De Slag om Faber (en Klever, en Bosma)

En de omvolking die niet benoemd mag worden

Kort vooraf: dank, allemaal, voor de warme felicitaties, de gulle donaties en aan iedereen die zich naar aanleiding van mijn vorige schrijven aanmeldde als abonnee. U heeft mijn verjaardag met extra zon overgoten. Muito obrigado! En dan nu, ter zake:

Op zich zat helemaal niemand nog te wachten op de komst van het kabinet Rutte IV, dat hetzelfde was als het kabinet Rutte III, maar daarover betrachtte de kletsende kaste nog een soort distantie (lees: onverschilligheid). De manier echter waarop de Vrome Goegemeente van Goed Volk zich preventief tracht te verweren tegen de komst van Schoof I heeft nu al bespottelijke vormen aangenomen, nog voordat de bordesfoto is gemaakt.

De Tweede Kamer houdt momenteel hoorzittingen met de nieuwe bewindspersonen. In theorie om eventuele inhoudelijke bezwaren op voorhand af te vangen, in de praktijk vooral een vuurpeloton van ideologische verwijten. Over gedane uitspraken, ingenomen standpunten en de vermeende verwerpelijkheid daarvan. Het zijn zinloze kruisverhoortjes die de toch al zo zure sfeer in Den Haag verder verzieken. Tegelijkertijd is het ontzettend Nederlands om ze toch te houden. Immers, in dit land sturen we niet op controle van beleid maar op handhaving van De Toon.

Zo ging het vrijdag met Reinette Klever, de beoogd PVV-minister voor Ontwikkelingssamenwerking & Buitenlandse Handel en voormalig Ongehoord Nederland-coryfee, over het immer opspelende woord ‘omvolking’. Jan Paternotte had zich weer eens uit en te na verdiept in de nazikunde om op loodzware toon van Duits leer te kunnen trekken. Je kunt tenslotte geen nieuwe ministers de nieren proeven zonder met wat ferme Godwins de belerende geschiedenis van tachtig jaar terug er bij te betrekken. Clipje:

Let’s face it: omvolking is domweg een ongemakkelijk woord. Niet zozeer vanwege de vermeende nazistische context, die er nogal aan de haren bijgesleept wordt omdat de Duiters in werkelijkheid destijds zélf de omvolkers wilden zijn in door hen bezette gebieden. Maar wel door de helaas bij sommigen populair geworden overtuiging dat westerse overheden met opzet hun landen overspoelen met migranten uit, laten we zeggen, moeizame landen en matig ontwikkelde gebieden. Dat is echt te veel eer voor hun totale gebrek aan doortastendheid en daadkracht om de instroom van migranten te kaderen, te integreren en/of te keren.

Alors - je kunt heel vaak en heel hard blijven roepen dat omvolking een nazistische term of complotdenkende theorie zou zijn, het verandert niets aan wat heel veel mensen in heel veel wijken voor hun ogen hebben zien gebeuren in hun eigen leefomgeving: een vorm van, sja, omvolking. Steden als Amsterdam, Rotterdam en Den Haag zijn qua bevolking al in meerderheid niet-Nederlands. Het is bovendien geen etnische discussie, zoals Paternotte c.s. suggereren, maar een culturele: de meeste nieuwkomers hebben andere culturele gewoonten en gebruiken dan de autochtone bevolking. Het Centraal Bureau voor de Statistiek levert desgevraagd gewoon de feiten bij wat een gestage maar onmiskenbare demografische transitie is in Nederland:

‘Tot 2014 werd de bevolkingsgroei voornamelijk veroorzaakt door natuurlijke aanwas, daarna vooral door migratie’ (CBS)

‘De laatste jaren groeide de bevolking vooral door buitenlandse migratie. Ook in de toekomst is de verwachting dat het aantal immigranten groter zal zijn dan het aantal emigranten. […] Voor de komende jaren wordt verwacht dat de immigratie verder zal toenemen’ (CBS)

Sinds ± 2000 gaat het hard, en steeds harder

Migratie van deze orde betekent een opkomst en soms een overmacht van mensen met een andere cultuur, levensovertuiging en religieuze moraal. Vooral in recente jaren - sinds de epische fout van Wir Schaffen Das - is daarin een versnelling gekomen. Mensen maken zich er zorgen om, vooral als de islam in het spel is. Want die ideologie schikt niet in de gemeenschap in, die overwoekert de omgeving. Deze groep mensen heeft bovendien de hoogste geboortecijfers - hoger dan die van de autochtone bevolking

En helaas, Maarten Keulemans, ook als je ze ‘een opleiding en een baan [geeft] en binnen twee generaties eten ze stamppot en klagen ze over het weer’, blijven het moslims. En niet twee, maar al zo’n vier, vijf generaties lang.

Taboe? U gaat over uw eigen woorden

Dat zo’n culturele escalatie als gevolg van desastreuze migratiepolitiek op een agenda gaat lijken, kun je mensen nauwelijks kwalijk nemen. Ook staat - behalve op links - niemand daadwerkelijk met nazi-boekjes te zwaaien als ware het een handleiding, de term ‘omvolking’ is domweg een simpel, helder en adequaat woord om te beschrijven wat er voor je eigen ogen gebeurt in Nederland.

Het is derhalve vrij essentieel om niet door anderen te laten bepalen wat jouw woorden betekenen, en al helemaal niet om anderen intenties aan jouw uitingen te laten toekennen.

‘Iedereen met ogen en hersens kan de demografische transitie die momenteel plaatsvindt waarnemen. Er zal geen sinister plan van een bestuurlijke elite achter zitten, maar het demografische proces als zodanig is onmiskenbaar gaande en een taboe op het benoemen daarvan is absurd. Het feit dat het géén duister complot is van lizzard-people, maar het min of meer toevallige resultaat van een combinatie van slecht bestuur, domme en egoïstische politiek en naïeve, goedgelovige kiezers maakt dit proces overigens nog een stuk beangstigender, want onoplosbaarder.’
- @BrinkWvd op X

Dat is precies wat het is: een taboe. Als Klever - of wie dan ook - een andere term voor 'omvolking’ zou bedenken, zouden politici als Jan Paternotte of Frans Timmermans dát woord op ingewikkelde maar onoprechte wijze verdacht proberen te maken.

lol - via X

Het is immers veel makkelijker om een boodschapper af te schieten dan om te erkennen dat er een demografische scheefgroei ontstaan is waarover steeds meer mensen zich om uiteenlopende (vaak begrijpelijke, soms irrationele) redenen zorgen maken. Voor politici geldt immers: de erkenning van een probleem is de eerste stap naar acceptatie van de verantwoordelijkheid voor een oplossing. En die hebben ze niet.

Het is een verantwoordelijkheid die de PVV domweg wel lijkt te willen nemen - en nee, daar zijn we niet allemaal als vanzelf beter mee af. De kans van slagen is klein en niet alleen omdat bekrompen links al voor de start van Schoof I alles uit de kast trekt om het politieke wantrouwen en de polarisatie te verhevigen. Zie onderstaand stukje uit een Ipsos-peiling van zaterdag, waaruit blijkt dat zelfs de democratie an sich in twijfel getrokken wordt onder linkse kiezers. Dat zijn Trumpiaanse toestanden, linkse vrinden!

Bron: Ipsos

Een belangrijke aanjager van zulke opvattingen is Frans Timmermans, die sinds de verkiezingen geen enkel ander liedje zingt dan het beklagen van Wilders, de PVV en ‘extreemrechts’. Binnen de geforceerde fusie tussen PvdA en GroenHamas sluimert nogal wat onderdrukte ideologische onrust (zeker inzake Israël en antisemitisme) dus Frenske heeft er baat bij om een gezamenlijke vijand te blijven benoemen. Dat is de laslijn tussen de twee linkse partijen. Zo reageerde hij vrijdag op het kruisverhoor van Reinette Klever (alhier heel snedig gescreenshot met een verzuchting van een PvdA’er erboven, die het eentonige bashen een beetje beu lijkt te zijn) met het bekende riedeltje van harde woorden tussen dramatische witregels:

Bron: Marijke Beintema op X

Ook onaardige mensen mogen minister worden

Nou moet daarbij meteen gezegd dat met name VVD en ook een beetje NSC zich nogal snel tot crisisberaad laten opjuinen door de personele keuzes van de grootste coalitiegenoot, door te doen alsof ze voor het eerst vernemen van het bestaan van PVV’ers die harde woorden spreken over migratie, islam en de linkse kerk. En nee, zo’n gezellige mevrouw lijkt Marjolein Faber inderdaad niet (ze krijgt met een 4,1 het laagste cijfer van de nieuwe ploeg in het voornoemde, premature Ipsos-onderzoek). Maar als onaardige mensen geen bewindspersoon zouden kunnen zijn, beginnen de voorwaarden voor een ministerschap wel heel erg triviaal te worden.

Er lijkt bovenal een naarstige zoektocht gaande naar een nooduitgang, een laatste redmiddel, een desperaat offensief om een PVV-regering te verijdelen. Snel, graaf wat oude beelden op en schuif ze bij Omtzigt onder zijn neus met de tot vervelens toe herhaalde vraag waar hij de grens trekt, zoals Nieuwsuur deed. Trek iedere ambtenaar met morele bezwaren op een podium, laat elke belangengroep zeggen dat de plannen uit het hoofdlijnenakkoord te duur, juridisch onhaalbaar of moreel verwerpelijk zijn.

Het ademt een paniek, die heviger werd toen Gidi Markuszower succesvol getackeld werd (of liever: toen ze een geheimzinnig maar kennelijk niet te negeren AIVD-memo in de schoot geworpen kregen). Sheila Sitalsing nam nog maar eens een slok azijn en spuugde een column uit waarin ze fulmineerde hoe Wilders eigenlijk helemaal niet wil regeren, wat bewezen zou worden door zijn gebrekkige personeelsbestand. Alsof Wilders zelf niet als eerste in opperste verbazing, stupéfait bijna, zo met die twee handen voor zijn gezicht, reageerde op de verkiezingsuitslag van 22 november. “Vij-vun-dar-tig!” (Wat later nog opliep tot 37 - BN)

Bron: de Volkskrant

En ook: alsof hij daarna niet bij herhaling kenbaar heeft gemaakt dat hij juist wel premier had willen worden, of ooit nog eens zál gaan worden. Zeker, zijn partijstructuur werkt absoluut tegen hem - het mag nauwelijks de naam partij dragen. Waar Rutte niet bepaald geprezen wordt om een grote aandacht voor zijn eigen erfopvolging, heeft Wilders überhaupt geen organisatie. Je hebt de leider. Je hebt de politici. Er is een ‘klasje’, als dat nog bestaat. Maar dat is het wel zo’n beetje. Het heeft in de afgelopen jaren ongetwijfeld publicitair pijnlijke personele ongelukken voorkomen, maar belemmert ook de bestuurlijke weg voorwaarts.

Maar ja - ook dat kent de nuances van de twee kanten: het is niet bepaald een gevierde maatschappelijke positie hè, lid worden van aanmonsteren bij de PVV. Wie ver(der) wil komen in het democratisch-maatschappelijke speelveld, kan beter braaf bij D66 beginnen of een GroenLinkse jeugdzonde begaan. De PVV vist sowieso niet in de bovenlaag van bestuurlijk ambitieuzen. Maar nu zijn ze toch de grootste geworden, niet in de laatste plaats omdat bij steeds meer mensen het geduld met die bovenlaag aardig opgebruikt lijkt te zijn. En ja: omdat ze islam- en migratiemoe zijn, en wars van klimaatdrammers met hun dure hobby’s. Dát zou het onderwerp moeten zijn.

Dat mag dus allemaal niet. Een kwart van de kiezers besloot zich daar echter niets meer van aan te trekken en nu doet het au bij de Nette Mensen. Die uiteraard niet zichzelf bevragen, of hun eigen houding over de onderwerpen die de kiezer belangrijk acht nog eens kritisch tegen het licht houden - nee, ze gaan voor de beproefde doodgeslagen methode van de smeertactieken. Van ‘oprukkend fascisme’, het ‘nieuwe nazisme’ en het daarbij vergeleken nog milde ‘extreemrechtse coalitie’ tot de persoonlijke brandmerken: Marjolein Faber is een soort weduwe Rost van Tonningen. En Frans Timmermans is dus al zeven maanden een stramme kabouterdans aan het doen rond het doodgeslagen biertje ‘Wilders slecht, wij goed, kom terug naar ons’.

Natuurlijk deed zich deze week ook nog een nieuwe gelegenheid voor om Martin Bosma in een rel te forceren, omdat hij als Kamervoorzitter is uitgenodigd op een plek waar niet iedereen hem graag wil ontvangen: Keti Koti. Dat is natuurlijk gefundenes Fressen voor onder meer DENK, GroenLinks, Esther Ouwehand en de linkse pers, die graag de suggestie van een schisma willen voeden tussen de man en zijn positie. Bosma, gepokt en gemazeld, vertrekt evenals bij de Dodenherdenking en de Februaristaking geen spier.

Het is allemaal voorspel voor wat komen gaat. Jarenlang konden de leugens van Rutte op een gezellig ‘ach, wat doet hij dat toch knap hè’ rekenen als hij zich er weer eens uit geglibberd had, ging niemand uit zijn panty van de tergend domme klimaatquatsch die uit de mond van Rob Jetten komt, heeft Hugo de Jonge negen politieke levens waarvan hij er elf niet verdient, en had iedereen het gedaan behalve de heilige Sigrid Kaag. Jaren van matige oppositie, gezapige verslaggeving, gezellige talkshowtafels en veel koetjes, kalfjes en schijtlollige filmpjes van Jaïr Ferwerda. De Toeslagenaffaire moest jarenlang véchten om aandacht, evenals de gasgedupeerde Groningers. Geplaagde boeren mogen in de berichtgeving alleen maar boosdoeners zijn. En migratie stond nooit op de agenda, tenzij er asielzoekers op een stoel sliepen. Dan ging Op1 met de hele crew naar Ter Apel voor een soort Giro555-avond.

Maar vanaf nu wordt alles anders. Media, commentatoren en alle denkbare ‘experts’ zullen hun uiterste best doen om de macht te controleren. En dat is goed hè, de macht controleren. Maar laat vooraf wel opgemerkt zijn dat het in de afgelopen jaren nogal van ouwe-jongens-krentenbrood ging, toen De Goeien aan de macht waren.

Zet je ook maar schrap voor nog veel meer diepere studies van het nazisme door Jan Paternotte en getrouwen, die in ganzenpas over het maatschappelijke schaakbord marcheren - pertinent bereid om alles onder te schijten.

Hieronder een mild geïrriteerde verzuchting over de sneue heksenjacht op woordjes, zoals verwoord in m’n wekelijkse cursiefje voor Nieuwe Revu.

UPDATE - donderdag 27 juni - Martin Bosma werd na het verschijnen van onderstaande column alsnog gecanceld. Daarover een extra ingelaste column, te lezen op Revu.nl.

De Slag om Faber en de Slavenkrans van Bosma

Een verstikkende ziekte van deze tijd is dat dreinende minderheden in wisselende samenstellingen continu verlangen dat ánderen zich zouden moeten schamen voor particuliere opvattingen, wanneer die uitingen niet in het knellende corset van politieke correctheid passen.

Marjolein Faber van de PVV, bijvoorbeeld, gebruikte in het verleden regelmatig harde, rechtlijnige taal over de gevolgen van migratie en islamisering en zou, van niemand in het bijzonder maar uit naam van de dwingende fatsoensjihad die het publieke debat al decennialang in een donkere tunnel gegijzeld houdt, haar woorden moeten terugnemen als ze minister van Migratie wil kunnen worden. De vleesgeworden strak gesteven en hoog dichtgeknoopte blouse weigerde voor de dwingende camera’s van het verzamelde biechtgilde om ‘uitspraken uit het verleden te recenseren’ en steeg daarmee in mijn achting. 

Is Marjolein Faber een prettig mens? Ik denk het niet. Maar ze wordt als minister gezagvoerder over een splijtende crisis waarin al jaren door laffe moppen gedweild wordt met de kraan open. Als ze bij het eerste de beste morele appèl al door de knietjes zou gaan voor de dikke zuiglul van de deugkerk, zou ze zichzelf acuut ongeschikt hebben verklaard voor haar ministerspost. Oordelen over haar functioneren volgen nadat ze eenmaal begonnen is aan haar nieuwe baan.

Erger nog is de terugkerende jammerklacht over Kamervoorzitter Martin Bosma. Wanneer die uit hoofde van zijn (a-politieke!) democratische functie iets officieels moet bijwonen, stijgt met regelmaat uit wisselende minderheden gemor op. Een PVV’er bij de Dodenherdenking, Moeten We Dat Wel Willen? Een PVV’er bij de herdenking van de Februaristaking, Hoe Rijmt Dat Met Zijn Eigen Retoriek Van Uitsluiting En Islamofobie? Of de nieuwste kaart in dit kwartetspel voor obligate kwets: een PVV’er die tijdens Keti Koti een krans legt, Terwijl Hij Tegen Excuses Voor Het Slavernijverleden Was?

Ook aan Bosma is gevraagd om ‘te reflecteren en excuses te maken’ voor gedane uitspraken als Kamerlid. Als voorzitter verklaarde hij het zich niet te kunnen heugen wanneer iemand in zijn ambt ooit eerder om reflectie is gevraagd. Dat komt wellicht omdat zijn voorgangers zich keurig geprogrammeerd aan de etiquette van het correcte knipmes hielden en Bosma - als vrij burger in een open democratie - wel eens een afwijkende mening formuleerde.

Belangrijker nu is dat niet zijn mening van weleer, maar zijn functie van vandaag zijn agenda bepaalt. En niemand vraagt aan Bosma of hij zelf eigenlijk wel zin heeft om in één beeld gevangen te worden met polariserende figuren als Akwasi (geweldsoproeper), Gloria Wekker (racist) of Jerry Affriyie (cultuurvernieler), ondertekenaars van de oproep om hem te weren bij de herdenking. 

Maar Bosma is een professional. Die zwijgt, legt een krans en vertegenwoordigt de Tweede Kamer op neutrale wijze. En daarmee staat hij mijlenver boven het narcisme van de negatieve aandacht.

Deze column verscheen in Nieuwe Revu 26 - 2024