Beste wensen & schaarse schelmen - Nijmans Nieuwsbriefje - Members Ony #1
De allerbeste wensen voor 2022 in dit kattenbelletje voor abonnees
Op een beter 2022!
Een kort extra nieuwsbriefje, voor u als een van de leden van een tamelijk exclusief clubje: betalende leden van dit projectje. In de eerste plaats wil ik u en de uwen het allerbeste wensen voor 2022. Dat het maar geen 2021, of 2020 mag worden, want dat oervervelende patroon kennen we nou onderhand wel. Er moet nog geleefd worden!
Daarnaast: mijn hartelijk dank voor de maandelijkse bijdrage. Ik zal proberen sowieso wekelijks te blijven tikken, en af en toe wat apart te maken voor Members Only. Zoals deze korte nieuwjaarsgedachte:
Arthur
De allerbeste dingen in het leven kun je maar één keer voor het eerst beleven en zijn daarna alleen nog als surrogaat verkrijgbaar. Voor mij zijn dat het internet en de "technologische vooruitgang". Voor een korte periode van enkele jaren kwam alles prachtig samen: de mogelijkheid om buiten bestaande media, clubs, partijen en zaaltjes bijeen te komen voor debat, op een medium dat iedereen toelaat en alle meningen toestond.
Die tijd is voorbij nu oude media, consumptiedrift en postmoderne moraal het internet hebben overgenomen, en aanvoeren. Roer daar nog wat onoprechte woke moraal van multinationals doorheen en giet er een saus van opdringerige overheid overheen, die met jurisprudentie kan wapperen over wat allemaal wel en niet "mag", en dan weet je why we can't have nice things.
Of... Maken we dat zelf nog uit? Sluipenderwijs is GeenStijl van een voorloper uit de eerste alinea ingehaald door de ontwikkelingen uit de tweede, maar steeds meer voel ik de behoefte om met die toch wat luie meanderende beweging te breken. Wat mij betreft is het bij De Volkskrant wegkopen van Arthur van Amerongen daartoe een eerste aanzet.
GeenStijl wordt ouder, of ís oud - in internetjaren zijn we hoogbejaard. Er komt een moment (en vermoedelijk kwam dat toen Snapchat, Minecraft en Twitch de jeugd bij ons wegkaapten) dat je moet erkennen dat je eigenlijk een soort mainstream medium bent, maar dan op internet. En online zijn de marges krapper geworden, maar hoef je nog steeds niet voor de traditionele conventies - die ik altijd onoprecht en schmierend heb gevonden - te zwichten. Wat wel moeilijker is geworden, is om de juiste poppetjes te vinden die bij je passen. Journalism in the streets, Propria Cures between the sheets.
Polemisten zijn er veel, maar zelden plezierig. Kwajongens zijn karig. En schelmen zijn al helemaal schaars. Arthur is het alle drie. Nadat we afgelopen najaar (weer) nauwer zijn gaan samenwerken met OG rantkanon Bert Brussen en ouwe diesel Bas Paternotte, is Arthur een kers op de taart van ironische onverschilligheid met een heel klein hartje. Ik hoop dat deze impuls van internerboomers GeenStijl een extra impuls van ouderwetse bravoure zal geven. Want het internet, dat is van ons. Allemaal.
Bonushondje er bij? Proost, op het nieuwe jaar!
