De grenzeloze naïviteit van het asielbeleid

Media vernauwen het publieke zicht op de realistische gevolgen van absurd politiek beleid

Dilan Yesildinges was als Kamerlid altijd fel tegen het terughalen van terroristes uit de gevangenkampen waar de restanten van het kalifaat mee gevuld zijn. Als minister vliegt ze echter pendeldiensten om de jihad-parasols naar de polder te halen. Maar de meeste media waren haar altijd gunstig gezind: die arme naïeve bruidjes, haal ze toch weg uit die ellende opdat ze hier hun leven kunnen beteren!

Met dezelfde benepen blik wordt naar het asielbeleid gekeken. Arme slachtoffers van een oneerlijke wereld, komt allen naar ons land van melk, honing, Miele en woning! Ook hier beperkt de beeldvorming zich tot slachtofferschap en nee, ik bedoel natuurlijk niet te zeggen dat al die asielzoekers bomgordelgevaarlijke religekkies zijn - maar de benepen blik op louter slachtoffers, die wij ook nog iets verschuldigd zouden zijn, belemmert vrij zicht op de gevolgen voor langere termijn.

Wie zich daar aan waagt, zou wel eens langzaam waanzinnig kunnen worden. Maar gelukkig ben je voordat het zo ver is, al lang als xenofobe haatracist geportretteerd. Dus dat scheelt!

Revu-cursiefje, onderstaand.

In de week dat een geheim gehouden document onthult dat de VVD in 2023 rekening houdt met een instroom van 76.000 asielzoekers in een keten die overvol, onderbezet en bureaucratisch muurvast zit, bericht EenVandaag schoorvoetend over de steeds zwaardere verdenkingen tegen door de VVD terug naar Nederland gehaalde IS-vrouwen. Naïviteit en politieke correctheid hangen als een schaamlap over de realiteit.

Volgens EenVandaag is ‘het beeld van de brave huisvrouw gekanteld’ vanwege ‘steeds zwaardere verdenkingen’ omdat er - goh - ‘wel degelijk strafbare zaken plaatsvonden’, maar op het ongefilterde internet had helemaal niemand zo’n lieflijk beeld van de broedkippen van het kalifaat. Iedereen zag hen al lang voor wat ze zijn: fanatiek religieuze oorlogsmisdadigers van een genocidale kromzwaardmacht. Hoe misleid de motieven achter hun bedevaart naar de bloedbaden van de Levant ook zijn geweest, de onschuld van alle uitreizigers is in Nederland achtergebleven en met een ‘wir habben es nicht gewusst’ maken ze zich er bij niemand vanaf.

Nou ja, bij de staatsomroep dus, en in de deftige couranten. Zij zijn het die het semi-romantische beeld geschapen hebben over de tragieken van de ‘jihadbruidjes’. Zij schreven boeken, die tot theatervoorstellingen werden uitgewerkt, over ‘kalifaatmeisjes’. Zij ruimden zendtijd in voor publieke verschoningen van de religieus gemotiveerde martelingen en moordpartijen, om te luisteren naar het slachtofferschap dat die slavenhoudende haatparasols luid kermend uitdragen over hun eigen leed.

Tot op de dag van vandaag drukken kranten reportages af over hoe slecht deze vreselijke vrouwen vinden dat ze het zélf hebben, in de keurige Nederlandse gevangenissen waarin ze veel te kortjarige strafjes uitzitten.

De werkelijke slachtoffers van deze giftige narcisten hoor je nauwelijks, want die zijn als slaven verhandeld, verkracht, vermoord of voor dood achtergelaten in de bloedrode woestijn van de kort durende maar verwoestende islamitische staat.

Veel te gewillig leunen de journalistieke media op de geprojecteerde naïviteit waar de terroristes zich achter verschuilen. Samen onder dezelfde boerka, met een heel smal streepje zicht op een vertekend beeld van de wereld. Als uit één keel galmen de verwijten van racisme jegens degenen die zich vanaf dag nul verzetten tegen de repatriëring van deze door religieus extremisme verziekte vruchten.

Nou denk ik niet dat die 76.000 asielzoekers die in 2023 verwacht worden allemaal latente koppensnellers zijn, die dromen van een islamitisch kalifaat en daarvoor in alle NPO-talkshows hun haatpredikende pleiten mogen bezorgen. De overlap tussen de gevoeligheid voor kermende kalifaatkippen en de ieder jaar hoger wordende migratiegolven zit in de blinde naïviteit over de realistische gevolgen van dit asielbeleid.

Ook de migranten worden niet serieus genomen, maar louter beschouwd door een nauw kijkgaatje dat van iedere asielzoeker een willoze verworpene maakt, en van iedere asielcriticus een kwaadaardige racist.

En ook hier zal spijt schoorvoetend komen maar onvermijdelijk intreden.

Deze column verscheen in Nieuwe Revu 18 - 2023

SMUK UPDATE: Een paar maanden prednison heeft haar verzwakt en ongezond verzwaard (als in: ze is veuls te dik geworden), maar het paardenmiddel heeft wel z’n werk gedaan: de organen zijn gekickstart, de auto-immuunziekte is onderdrukt en alle bloedwaarden zijn genormaliseerd. Ze mag van de prednison af naar een alternatief medicijn en als het meezit, is ze daar met een paar maanden ook vanaf.

TL;DR, te dikke hond, toch gezond