Ja, ik dacht - zoals veel tevelen - dat Pieter O. een nieuwe, oprechte bestuurscultuur zou ,,regelen'''.
Zijn intenties trek ik niet in twijfel, maar, after all: een instabiele jankerd, die nu - na meer dan 20 jaar! - het Haagse politieke circus (inclusief journaille) op de mestvaalt gooit. Sorry: hier past, respect daargelaten, heel lang rust in een luxe sanatorium in de (donkere) bossen rond Enschede..
Heeft u weleens een burnout gehad? Ik niet. Maar ik ken genoeg mensen die het wel hebben (gehad) Je bent daar blijkbaar jaren mee bezig. Pieter had beter niet kunnen beginnen met een eigen partij. Vanuit idealisme wel gedaan en ik heb veel respect voor hem. Ik zie geen ander persoon meer in de kamer die zo te werk gaat zoals hij deed. Instabiele jankerd vind ik niet echt aardig in de context van een burnout en dan ook nog onder een vergrootglas liggen. Hoop dat hij op de zonnige weiden weer zichzelf wordt. Hij heeft gekozen voor zijn gezin en hoe mooi is dat als je dat hebt. Politiek gezien was het natuurlijk een drama en is NSC niet echt geslaagd. Maar Bart schrijft nu vooral over Pieter, de mens. Mooi stuk en complimenten Bart.
Ik wijt het mislukken van een nieuwe, rechtvaardige en oprechte bestuurscultuur niet persé aan dhr. Omtzigt. Wel aan het linkse smaldeel binnen de partij (die al tijdens de verkenningen probeerden een samenwerking met m.n. de PVV te dwarsbomen), en sommige partijen samen met de MSM die werkelijk niets nalieten (en nalaten) om hem pootje te lichten. Al vele jaren. De man was daar simpelweg niet tegen opgewassen. Dan ben je voor mij geen 'instabiele jankerd', maar gewoon wéér iemand die door de powers that be met overweldigend succes helemaal kapot en tot mentaal wrak is gemaakt.
Wat mij - het Nederlands Dagblad had er vandaag een voortreffelijk commentaar over - niet bevalt in de houding van Pieter Omtzigt (ja: ik heb op hem gestemd, dat deed ik al toen ,,zijn'' CDA hem van de kandidatenlijst flikkerde en hij met voorkeurstemmen toch in de Kamer kwam) is - ook weer bij zijn afscheid - de nogal opzichtige distantie van
zijn Kamerwerk (en Kamerwerk in het algemeen) en de journalistiek. Pieter heeft indertijd de bar-strenge wetgeving tegen ,,Bulgarenfraude'' mede opgetuigd, waardoor het drama van de toeslagenaffaire is ontstaan. Bij de reparatie daarvan hebben hij en Renske Leijten een voortreffelijke
rol gespeeld, daarvoor zal hij altijd worden herinnerd. Maar in 22 jaar Kamerlidmaatschap was Omtzigt - ik verwijt hem dat niet - net als zijn collega's
,,besmet'' met alle Haagse onhebbelijkheden, die hij nu veroordeelt. Iets meer
zelfreflectie had zijn afscheid net iets grootser gemaakt. Over het stuk van Bart ga ik me zeker niet beklagen - dat deugt - en verder wens ik Pietr Omtzigt uiteraard een
voorspoedig herstel en een passende functie in de toekomst toe. Waarmee ik tevens aangeef een burnout op geen enkele manier te willen onderschatten.
Dat aan dhr. Omtzigt ook wel mitsen en maren kleefden, aan wie niet, was ook mij al lang duidelijk. Daarom schreef ik 'niet persé'. Ik heb niet op hem gestemd, daar ik vreesde dat het hals over kop samenstellen van de partij tot interne scheuring zou leiden. Niet dat er geen capabele mensen waren gerekruteerd, maar tegelijkertijd daarmee ook een behoorlijke dosis judas-cda. En een leider die dat kan tackelen zag ik niet in hem.
Integer en mooi stuk. Ik kan niet ontkennen dat ik mij het laatste jaar kapot heb zitten ergeren aan Pieter en de debielen van het NSC. De andere partijen pleit ik niet vrij, maar het NSC is de bijl aan de wortels van dit kabinet.
Gehoopt dat zijn nieuwe partij de nodige verandering zou brengen, helaas al gauw erachtergekomen dat dat niet het geval was. Voor Pieter heb ik nog steeds veel respect en hoop dat hij inderdaad gaat freewheelen voorlopig.
Wat een mooie en eerlijke 'afscheids'brief, Bart. En je hebt helemaal gelijk: Pieter was voor zich zelf niet altijd een gemakkelijke man. Maar hij had zijn hart op de juiste plek en heeft alles, en meer gegeven aan het aan de kaak stellen én oplossen van zaken (meestal onrecht) waar hij echt in geloofde. Dank je wel voor dit document.
Mij was al heel lang duidelijk dat Omtzigt een zeer goede volksvertegenwoordiger was maar absoluut geen leider en ook geen goede politicus. En aan goede volksvertegenwoordigers heeft de huidige politieke kaste geen behoefte.
Vaarwel Pieter! En Bart, ik kon je afscheidsbrief alinea voor alinea volgen langs de lijn van artikelen die ik van jouw hand heb zien langskomen op de online kanalen. Juist getypeerd, treffend en (helaas op sommige punten) waar.
En op dit moment kan ik geen gelijke van de Eik uit Enschede identificeren in de politiek van Den Haag. Ik hoop echter dat jij als journalist wel door blijft gaan met de manier waarop je de persrelatie met -in dit geval Pieter- hebt vormgegeven. Er komen vast momenten dat er onderwerpen zijn die meer aandacht nodig hebben dan ze elders krijgen.
Mooie tekst, het zal Omtzigt vast een beetje steun geven. Ik weet overigens niet of de politieke cultuur iets te verwijten valt. Als je zoveel passie voor je werk hebt als Omtzigt, moet je wel bijna vastlopen in Den Haag. Hij beschrijft het probleem treffend door op te merken dat de politici een te ingewikkeld systeem hebben opgebouwd dat ze zelf niet meer kunnen doorgronden. Daarop loopt iedereen met goede wil stuk en iemand met betrokkenheid al helemaal.
Goed beschreven, Bart. Wat ontzettend jammer voor hem en voor ons, inwoners van Nederland, dat het Pieter Omtzigt niet gelukt is om met zijn partij ons land een stukje beter te maken. Hij was een echte volksvertegenwoordiger in de ware zin van het woord.
Wat een prachtige waardige afscheidsbrief van een bijzonder mens/ kreeg bijna een brok in de keel( niet zo van de waterlanders) Herinnering die bij mij opdringt is met hoeveel vuur en visie hij in boek en lezingen blijk gaf dit treurige land weer een stevig fundament te willen geven. Misschien waren die bij verschijnen al verouderd maar de drive had ie. Mooi mens
Dank aan Pieter Omtzigt. Een van de weinige, zoniet de enige, politicus met wie je het prima niet eens kan zijn, maar die in ieder geval overwegend de beste bedoelingen heeft.
Ja, ik dacht - zoals veel tevelen - dat Pieter O. een nieuwe, oprechte bestuurscultuur zou ,,regelen'''.
Zijn intenties trek ik niet in twijfel, maar, after all: een instabiele jankerd, die nu - na meer dan 20 jaar! - het Haagse politieke circus (inclusief journaille) op de mestvaalt gooit. Sorry: hier past, respect daargelaten, heel lang rust in een luxe sanatorium in de (donkere) bossen rond Enschede..
Heeft u weleens een burnout gehad? Ik niet. Maar ik ken genoeg mensen die het wel hebben (gehad) Je bent daar blijkbaar jaren mee bezig. Pieter had beter niet kunnen beginnen met een eigen partij. Vanuit idealisme wel gedaan en ik heb veel respect voor hem. Ik zie geen ander persoon meer in de kamer die zo te werk gaat zoals hij deed. Instabiele jankerd vind ik niet echt aardig in de context van een burnout en dan ook nog onder een vergrootglas liggen. Hoop dat hij op de zonnige weiden weer zichzelf wordt. Hij heeft gekozen voor zijn gezin en hoe mooi is dat als je dat hebt. Politiek gezien was het natuurlijk een drama en is NSC niet echt geslaagd. Maar Bart schrijft nu vooral over Pieter, de mens. Mooi stuk en complimenten Bart.
Ik wijt het mislukken van een nieuwe, rechtvaardige en oprechte bestuurscultuur niet persé aan dhr. Omtzigt. Wel aan het linkse smaldeel binnen de partij (die al tijdens de verkenningen probeerden een samenwerking met m.n. de PVV te dwarsbomen), en sommige partijen samen met de MSM die werkelijk niets nalieten (en nalaten) om hem pootje te lichten. Al vele jaren. De man was daar simpelweg niet tegen opgewassen. Dan ben je voor mij geen 'instabiele jankerd', maar gewoon wéér iemand die door de powers that be met overweldigend succes helemaal kapot en tot mentaal wrak is gemaakt.
Wat mij - het Nederlands Dagblad had er vandaag een voortreffelijk commentaar over - niet bevalt in de houding van Pieter Omtzigt (ja: ik heb op hem gestemd, dat deed ik al toen ,,zijn'' CDA hem van de kandidatenlijst flikkerde en hij met voorkeurstemmen toch in de Kamer kwam) is - ook weer bij zijn afscheid - de nogal opzichtige distantie van
zijn Kamerwerk (en Kamerwerk in het algemeen) en de journalistiek. Pieter heeft indertijd de bar-strenge wetgeving tegen ,,Bulgarenfraude'' mede opgetuigd, waardoor het drama van de toeslagenaffaire is ontstaan. Bij de reparatie daarvan hebben hij en Renske Leijten een voortreffelijke
rol gespeeld, daarvoor zal hij altijd worden herinnerd. Maar in 22 jaar Kamerlidmaatschap was Omtzigt - ik verwijt hem dat niet - net als zijn collega's
,,besmet'' met alle Haagse onhebbelijkheden, die hij nu veroordeelt. Iets meer
zelfreflectie had zijn afscheid net iets grootser gemaakt. Over het stuk van Bart ga ik me zeker niet beklagen - dat deugt - en verder wens ik Pietr Omtzigt uiteraard een
voorspoedig herstel en een passende functie in de toekomst toe. Waarmee ik tevens aangeef een burnout op geen enkele manier te willen onderschatten.
Dat aan dhr. Omtzigt ook wel mitsen en maren kleefden, aan wie niet, was ook mij al lang duidelijk. Daarom schreef ik 'niet persé'. Ik heb niet op hem gestemd, daar ik vreesde dat het hals over kop samenstellen van de partij tot interne scheuring zou leiden. Niet dat er geen capabele mensen waren gerekruteerd, maar tegelijkertijd daarmee ook een behoorlijke dosis judas-cda. En een leider die dat kan tackelen zag ik niet in hem.
Een politiek In Memoriam, of is dat onaardig? Mooi stuk over een mooie Tukker.
Integer en mooi stuk. Ik kan niet ontkennen dat ik mij het laatste jaar kapot heb zitten ergeren aan Pieter en de debielen van het NSC. De andere partijen pleit ik niet vrij, maar het NSC is de bijl aan de wortels van dit kabinet.
Gehoopt dat zijn nieuwe partij de nodige verandering zou brengen, helaas al gauw erachtergekomen dat dat niet het geval was. Voor Pieter heb ik nog steeds veel respect en hoop dat hij inderdaad gaat freewheelen voorlopig.
Wat een mooie en eerlijke 'afscheids'brief, Bart. En je hebt helemaal gelijk: Pieter was voor zich zelf niet altijd een gemakkelijke man. Maar hij had zijn hart op de juiste plek en heeft alles, en meer gegeven aan het aan de kaak stellen én oplossen van zaken (meestal onrecht) waar hij echt in geloofde. Dank je wel voor dit document.
Mij was al heel lang duidelijk dat Omtzigt een zeer goede volksvertegenwoordiger was maar absoluut geen leider en ook geen goede politicus. En aan goede volksvertegenwoordigers heeft de huidige politieke kaste geen behoefte.
Gewoon prachtig Bart, dank....
Vaarwel Pieter! En Bart, ik kon je afscheidsbrief alinea voor alinea volgen langs de lijn van artikelen die ik van jouw hand heb zien langskomen op de online kanalen. Juist getypeerd, treffend en (helaas op sommige punten) waar.
En op dit moment kan ik geen gelijke van de Eik uit Enschede identificeren in de politiek van Den Haag. Ik hoop echter dat jij als journalist wel door blijft gaan met de manier waarop je de persrelatie met -in dit geval Pieter- hebt vormgegeven. Er komen vast momenten dat er onderwerpen zijn die meer aandacht nodig hebben dan ze elders krijgen.
Mooie tekst, het zal Omtzigt vast een beetje steun geven. Ik weet overigens niet of de politieke cultuur iets te verwijten valt. Als je zoveel passie voor je werk hebt als Omtzigt, moet je wel bijna vastlopen in Den Haag. Hij beschrijft het probleem treffend door op te merken dat de politici een te ingewikkeld systeem hebben opgebouwd dat ze zelf niet meer kunnen doorgronden. Daarop loopt iedereen met goede wil stuk en iemand met betrokkenheid al helemaal.
"Nederland is een land dat in stilstand op een helling staat, en de kabels van de handrem houden het niet lang meer." Briljant.
Goed beschreven, Bart. Wat ontzettend jammer voor hem en voor ons, inwoners van Nederland, dat het Pieter Omtzigt niet gelukt is om met zijn partij ons land een stukje beter te maken. Hij was een echte volksvertegenwoordiger in de ware zin van het woord.
Wat een prachtige waardige afscheidsbrief van een bijzonder mens/ kreeg bijna een brok in de keel( niet zo van de waterlanders) Herinnering die bij mij opdringt is met hoeveel vuur en visie hij in boek en lezingen blijk gaf dit treurige land weer een stevig fundament te willen geven. Misschien waren die bij verschijnen al verouderd maar de drive had ie. Mooi mens
Dank aan Pieter Omtzigt. Een van de weinige, zoniet de enige, politicus met wie je het prima niet eens kan zijn, maar die in ieder geval overwegend de beste bedoelingen heeft.