Een democraat mag hopen

Maar hoop is uitgestelde teleurstelling

Het is woensdag 22 november 2023, Nederland gaat naar de stembus voor Tweede Kamerverkiezingen die na een abominabele campagne met dito debatten en nog ergere verslaggeving daarover niet over de toekomst van het land zullen gaan, maar over strategische stemmen op poppetjes in door oppervlakkig opportunisme aangewakkerde peilingen.

Het is op moment van schrijven maandagavond 20 november en ik zit met Arthur van Amerongen in een Transavia-toestel richting Schiphol. Onderweg voor zaken en vervelende zaken. Onderweg voor de verkiezingen - vervelende verkiezingen, stróntvervelende verkiezingen.

Terwijl we ergens boven Spanje hingen, mocht Peter Kanne bij Khalid & Sophie live de laatste I&O Research-peiling live primeur-presenteren, als ware zijn natte vinger het definitieve argument waar mensen hun stemkeuze in kunnen verankeren. De stupiditeit doet bijna pijn en tegelijkertijd wist je op voorhand dat je niets méér dan dit hoefde verwachten van een programma waar live het bericht over een bombardement (dat nooit is gebeurd) door Israël (die het niet heeft uitgevoerd) op een ziekenhuis (dat niet werd geraakt) met 500 doden tot gevolg (die er niet waren) werd voorgelezen, en nimmer gerectificeerd. En dan schijnt die viezige Ilja Leonard Pfeijffer ook nog aan tafel gezeten te hebben.

Blij dat ik op een paar kilometer hoogte aan mijn stikstofuitstoot werkte, bijgestaan door een matige rode wijn en een plastic bakje taaie tapas. Arthur is wel enthousiast, die ratelt zeventien mogelijke uitkomsten af en hoopt bij allemaal dat Bolle Frenske aan het kortste eind trekt, zijn afscheid aankondigt en nooit meer weder zal keren. Maar met hetzelfde gemak duidt hij mijn vrees dat Timmermans ook nog best kan winnen evengoed als “humor man, lache!” Helaas voor Tuur: Ik ben niet in de stemming.

Volg Mark ook op Nieuwe Vrije Eeuw

Het doel van de opgeklopte “definitieve” peiling was helder: een paar dagen eerder had Maurice de Hond immers genattevingerd dat Geert Wilders wel eens op de eindzege kon afsteven en dat kon BNNVARA natuurlijk niet laten gebeuren. Timmermans - de slecht ingelezen en lui acterende hoofdrolspeler in een tragische klucht van een GroenLinks/PvdA-campagne - moest nog één keer te hulp geschoten worden op, door, bij en ook een beetje namens de NPO.

Een NPO die - samen met de Vlaamse kartelmedia - sinds de Zwarte Zaterdag van 7 oktober zelf alles hebben gedaan om Geert Wilders onbedoeld een opkontje te geven met hun vertekende, propagandistische, duidelijk vooringenomen en niet zelden leugenachtig sturende berichtgeving over de vergeldingsstrijd van Israël tegen Hamas in Gaza. Duizenden, soms tienduizenden demonstranten die genocidale leuzen lieten galmen door de straten van grote steden, in de hallen van treinstations, op campussen van de Uni Leiden, aan de UvA of bij de UU en zelfs tijdens “klimaatmarsen” (want de overlap van overtuigingen op links kent een overhang naar extreemlinks) bliezen - net zo onbedoeld - hun deuntje mee voor de PVV.

Dus toen was er ineens paniek, werd #StopRechts trending en moest nog één keer de macht van de kartelmedia worden aangewend om de kiezer te overtuigen zichzelf niet te brandmerken met het stigma “extreemrechts” of “ultrarechts”. Ook de vvd en zelfs NSC werden op die hoop meegeveegd, want ‘normaal rechts’ bestaat niet meer in de ogen van geïnstitutionaliseerd media-links, dat zo diep in de eigen navel zit dat ze van zichzelf echt geloven dat ze enorm ‘objectief’ en ‘midden’ zijn.

Is het dan zo erg dat de media, waarvan we het al lang weten bovendien, overwegend links zijn? Nee, maar het is wel erg dat ze alléén maar links zijn. Iedereen die twee keer rechts kijkt voordat ie oversteekt, is al extreemrechts in de ogen van de met vastgelijmde gasten gevulde NPO-tafels en in de hoofdredactionele kolommen van de kartelcouranten. Zelfs Pieter Omtzigt is wekenlang aangevallen op voornamelijk het feit dat ie niet meteen op iedere ja/nee-vraag een ja/nee-antwoord gaf, omdat de man zich expliciet probeert te positioneren als iemand die afwegingen maakt voordat hij antwoord geeft. Daar houdt het luie journaille niet van, dus werd zijn bedachtzaamheid proactief door henzelf geïnterpreteerd en geduid - soms door hem als “ongeschikt” te beschouwen, maar steeds vaker door vuige belangen en populistische (!) agenda’s te vermoeden achter zijn toch echt heel vrome voornemens om Nederland bestuurlijk te vernieuwen.

Je zou in al die breed geëtaleerde debiliteit bijna vergeten dat Dilan Yesilgoz, die zich als fris nieuw gezicht liet marketen door de VVD, lijsttrekker is van een partij die dertien jaar lang ieder groot dossier liet versloffen, verstoffen of escaleren in het belang van de Gave Baan van Mark.

Maar goed, de bodem van alle campagnes en de verslaggeving daarover is eindelijk bereikt en vandaag mag u dus een strategische stem uitbrengen op de diagonale tegenkracht van uw grootste vijand. Althans, als u zich zo heeft laten vangen. Wie wel zijn eigen keuzes heeft gemaakt: proficiat met uw werkende brein. Jammer dat je daar ook niks voor koopt, want iedere stem die vandaag wordt uitgebracht is medeplichtig aan het in stand houden van een failliete democratie. Misschien is er van een democratie zelfs al geen sprake meer, maar wordt het decor daarvan alleen nog overeind gehouden door de ingestudeerde maar steeds lamlendiger uitgevoerde opvoering van het verkiezingsspel.

U noemt mij somber, zwartgallig of wellicht zelfs cynisch? Bon. Dan geef ik dit mee als slotgedachte:

Stel dat NSC wint en Pieter de premier levert (of zelf wordt). Dan wil hij een systeemrot aanpakken die mede is veroorzaakt door ten eerste zijn voormalige en aanstaande coalitiegenoten en secundair door de (top-) ambtenaren die al jarenlang die rotte plekken afdekken, en die ten derde door “de journalistiek” meestal nooit zelf aan het licht zijn gebracht - een niet te onderschatten bewijs van hun onmacht en een feit waarvoor ze Pieter Omtzigt nooit zullen vergeven. Het zal Pieter nooit lukken alle dossierkasten van decennia aan lijken te ontdoen en uit te stoffen - zijn kiezers zullen de teleurstelling van de politieke werkelijkheid aan den lijve ervaren.

Stel dat in plaats daarvan Frans Timmermans de dun gesoldeerde fusie tussen PvdA en GroenLinks toch naar die ‘vanzelfsprekende’ zege leidt. Dan komt er een coalitie die het klimaat, wat dat ook moge zijn, bovenaan zet (terwijl het bij de kiezer op plek tien of zo kwam), waarvoor extreme bedragen worden vrijgemaakt die - gekoppeld aan restrictieve wetgeving en inperking van individuele vrijheden - tot helemaal niets zullen leiden, maar wel lekker zullen afleiden van al die vreselijk ingewikkelde sociale dossiers - van toeslagen en verslechterende (geestelijke) gezondheidszorg tot armoedegroei en ongebreidelde migratie - die onbehandeld zullen blijven, want links heeft z’n ziel verkocht aan de Kerk van Gaia en u weet hoe het gaat met kerken: die werken niet voor u, die verwachten dat u bij hén komt opdagen - en aflaat schrokt.

En als het dan toch Wilders’ PVV als grootste wordt vandaag, dan begint de democratische ellende pas écht snel zichtbaar te worden. Ten eerste wil bijna niemand met hem in een coalitie, en degenen die het wel willen zijn gek (FvD, BVNL) en sowieso te klein (SGP). Dus dat wordt een onmogelijk gedooggedrocht (kleine kans), of ‘gewoon’ een coalitie met Geert op z’n vaste plek: als grootste oppositiepartij. Wellicht kan ie nog net de voorzittershamer claimen voor Martin Bosma en hoewel zeer terecht, zou dat natuurlijk een schrale troost zijn.

(Full disclosure: Mijn stem is naar Bosma gegaan, want ik geloof niet dat hij het land kan of zal redden maar ik deel zijn afkeer van de NPO en de cultuursector volledig, en ben groot fan van zijn venijnig verfijnde ironie dus met hem gaan we in ieder geval lachend ten onder. Bovendien wil ik boven alles op dit moment dat Israël de Nederlandse verkiezingen wint en dan moet je simpelweg bij de PVV wezen.)

Maar of Geert nou zal gaan regeren (nee) of toch in de Kamer terecht komt, “onze” media zullen hun hemelhoge huilen zeker in het begin nog een standje opvoeren en wekenlang, maandenlang, misschien wel jarenlang zélf de teloorgang van de democratie en de deplorabele staat van het domme plebsvolk verkondigen. Hoe dan ook zal migratie - hét hangijzer voor de demografische en culturele toekomst van Nederland - helemaal nooit serieus worden behandeld, laat staan aangepakt en dat terwijl 7 oktober en de mainstream media-respons daarop een belangrijke factor zijn geweest in het zichtbaar maken van islamitisch antisemitisme, de nuttige idioten van de korankrokodil én de stille capitulatie van een vrije westerse democratie voor een luide, lawaaierige en (nu nog) low level gewelddadige onderstroom in de samenleving, waarvan alleen al de aanwezigheid voldoende is om Israëlische vlaggen en joodse symbolen fluks uit het zicht te doen verdwijnen, en evenementen op scherp te zetten.

Kortom en vergeef me mijn eigen stemming (no pun intended) in dezen, maar: de uitkomst zal de uitkomst zijn en daarna zal alles blijven zoals het altijd was, bewegend in de richting die het al lange tijd op gaat: verder weg van het licht.

Ik wens u wijsheid bij het invullen van het formulier dat in de stemkliko gaat, alvast mijn medeleven met de uitslag en bovenal sterkte met het accepteren van wat een onwrikbare status quo lijkt, die in werkelijkheid een hellend vlak is.

Mooi man, democratie.