Twee dingen noem je niet in het stuk: Autogynefilie als oorzaak van 'male to female-transitioners' en trauma als oorzaak van 'female to male-transitioners'. (Meisjes die onder meer na misbruik geen vrouw meer willen zijn).
Ik zou niet gender dysphoria gebruiken maar met een term komen voor het toevoegen van attributen van het andere geslacht. Hiertegen is grote sociale weerstand en ook binnen in de persoon zelf omdat dit het leven van deze persoon extreem zal veranderen zonder dat er feitelijk een goede reden voor is anders dan dat ze het cool en hip vinden als ze eerlijk erover zouden zijn vandaar dat dit zich manifesteert in ongemak met eigen sexe..waarop Tclinic ingrepen en zich uiteindelijk happy voelen volgt.
We zitten nu in een situatie waar de politiek gender vervaging wilt stimuleren, zodat bijvoorbeeld vrouwen mannenberoepen gaan uitoefenen, waar dit Tgender probleem gaat verergeren. Ook zie je meer dat er bij bijvoorbeeld films homo content deel uitmaakt van hetero content waarbij ze blijkbaar beidde markten tegelijk willen bedienen. Dus dit gaat allemaal de verkeerde kant op. Waar het vooral een push lijkt te betreffen van liberale ideologie onder het mom van alles moet kunnen.
Er is ook een tegenbeweging en wat daar opvalt is dat die gewoon redelijk zijn en ook data willen zien waar de Tbeweging die mensen aanvalt en dingen wil verbergen. Onlangs was er in de UK het Cass Review wat de vloer aanveegde met de aanpak van kinderen in zulke klinieken. Waar ze ook meer data moeten overhandigen (onder dwang overheid!) en volwassen Tgender klinieken willen onderzoeken. Het ziet er ook naar uit dat liberalen in de USA de verkiezingen gaan verliezen wat mede met dit soort halve gare ideeen over sexe te maken lijkt te hebben.
Hoewel sociale interactie zeker niet uit te sluiten is als factor in de groei van het aantal mensen dat zich trans noemt, worden allerlei andere oorzaken die door onderzoekers genoemd worden (er waren altijd al meer trans personen, en non-binaire personen, maar we hadden de vocabulaire, acceptatie en goede zorg niet - nu wel dus nu zijn ze meer zichtbaar) niet genoemd als mogelijke oorzaken van de groei.
Ook de vrij talrijke aanwijzingen en onderzoeken die aantonen dat levenskwaliteit na transitie verbetert, los van de vraag of (fysieke of mentale) comorbiditeit bestaat, worden niet genoemd. Evenals het stabiel lage aantal mensen dat terug komt van de gekozen transitie. Deze elementen meenemen zou het betoog fairer en meer gedegen maken.
Mede daarom vind ik dit betoog toch nogal vooringenomen, en vliegt het (zeker in de laatste alinea) volkomen uit de bocht met een ongerichte verdachtmaking. Het lijkt meer een persoonlijke afrekening met een (nogal selectief gekozen) online debat dan een analyse van een maatschappelijke ontwikkeling.
Grappig hoe een inhoudelijke reactie hier net zo goed aan het slot uit de bocht vliegt in een persoonlijke sneer op basis van een (onjuiste) aanname.
Enerzijds zie je een zichtbare toename van mensen die zich als “trans” uiten in vele online video’s, maar veel meer een psychologisch defect etaleren dan een oprecht gevoelde dysforie uitstralen. Anderzijds lees je steeds vaker de (vreselijke) verhalen van detransitioners. En in het middenstuk blijft mijn intense verbazing overeind dat het domweg mogelijk is dat mannen die zich vrouw *noemen*, relatief ongehinderd mogen participeren in sportevenementen bij de vrouwen. Tot slot baart het me enorme zorgen op welke manier in landen als Amerika en Canada maar ook in groeiende mate in Nederland aan jonge mensen en kinderen wordt verteld of aangemoedigd dat een keuze voor gender (en daaruit volgend: geslacht) iets heel normaals en daarmee bijna lichtzinnigs zou zijn. Wetgeving die het mogelijk maakt om hormonen of groeiremmers aan minderjarigen toe te dienen zonder ouderlijke toestemming, bijvoorbeeld, vind ik beklemmend.
Als je die optelsom verwart met een “persoonlijke afrekening”, ben je wat mij betreft zelf te ideologisch ingegraven in een onderwerp dat vele levens fysiek en voorgoed kan beïnvloeden vanaf een leeftijd en op een manier waarvan je geen enkele garantie hebt dat het goed uit zal pakken, gezond is en naar ieders tevredenheid zal voortleven. Ik ben van nature sceptischer en beschouw zowel de mens, de media als het internet al lang genoeg om verschillen te ontwaren tussen individuele rechten en daarop toegespitste zorg, en een modieus verschijnsel dat vanuit een zekere moraal en groepsdruk ontstaat en (grotendeels) van passerende aard zal zijn. Het enige persoonlijke aspect is dat ik grote vraagtekens heb bij de medische mogelijkheid om een geboortegeslacht op ingrijpende wijze te wijzigen in de schijn van het tegenovergestelde. Niet omdat er geen vrijheid zou mogen bestaan om het te dóen, integendeel. Maar wel vanwege de risico’s, en omdat de uitkomst nooit volledig is.
Je ideologische vooringenomenheid blijkt uit het feit dat je op basis van een voorbeeld van een zwemwedstrijdje op een amerikaans college doet alsof overal ineens oneerlijk sport wordt bedreven. Volledig meedoen in het verwijt dat 'woke' zovaak wordt gemaakt; namelijk een naargeestig amerikaans cultuuroorlogje importeren zonder merites.
Je vooringenomenheid blijkt uit dat je zelf zegt dat je meer verhalen van detransitioners hoort, terwijl nergens uit blijkt dat er ook meer detransiotioners zijn. Waarmee je in dezelfde valkuil trapt (ik zie het meer op social media dus het zal er wel meer zijn) als waar je tegen ageert.
Je vooringenomenheid blijkt uit dat je nergens aannemelijk maakt dat jonge mensen 'worden aangemoedigd' om trans te zijn. Dat je negeert wat ik zeg over de andere mogelijke oorzaken van een groeiende zichtbaarheid van trans personen. Uit het feit dat je een grafiekje gebruikt waarin je alle kleuren van de LHBTI-vlag maar even handig over een kam scheert om een punt te maken.
Je denkt dat er groepsdruk is, je neemt aan er allerlei psychologische comorbiditeit wordt geadresseerd door trans zorg, vind vanalles vanuit je luie stoel over Lara Billie Rense en allerlei anderen - mag allemaal, maar is niet meer dan wat conservatief gereutel vanaf de zijlijn. Waarom doe je zo je best om te zeggen dat je heus vrijzinnig en liberaal bent als je aanname is dat die mensen het allemaal niet zelf kunnen en jij het beter weet? Dat rijmt toch niet met elkaar? - Kijk, ik kan ook lui psychologiseren en hooghartige oordelen vellen. Maar dat wist je al.
En je vooringenomenheid blijkt natuurlijk met name uit de gloeiende godwin over wilsbewame volwassen mensen die fysieke of mentale zorg vragen. Luie Godwins als alternatief voor een argument of louter bedoeld om fatsoensrakkerijj te promoten was iets waar geenstijlers vroeger tegen ageerden. Oh how the turntables..
PS: welke wetgeving die hormoontoediening zonder toestemming mogelijk moet maken bedoel je? Ik ken geen voorstellen van die strekking in NL of elders.
Ja weet je, als jij in de eerste alinea al doet alsof competitievervalsing alleen in 1 zwembad voorkomt (in plaats van bij talloze sporten, deze week nog met een vent die een wielerwedstrijd won bij de vrouwen), en in de tweede ontkent dat het WEMELT van de detransitioning-voorbeelden (hier een gratis boekje voor je: https://post-trans.com/Detransition-Booklet), maar wel op basis van die bekrompen benaderingen *mij* een vooringenomenheid verwijt, dan lees ik niet eens meer verder. Je onoprechtheid en oneerlijkheid is vermoeiend, en saai bovendien.
Ik reageerde op de vergelijking omdat ik het "gevaarlijk" vind. Anorexia patiënten hebben vaak geen ziekte inzicht, willen helemaal niet behandeld worden en artsen zijn bij vrouwen vaak niet zo goed in het stellen van de juiste diagnose. Ze hebben al helemaal geen maatschappelijke agenda. Hoe het precies zat met die ana websites weet ik niet.
Goed stuk. Zit denk ik ook behoorlijk wat tijd in. Het zou jammer zijn als de publicatie dit soort opinies beperkt blijft tot een substack. Is er geen mogelijkheid om net als Dieuwertje doet bijv. Vrij Nederland of De Groene tot een publicatie te verleiden?
De vergelijking met eetstoornissen gaat mank. Zijn er nog steeds en er zijn wachtlijsten voor behandeling. Daarbij zijn behandelingen niet altijd succesvol en sterven kinderen en volwassenen. Toevallig deze week twee verhalen van volwassen vrouwen in de Gelderlander, allebei lijdend aan anorexia. Een woog nog 30 kg, kreeg euthanasie. Van de ander doodsoorzaak voor mij onbekend, want premium. Net als met genderdysforie kunnen er wel meerdere oorzaken zijn, maar anorexia geeft een duidelijk beeld, hoef je niet voor in iemands hoofd te kijken.
De fout die gemaakt wordt; als het niet nieuwswaardig meer is dan bestaat het niet (meer).
Ik zeg niet dat anorexia niet (meer) bestaat. Ik zeg ook niet dat genderdysforie niet bestaat. Beide aandoeningen zijn wel aantoonbaar toegenomen met gestegen media-aandacht.
Daar is toch ook helemaal niets vreemds aan? Ik denk dat media-aandacht zeker een rol speelt ja en zie niet in wat daar mis mee zou kunnen zijn. Het grootste deel van beide stijgingen is zeer waarschijnlijk gewoon toe te schrijven aan het feit dat men er hierdoor juist makkelijker mee naar buiten kan of durft te komen omdat het dus beter bespreekbaar is geworden door die aandacht (lees: minder afwijzing). Het aantal mensen met dergelijke problemen/ gevoelens is (waarschijnlijk) niet toegenomen, alleen het aantal mensen dat hier mee naar buiten durft te komen. Je noemt genderdysforie nu ook een aandoening...
Dat is het in zekere zin toch ook? Als in: het hindert de 'drager' ervan om zich te kunnen uiten op een manier die past bij hoe hij/zij zich voelt. Lichaam en geest zijn niet congruent, dat lijkt me op redelijke wijze een aandoening te noemen. Eentje die besproken en in bepaalde gevallen (medisch) verholpen kan worden. Daar is - zoals hopelijk duidelijk omschreven - niets mis mee. Ik denk alleen wel dat niet iedereen die *denkt* dat ie genderdysforisch is, dat ook werkelijk is. Dat aspect - de sociale besmetting, door (sociale) media bevorderd - baart me zorgen. Want het kan leiden (en leidt nu al) tot het verbouwen van (jonge) mensen die daar achteraf grote spijt van kunnen krijgen. De manier waarop sommigen het tot een ideologisch narratief verheffen en anderen er een verdienmodel in zien, verloopt niet altijd op een manier die het belang van de (vermeend) genderdysforische persoon voorop zet. Mijn eigen beschouwing is dan ook niet dat er 1. geen dysforie bestaat (want die bestaat wel); 2. er niet naar ge- of behandeld zou mogen worden (dat moet wel kunnen) maar 3. dat grote terughoudendheid beter op zijn plaats is dan (sociaal gestuwde) ingrepen. Want eenmaal omgebouwd, is er nagenoeg geen weg meer terug en bovendien zijn de medische risico's niet gering.
Als er voldoende ruimte is om te zijn wie/wat je voelt dat je bent, denk ik helemaal niet dat je termen als 'verhelpen' en 'aandoening' hoeft te gebruiken. We moeten mensen gewoon laten zijn wat ze zijn. Het is geen ziekte. Homoseksualiteit is toch ook geen aandoening die verholpen moet worden?
Ik snap je zorgen wel en denk ook dat er zeker mensen zullen zijn die het in wezen misschien niet zijn, maar zich aangetrokken voelen door de aandacht ervoor/ hype, maar de ruimte/mogelijkheid voor mensen die dit wel al vaak vanaf heel jong voelen vele malen belangrijker is, en die ruimte er nu net pas een beetje komt. Dat verklaart ook het grootste gedeelte van de toename lijkt me, mensen voelen nu pas (enigszins) de vrijheid/ ruimte hiervoor. Ik weet niet of je dat ook 'uit de kast komen' kunt/ moet noemen, maar het lijkt me geen pretje gezien het negativisme wat er tot voor kort omheen hing en de vijandigheid waarmee zij heel veel te maken (gaan) krijgen.
Een verdienmodel lijkt me idd erg zorgelijk, maar hee, da's ons kapitalistische geloof he... Als er maar voldoende ruimte is om te zijn wie je je voelt is het op termijn ook helemaal niet meer nodig om er zulke verhitte discussies over te voeren. Met name in veel Zuidoost-Aziatische culturen zijn non-binaire genders al heel lang totaal niet omstreden. Al zal dit daar natuurlijk niet meteen met geslachtsveranderende operaties gepaard zijn gegaan. Dat lijkt me inderdaad achteraf voor sommige mensen die toch weer terug willen heel lastig ja. Je hebt deels ook zeker wel een punt op dit vlak, maar een foutvrije samenleving is ook ondenkbaar. Een minimum leeftijd voor vooral operaties lijkt me niet gek op zich. Hoewel er ook echt kinderen zijn die helemaal los van de zogenaamde 'hype' echt al vanaf hun 3e zich in het 'verkeerde' geslacht voelen en daar ook geen enkel probleem mee hebben. Dus dat er dan van dysforie eigenlijk ook totaal geen sprake is, ze zich prima voelen in een andere sekse dan hun biologische kenmerken, ook zonder operatie...
Ja, je hebt gelijk. ‘Aandoening’ en ‘verhelpen’ had in betere woorden gevat kunnen worden. Zoals ‘ervaring’ en ‘behandeling’. Ik moet een beetje waken dat ik niet te veel anti-retorisch reageer op sommige fundamentalistische standpunten rond dit onderwerp. Al lijkt waakzaamheid dat er niet te snel onomkeerbaar wordt ingegrepen wel op z’n plek. En verder is idd alles gewoon te koop in de laat-kapitalistische wereld - zelfs gevoel, sentiment en sekse.
Jaren geleden in Nederland: Fannyh Blankers-Koen (hard loopser 4 olympische medailles) werd overtroefd door Foekje Dillema.De laatste wilde geen geslachtsonderzoek laten doen. Maar na haar dood bleek. dat ze een onbalans had in geslachtshormonen: ze had zowel mannelijke als vrouwelijke geslachts kenmerken.
"social besmetting," noted. You guys got a great language.
Twee dingen noem je niet in het stuk: Autogynefilie als oorzaak van 'male to female-transitioners' en trauma als oorzaak van 'female to male-transitioners'. (Meisjes die onder meer na misbruik geen vrouw meer willen zijn).
Ik zou niet gender dysphoria gebruiken maar met een term komen voor het toevoegen van attributen van het andere geslacht. Hiertegen is grote sociale weerstand en ook binnen in de persoon zelf omdat dit het leven van deze persoon extreem zal veranderen zonder dat er feitelijk een goede reden voor is anders dan dat ze het cool en hip vinden als ze eerlijk erover zouden zijn vandaar dat dit zich manifesteert in ongemak met eigen sexe..waarop Tclinic ingrepen en zich uiteindelijk happy voelen volgt.
We zitten nu in een situatie waar de politiek gender vervaging wilt stimuleren, zodat bijvoorbeeld vrouwen mannenberoepen gaan uitoefenen, waar dit Tgender probleem gaat verergeren. Ook zie je meer dat er bij bijvoorbeeld films homo content deel uitmaakt van hetero content waarbij ze blijkbaar beidde markten tegelijk willen bedienen. Dus dit gaat allemaal de verkeerde kant op. Waar het vooral een push lijkt te betreffen van liberale ideologie onder het mom van alles moet kunnen.
Er is ook een tegenbeweging en wat daar opvalt is dat die gewoon redelijk zijn en ook data willen zien waar de Tbeweging die mensen aanvalt en dingen wil verbergen. Onlangs was er in de UK het Cass Review wat de vloer aanveegde met de aanpak van kinderen in zulke klinieken. Waar ze ook meer data moeten overhandigen (onder dwang overheid!) en volwassen Tgender klinieken willen onderzoeken. Het ziet er ook naar uit dat liberalen in de USA de verkiezingen gaan verliezen wat mede met dit soort halve gare ideeen over sexe te maken lijkt te hebben.
Uitstekend artikel, ik lees het net pas! :)
Hoewel sociale interactie zeker niet uit te sluiten is als factor in de groei van het aantal mensen dat zich trans noemt, worden allerlei andere oorzaken die door onderzoekers genoemd worden (er waren altijd al meer trans personen, en non-binaire personen, maar we hadden de vocabulaire, acceptatie en goede zorg niet - nu wel dus nu zijn ze meer zichtbaar) niet genoemd als mogelijke oorzaken van de groei.
Ook de vrij talrijke aanwijzingen en onderzoeken die aantonen dat levenskwaliteit na transitie verbetert, los van de vraag of (fysieke of mentale) comorbiditeit bestaat, worden niet genoemd. Evenals het stabiel lage aantal mensen dat terug komt van de gekozen transitie. Deze elementen meenemen zou het betoog fairer en meer gedegen maken.
Mede daarom vind ik dit betoog toch nogal vooringenomen, en vliegt het (zeker in de laatste alinea) volkomen uit de bocht met een ongerichte verdachtmaking. Het lijkt meer een persoonlijke afrekening met een (nogal selectief gekozen) online debat dan een analyse van een maatschappelijke ontwikkeling.
Grappig hoe een inhoudelijke reactie hier net zo goed aan het slot uit de bocht vliegt in een persoonlijke sneer op basis van een (onjuiste) aanname.
Enerzijds zie je een zichtbare toename van mensen die zich als “trans” uiten in vele online video’s, maar veel meer een psychologisch defect etaleren dan een oprecht gevoelde dysforie uitstralen. Anderzijds lees je steeds vaker de (vreselijke) verhalen van detransitioners. En in het middenstuk blijft mijn intense verbazing overeind dat het domweg mogelijk is dat mannen die zich vrouw *noemen*, relatief ongehinderd mogen participeren in sportevenementen bij de vrouwen. Tot slot baart het me enorme zorgen op welke manier in landen als Amerika en Canada maar ook in groeiende mate in Nederland aan jonge mensen en kinderen wordt verteld of aangemoedigd dat een keuze voor gender (en daaruit volgend: geslacht) iets heel normaals en daarmee bijna lichtzinnigs zou zijn. Wetgeving die het mogelijk maakt om hormonen of groeiremmers aan minderjarigen toe te dienen zonder ouderlijke toestemming, bijvoorbeeld, vind ik beklemmend.
Als je die optelsom verwart met een “persoonlijke afrekening”, ben je wat mij betreft zelf te ideologisch ingegraven in een onderwerp dat vele levens fysiek en voorgoed kan beïnvloeden vanaf een leeftijd en op een manier waarvan je geen enkele garantie hebt dat het goed uit zal pakken, gezond is en naar ieders tevredenheid zal voortleven. Ik ben van nature sceptischer en beschouw zowel de mens, de media als het internet al lang genoeg om verschillen te ontwaren tussen individuele rechten en daarop toegespitste zorg, en een modieus verschijnsel dat vanuit een zekere moraal en groepsdruk ontstaat en (grotendeels) van passerende aard zal zijn. Het enige persoonlijke aspect is dat ik grote vraagtekens heb bij de medische mogelijkheid om een geboortegeslacht op ingrijpende wijze te wijzigen in de schijn van het tegenovergestelde. Niet omdat er geen vrijheid zou mogen bestaan om het te dóen, integendeel. Maar wel vanwege de risico’s, en omdat de uitkomst nooit volledig is.
Je ideologische vooringenomenheid blijkt uit het feit dat je op basis van een voorbeeld van een zwemwedstrijdje op een amerikaans college doet alsof overal ineens oneerlijk sport wordt bedreven. Volledig meedoen in het verwijt dat 'woke' zovaak wordt gemaakt; namelijk een naargeestig amerikaans cultuuroorlogje importeren zonder merites.
Je vooringenomenheid blijkt uit dat je zelf zegt dat je meer verhalen van detransitioners hoort, terwijl nergens uit blijkt dat er ook meer detransiotioners zijn. Waarmee je in dezelfde valkuil trapt (ik zie het meer op social media dus het zal er wel meer zijn) als waar je tegen ageert.
Je vooringenomenheid blijkt uit dat je nergens aannemelijk maakt dat jonge mensen 'worden aangemoedigd' om trans te zijn. Dat je negeert wat ik zeg over de andere mogelijke oorzaken van een groeiende zichtbaarheid van trans personen. Uit het feit dat je een grafiekje gebruikt waarin je alle kleuren van de LHBTI-vlag maar even handig over een kam scheert om een punt te maken.
Je denkt dat er groepsdruk is, je neemt aan er allerlei psychologische comorbiditeit wordt geadresseerd door trans zorg, vind vanalles vanuit je luie stoel over Lara Billie Rense en allerlei anderen - mag allemaal, maar is niet meer dan wat conservatief gereutel vanaf de zijlijn. Waarom doe je zo je best om te zeggen dat je heus vrijzinnig en liberaal bent als je aanname is dat die mensen het allemaal niet zelf kunnen en jij het beter weet? Dat rijmt toch niet met elkaar? - Kijk, ik kan ook lui psychologiseren en hooghartige oordelen vellen. Maar dat wist je al.
En je vooringenomenheid blijkt natuurlijk met name uit de gloeiende godwin over wilsbewame volwassen mensen die fysieke of mentale zorg vragen. Luie Godwins als alternatief voor een argument of louter bedoeld om fatsoensrakkerijj te promoten was iets waar geenstijlers vroeger tegen ageerden. Oh how the turntables..
PS: welke wetgeving die hormoontoediening zonder toestemming mogelijk moet maken bedoel je? Ik ken geen voorstellen van die strekking in NL of elders.
Ja weet je, als jij in de eerste alinea al doet alsof competitievervalsing alleen in 1 zwembad voorkomt (in plaats van bij talloze sporten, deze week nog met een vent die een wielerwedstrijd won bij de vrouwen), en in de tweede ontkent dat het WEMELT van de detransitioning-voorbeelden (hier een gratis boekje voor je: https://post-trans.com/Detransition-Booklet), maar wel op basis van die bekrompen benaderingen *mij* een vooringenomenheid verwijt, dan lees ik niet eens meer verder. Je onoprechtheid en oneerlijkheid is vermoeiend, en saai bovendien.
Michel, je zou eigenlijk wat meer de Engelstalige gendercritici moeten volgen. Bijv. van Genspect.
Dan zou je weten dat de levenskwaliteit niet perse verbetert en dat het Dutch Protocol echt nog wat verbetering kan krijgen.
Ik reageerde op de vergelijking omdat ik het "gevaarlijk" vind. Anorexia patiënten hebben vaak geen ziekte inzicht, willen helemaal niet behandeld worden en artsen zijn bij vrouwen vaak niet zo goed in het stellen van de juiste diagnose. Ze hebben al helemaal geen maatschappelijke agenda. Hoe het precies zat met die ana websites weet ik niet.
Goed stuk. Zit denk ik ook behoorlijk wat tijd in. Het zou jammer zijn als de publicatie dit soort opinies beperkt blijft tot een substack. Is er geen mogelijkheid om net als Dieuwertje doet bijv. Vrij Nederland of De Groene tot een publicatie te verleiden?
De vergelijking met eetstoornissen gaat mank. Zijn er nog steeds en er zijn wachtlijsten voor behandeling. Daarbij zijn behandelingen niet altijd succesvol en sterven kinderen en volwassenen. Toevallig deze week twee verhalen van volwassen vrouwen in de Gelderlander, allebei lijdend aan anorexia. Een woog nog 30 kg, kreeg euthanasie. Van de ander doodsoorzaak voor mij onbekend, want premium. Net als met genderdysforie kunnen er wel meerdere oorzaken zijn, maar anorexia geeft een duidelijk beeld, hoef je niet voor in iemands hoofd te kijken.
De fout die gemaakt wordt; als het niet nieuwswaardig meer is dan bestaat het niet (meer).
Ik zeg niet dat anorexia niet (meer) bestaat. Ik zeg ook niet dat genderdysforie niet bestaat. Beide aandoeningen zijn wel aantoonbaar toegenomen met gestegen media-aandacht.
Daar is toch ook helemaal niets vreemds aan? Ik denk dat media-aandacht zeker een rol speelt ja en zie niet in wat daar mis mee zou kunnen zijn. Het grootste deel van beide stijgingen is zeer waarschijnlijk gewoon toe te schrijven aan het feit dat men er hierdoor juist makkelijker mee naar buiten kan of durft te komen omdat het dus beter bespreekbaar is geworden door die aandacht (lees: minder afwijzing). Het aantal mensen met dergelijke problemen/ gevoelens is (waarschijnlijk) niet toegenomen, alleen het aantal mensen dat hier mee naar buiten durft te komen. Je noemt genderdysforie nu ook een aandoening...
Dat is het in zekere zin toch ook? Als in: het hindert de 'drager' ervan om zich te kunnen uiten op een manier die past bij hoe hij/zij zich voelt. Lichaam en geest zijn niet congruent, dat lijkt me op redelijke wijze een aandoening te noemen. Eentje die besproken en in bepaalde gevallen (medisch) verholpen kan worden. Daar is - zoals hopelijk duidelijk omschreven - niets mis mee. Ik denk alleen wel dat niet iedereen die *denkt* dat ie genderdysforisch is, dat ook werkelijk is. Dat aspect - de sociale besmetting, door (sociale) media bevorderd - baart me zorgen. Want het kan leiden (en leidt nu al) tot het verbouwen van (jonge) mensen die daar achteraf grote spijt van kunnen krijgen. De manier waarop sommigen het tot een ideologisch narratief verheffen en anderen er een verdienmodel in zien, verloopt niet altijd op een manier die het belang van de (vermeend) genderdysforische persoon voorop zet. Mijn eigen beschouwing is dan ook niet dat er 1. geen dysforie bestaat (want die bestaat wel); 2. er niet naar ge- of behandeld zou mogen worden (dat moet wel kunnen) maar 3. dat grote terughoudendheid beter op zijn plaats is dan (sociaal gestuwde) ingrepen. Want eenmaal omgebouwd, is er nagenoeg geen weg meer terug en bovendien zijn de medische risico's niet gering.
Als er voldoende ruimte is om te zijn wie/wat je voelt dat je bent, denk ik helemaal niet dat je termen als 'verhelpen' en 'aandoening' hoeft te gebruiken. We moeten mensen gewoon laten zijn wat ze zijn. Het is geen ziekte. Homoseksualiteit is toch ook geen aandoening die verholpen moet worden?
Ik snap je zorgen wel en denk ook dat er zeker mensen zullen zijn die het in wezen misschien niet zijn, maar zich aangetrokken voelen door de aandacht ervoor/ hype, maar de ruimte/mogelijkheid voor mensen die dit wel al vaak vanaf heel jong voelen vele malen belangrijker is, en die ruimte er nu net pas een beetje komt. Dat verklaart ook het grootste gedeelte van de toename lijkt me, mensen voelen nu pas (enigszins) de vrijheid/ ruimte hiervoor. Ik weet niet of je dat ook 'uit de kast komen' kunt/ moet noemen, maar het lijkt me geen pretje gezien het negativisme wat er tot voor kort omheen hing en de vijandigheid waarmee zij heel veel te maken (gaan) krijgen.
Een verdienmodel lijkt me idd erg zorgelijk, maar hee, da's ons kapitalistische geloof he... Als er maar voldoende ruimte is om te zijn wie je je voelt is het op termijn ook helemaal niet meer nodig om er zulke verhitte discussies over te voeren. Met name in veel Zuidoost-Aziatische culturen zijn non-binaire genders al heel lang totaal niet omstreden. Al zal dit daar natuurlijk niet meteen met geslachtsveranderende operaties gepaard zijn gegaan. Dat lijkt me inderdaad achteraf voor sommige mensen die toch weer terug willen heel lastig ja. Je hebt deels ook zeker wel een punt op dit vlak, maar een foutvrije samenleving is ook ondenkbaar. Een minimum leeftijd voor vooral operaties lijkt me niet gek op zich. Hoewel er ook echt kinderen zijn die helemaal los van de zogenaamde 'hype' echt al vanaf hun 3e zich in het 'verkeerde' geslacht voelen en daar ook geen enkel probleem mee hebben. Dus dat er dan van dysforie eigenlijk ook totaal geen sprake is, ze zich prima voelen in een andere sekse dan hun biologische kenmerken, ook zonder operatie...
Ja, je hebt gelijk. ‘Aandoening’ en ‘verhelpen’ had in betere woorden gevat kunnen worden. Zoals ‘ervaring’ en ‘behandeling’. Ik moet een beetje waken dat ik niet te veel anti-retorisch reageer op sommige fundamentalistische standpunten rond dit onderwerp. Al lijkt waakzaamheid dat er niet te snel onomkeerbaar wordt ingegrepen wel op z’n plek. En verder is idd alles gewoon te koop in de laat-kapitalistische wereld - zelfs gevoel, sentiment en sekse.
Jaren geleden in Nederland: Fannyh Blankers-Koen (hard loopser 4 olympische medailles) werd overtroefd door Foekje Dillema.De laatste wilde geen geslachtsonderzoek laten doen. Maar na haar dood bleek. dat ze een onbalans had in geslachtshormonen: ze had zowel mannelijke als vrouwelijke geslachts kenmerken.