebeurd. Geen meerderheid.

De aanleiding voor het debat was volgens de agenda van de Tweede Kamer: ‘Koranverbranding door Pegida’. U weet vast nog wel, in januari van dit jaar, Edwin Wagensveld met zijn koran, zijn vuurkorf en een aansteker. Maar was dat wel de werkelijke aanleiding? Nee.

Wagensveld wilde in Arnhem een koran verbranden en dat leidde tot een opstootje met wat geweld tegen de politie en vandalisme jegens terrasmeubilair. Niet door Pegida maar door aanhangers van de profeet. Wagensveld kon bijtijds ontzet worden, al verklaarde een islamitische ME’er dat hij moeite had met het beveiligen van iemand die zijn geloof krenkt. Hij wilde zijn werk niet doen. De rechtsstaat ondermijnen, door een ambtenaar in functie, is erger dan een kleinood in privaat bezit verbranden.

De reden dat Wagensveld zijn kleinood wilde verbranden, was het besluit van de gemeente Arnhem om hoofddoeken bij handhavers toe te staan. Voor de vorm mogen tulbanden en keppeltjes ook, maar iedereen weet: dit is een islamitische wens en dito lobby. Joden durven als burger al nauwelijks meer een keppeltje te dragen, laat staan dat ze ervoor pleiten om dat in uniform te mogen doen.

In reactie op de escalatie door moslims, pleitte burgemeester Ahmed Marcouch van Arnhem voor een verbod op koranverbrandingen. Want waarom zou je naar geweld grijpende moslims proberen op te voeden in een seculiere rechtsstaat met vrijheid van meningsuiting, als je ook een beetje voor hun religie kunt inschikken met z’n allen? Bovendien is Marcouch zelf ook moslim, dus hij beschermt er zijn persoonlijke overtuiging ook mee. Win-win, zoals Allah dat het liefste ziet.

Aldus kwam er een debat over het verbod op koranverbrandingen. Niet omdat Pegida er eentje wilde verbranden, maar omdat politieke en islamitische krachten in Nederland een uitzondering willen bedingen in het strafrecht. Ze willen gevrijwaard blijven van belediging, ook al is beledigd zijn een keuze. Ze vinden hun geloof dermate belangrijk dat beschimping en het bekritiseren daarvan liefst wettelijk aan banden gelegd moet worden. Tegelijkertijd willen ze het handhaven van de wet kunnen uitvoeren onder de voorwaarden van hun eigen religieuze klederdracht.

Ziet u waar het mis gaat met enerzijds een inperking van ieders vrijheid en anderzijds een extra gunst voor een specifieke groep? Moslims proberen aan beide kanten winst te boeken en leveren er niets voor terug. Ja, de impliciete toezegging dat niemand uit hun geloofsgroep amok zal maken, geweld zal gebruiken of anderszins met machtsvertoon de islamitische wil zal komen afdwingen. Nog niet.

Voor de vorm geldt natuurlijk ook hier dat een verbrandingsverbod alle heilige boeken zou betreffen, maar we snappen wederom allemaal: ze bedoelen de koran. Ze noemen de koran ook vaak letterlijk en prominent, zoals in onderstaande motie van DENK uit oktober 2023:

MOTIE VAN HET LID VAN BAARLE

Voorgesteld 19 oktober 2023

De Kamer,

gehoord de beraadslaging,

constaterende dat er in het afgelopen jaar steeds meer koranverbrandingen en -verscheuringen plaatsvinden bij demonstraties van extreemrechtse groeperingen;

constaterende dat andere Europese landen werken aan een wettelijk verbod of al een wettelijk verbod hebben;

overwegende dat 1 miljoen moslims in Nederland keer op keer beledigd worden door deze koranverbrandingen en -verscheuringen;

verzoekt de regering om koranverbrandingen en -verscheuringen wettelijk te verbieden en dit toe te passen op alle ongepaste aanvallen op voorwerpen van religieuze verering, conform Europese jurisprudentie,

en gaat over tot de orde van de dag.

Van Baarle

Deze motie kreeg destijds maar 27 handjes omhoog en is door de vorige Kamer verworpen. Voorstemmers: DENK, BIJ1, Partij voor de Dieren, GroenLinks en de PvdA. Vijanden van de vrijheid, die in zelfgekozen ballingschap gebukt gaan onder de verstikkende gewaden van inclusiviteit en diversiteit en zich daarom makkelijk laten paaien door de trollenlegers van de Profeet.

Ook in het nieuwe debat over een verbod op koranverbrandingen kwam er geen meerderheid, hoewel PvdA/GroenLinks opnieuw tot de voorstanders behoorden. Vriend Bas Paternotte zag het met lede ogen aan, want die ziet heel scherp in welke richting zo’n verbodswens zich kan bewegen.

Uiteindelijk werd de motie van DENK Kamerbreed verworpen: alleen de islamistenpartij stemde voor. Voor nu zijn we weer even ontsnapt aan een verdere aanspanning van de islamitische wurggreep op het publieke debat en de vrije samenleving. Maar het voorwerk is wel weer gedaan. Immers, iedereen vond het verbranden van boeken een minne daad, die geen goedkeuring kan wegdragen.

Dat is het ook. Net als barbecueën bij een moskee, een andere hobby van Edwin Wagensveld. Conversatie is niet zijn sterkste punt. Debat al helemaal niet. Bij een eerder protest weigerde hij in gesprek te gaan met een Turks-Nederlandse tiener. Hij liet zich zelfs in racistische bewoordingen uit, want Edwin Wagensveld is nou eenmaal niet bepaald de held die we nodig hebben. Dat heb ik al vaker betreurd.

Maar Wagensveld is wel vreedzaam. En dapper, dat moet toch ook erkend worden. Zijn acties, hoe lomp en onsympathiek ook, leggen regelmatig iets aan de dag. Ze leggen bloot wat er sist en sluimert achter de inhoud van de koran, en met welk venijn zich dat kan doen gelden. Dat doet hij met domweg slechts een barbecue of een boek, of die twee attributen gecombineerd.

Stephan van Baarle van DENK gebruikt ondertussen stellig maar beleefd verwoorde moties om de grieven van zijn geloofsgenoten te vertolken. Er is een kat-en-muisspel gaande waarin de politieke islam, geholpen door linkse partijen, aftast of de tijd al rijp is voor een nieuwe stap naar voren voor hun eigen geloof in iedereens seculiere samenleving. Laat je niet in de luren leggen door de keurige retoriek van hun moties, of de opportunistische timing van Ahmed Marcouch om voor een verbod op koranverbrandingen te pleiten, zo kort na de infiltratie van islamitische normen op het voorheen neutrale gebied van de wetshandhaving.

Edwin Wagensveld laat met zijn vuurkorf en zijn aansteker immers zien welke “of anders…” er dreigt wanneer de mohammedanen hun zin niet krijgen. Ditmaal toegeven aan hun wens omdat het middel van de boekverbranding niemand bevalt, zal een opmaat zijn naar de volgende wens. Een verbod op islamkritische cartoons, wellicht. Te handhaven door volwaardige politieagenten die in navolging van de boa’s ook islamitische klederdracht mogen dragen boven hun uniform. Want die lobby is er óók, en die lobby zal niet rusten.

Na het gescheiden zwemmen voor islamitische vrouwen, wordt immers zelfs al gevraagd, eveneens door DENK, om gescheiden zwemmen voor islamitische mannen.

Toegeven aan de opmars van de islam is capitulatie van de vrijheid voor allen. Uitzonderingen voor de één zijn beperkingen voor alle anderen. Ook al wil bijna niemand korans verbranden omdat het geen constructief statement is, iedereen zou het recht moeten behouden om het toch te mogen doen.

N.B. De stemmingsluitslag van de verworpen nieuwe koran-motie van DENK is naderhand toegevoegd (en zit dus niet in de gemailde versie van dit artikel)

Over koranverbrandingen nog onderstaande column uit Nieuwe Revu van deze week, ingeleid door de woorden uit het debat van SP’er Michiel van Nispen, van de laatste en enige linkse partij die het nog lijkt te begrijpen.